16 & 17 juli:  Europees Kampioenschap Coursing te Oirschot. Aangemeld waren er 18 teven en 14 reuen, 2 teven en 4 reuen absent. Wat ons feestje had moeten worden is voor de medewerkers een drama geworden. Ik wil er dan ook niet te veel over schrijven,
het liefste “delete” ik alles. Voor degenen die alles willen weten verwijs ik naar de blogjes van Annemarie Rouw (www.ballisticwhippets.web-log.nl) en Lisette van de Kerkhof (www.princevalerio.blogspot.com).

Mijn Calhoun is nogal een zeer gevoelig typetje, hij raakt bijvoorbeeld totaal van slag als er een hond of mens gilt van pijn. Zo voelde hij dus ook de enorme stress bij ons vanwege de slechte organisatie. Vrijdagmiddag liep hij te huilen terwijl ik honderd meter verderop bezig was de standhouders te overtuigen dat ze moesten blijven staan waar ze stonden. We moesten allemaal verkassen omdat de catering dat wilde, deze dreigde geen muntjes uit te delen voor de medewerkers. Pure chantage. Enfin, Calhoun helemaal van slag, ik helemaal van slag en dus de coursingvooruitzichten kapot. Zaterdagmorgen merkte ik het al gelijk aan Calhoun, hij was niet wild-enthousiast. Hij startte slecht en liep halverwege het veld maar een beetje heen en weer te
springen. Kans verkeken maar ik begreep hem zo goed, het deed alleen maar pijn omdat hij het eigenlijk zo’n ontzettend leuk spelletje vindt maar door de stress niet kon. Cheytah is heel anders, die trekt zich nergens iets van aan, en zij liep fantastisch. Na de eerste omloop stond ze op een gedeelde derde plaats. Mijn Caintha werd weer “ondergewaardeerd” en eindigde als één van de laatste. Eén Noors teefje, Manticorn’s Josefin hield het voor gezien en de Franse teef, Entre Ciel Et Terre Du Triple Bois kreeg zo weinig punten dat ze geen tweede keer meer mocht lopen. Voor de tweede omloop was er wat consternatie over de indeling bij
de reuen. Uiteindelijk liepen er een aantal reuen met dezelfde partner als ’s morgens, jammer maar voor de hounds maakt het gelukkig weinig uit. We hadden besloten dat Sonja Calhoun zou starten, misschien zou hij dan makkelijker lopen. En ja hoor, hij startte iets beter en liep ook met meer enthousiasme. Voordat Cheytah van start kon gaan duurde het door een haasbreuk en omdat er een nieuw haas aan moest, allemaal veel te lang. Je zag het enthousiasme in haar afnemen. Zonde, ze liep duidelijk minder dan ze kan. Manticorn’s Julia, een zusje van het Noorse teefje dat er ’s morgens de brui aan gaf, kreeg ’s middags een diskwalificatie (en daarvoor kom je dan helemaal uit Noorwegen!) evenzo haar partner Celina of Albainn van Gerd Zekert. De laatste teven courses heb ik niet gezien, Caintha had al gelopen en was door en door nat, stond te rillen en wilde gewoon weg, naar de caravan. Ik was de regen intussen ook meer dan zat, dus toen Cheytah gelopen had zijn we gauw naar de caravan gegaan,
hebben de hounds goed afgedroogd en vervolgens een borrel genomen. De prijsuitreiking was pas ’s avonds na tienen in het donker, in de stromende regen. Bij de Chart Polski’s werd het verkeerde volkslied afgespeeld en bij de Deerhound reuen werd het volkslied zonder de winnaar gedraaid. Dit was voor enkele van ons de druppel die de emmer deed overlopen, een organisatie die niet eens weet hoe een prijsuitreiking hoort te verlopen. Wat een blamage!! Bij de reuen werd Cunamara’s Miles van Eva Petzold uit Duitsland  Europees Kampioen Coursing 2011 met het CACIL en belandde Calhoun toch nog op de zesde plaats met het CACNL. Bij de teven pakte Queen Qumolly Qwinta of Dirty Mind van Eva Vobornikova uit Tsjechië de titel en het CACIL + CACNL en Cheytah werd toch nog vijfde. Het verschil tussen Queen Qumolly en Cheytah was maar 5 punten!

1 mei: Internationale CACIL coursing te Wismar (D). 9 Deerhounds aan de start. Cheytah behaalt hier het CACC en CACIL. Calhoun wordt derde met het reserve CACC en Caintha werd achtste.