Posts Tagged ‘Caintha O’Cockaigne’
26-3-2003 “Caintha O’Cockaigne” 13-1-2015
22 januari 2015 | 
Author 
Eind 2012 begon Caintha met ‘reverse sneezing’. Het was niet vaak maar wel iets te vaak. Na onderzoek bij een KNO-specialist werd de diagnose ’tubulopailifeer adenocarcinoom’ gesteld. Oftewel een tumor in de neus. Mij werd verteld dat het low-grade was en dat Caintha er wel oud mee kon worden maar al gauw kreeg Caintha last van neusuitvloeiingen in de vorm van bloederig slijm. Helaas was ik niet bekend met de mogelijkheid van een nieuw protocol van bestralingen maar toen Johan de Vos mij dit vertelde, maakte ik er werk van. Het heet Quat-shot protocol en het houdt in dat de tumor binnen 48 uur 4 keer bestraald wordt en dit dan gedurende 3 maanden, 1 keer per maand. Vooraf wordt er een CT scan gemaakt om te bekijken hoe de tumor gesitueerd is en wordt er een mal gemaakt waarin tijdens de bestraling het hoofd vast komt te liggen. De scan werd op vrijdag 7 november gemaakt, hiervoor moest ze natuurlijk onder volledige narcose. Toen ze wakker werd leek in eerste instantie alles normaal maar na wat pogingen om op te staan bleek dat ze wat verlamd was in de achterhand. Ze zette haar voetjes niet goed weg en kon niet stabiel blijven staan. Na nog ettelijke onderzoeken en een MRI-scan om een eventuele hernia uit te sluiten, kon de oorzaak niet gevonden worden. Na lang beraad hebben we Caintha in Utrecht achter gelaten daar ze daar de beste zorg kon krijgen indien nodig. De volgende ochtend werden we om half tien gebeld dat het weer prima ging met Caintha en hebben we haar opgehaald.
In eerste instantie hadden we de rest van de behandeling afgeblazen maar na een paar gesprekken met verschillende artsen besloten we om de bestraling toch te laten uitvoeren. De eerste sessie was 17, 18 en 19 november. We hadden de caravan op een nabijgelegen camping neer gezet zodat het heen en weer rijden niet te veel tijd in beslag zou nemen. Dit beviel prima en was ook een stuk relaxter voor Caintha. De kort durende narcoses verdroeg ze prima, ze was iedere keer weer snel de oude en ze had zelfs een keer een uurtje na de bestraling een myxomatose konijn gevangen. (Toen ze deze liet vallen hupte het weer vrolijk verder).
Een paar dagen na de vierde bestraling hielden de neusuitvloeiingen op en in de loop van de volgende dagen werden de neusgeluiden ook een stuk minder. We werden er helemaal blij van! Wel begon na 
twee weken de huid rood te verkleuren en werd haar snoetje kaler. Maar ja, dat was van voorbijgaande aard. Wel vond Maurice, de behandelend oncoloog, het vrij sterk zo na de eerste bestralingssessie.
De tweede sessie vond plaats op 17 en 18 december. Ik moest deze keer heen en weer rijden daar de camping van de vorige keer een Kerstmarkt had en dus geen plaats voor ons. Maar … nadat Caintha woensdagochtend haar eerste bestraling had gehad vond ik dat ze niet snel genoeg herstelde. Tegen de tijd dat ik ’s middags terug reed had ik grote twijfels over het wel of niet door laten gaan van de bestraling. Na aankomst in Utrecht heb ik eerst Maurice erbij gehaald en deze constateerde dat ze erg gevoelig was in haar buik. Om allerlei nare dingen uit te sluiten hebben ze een echo gemaakt en wederom werd er niets gevonden. Daar ze toch licht onder narcose was hebben ze de tweede bestraling gegeven maar alhoewel ze lopend uit de behandelkamer kwam was ze absoluut niet in orde. Ik ben nog een hele poos daar gebleven om te kijken of ze opknapte maar mede omdat Caintha zo ontzettend makkelijk was en zich aan alles en iedereen aanpaste, heb ik ze wederom op Maurice’s advies daar gelaten. Er is daar altijd een arts in de buurt en het verplegend personeel is ook constant in dezelfde ruimte. De volgende ochtend werd ik gebeld dat ze weer prima in orde was. Natuurlijk heb ik toen besloten om definitief met de behandeling te stoppen. Erg jammer, we waren halverwege de behandeling en deze sloeg aan maar Caintha kon de narcose niet meer verdragen. Hoe het verder zou verlopen was niet te zeggen.
Dinsdagochtend 13 januari, tegen vieren, wordt ik langzaam wakker van een heen en weer lopende Caintha die daarbij zeer vreemde geluiden maakt. Ik hoor haar niezen, proesten en rochelen. Toen ik voldoende wakker was om te beseffen dat het niet goed was, sprong ze op een alarmerende manier bij me op bed. Ik deed het licht aan en schrok me rot; haar hele snoet en poten zaten onder het bloed en het gutste uit haar neus. Snel sprong ik uit bed. Caintha was inmiddels ook 
van bed gesprongen en liep met grote angst ogen de kamer in. Wat ik daar zag is met geen pen te beschrijven, het hele huis, alle hondenbedden, de muren, de bank, de vloer, alles zat onder het bloed. Ze moet al een hele poos hebben rond gelopen. Ik dirigeerde haar naar een bedje en haalde snel een handdoek en een zak ijs. Deze legde ik op haar neus in de hoop het bloeden te stoppen maar al gauw zag ik in dat het totaal geen zin had. Al bellend naar de dierenarts kleedde ik me aan. In recordtijd, door drie rode stoplichten rijdend, was ik in de kliniek. Na een kort gesprek, Caintha was intussen op de grond gaan liggen, zoveel bloed had ze al verloren, was duidelijk dat Caintha geen toekomst meer had. Als de bloedende ader al gedicht kon worden, was het een kwestie van minuten, een uur of een dag maar de ader zou het weer begeven. En weer moest ik een zeer eenvoudige maar o zo zware beslissing nemen.
Caintha zou in maart 12 jaar worden en als ze deze tumor niet had gehad, was dat ook een eitje geweest. Ze was nog zo ontzettend fit en helder. Ze was de laatst overlevende uit het eerste nest van Amy, waar ze ook steeds meer op ging lijken. We hebben zo ontzettend veel met Caintha mee gemaakt, zo ontzettend van haar genoten, ook tijdens de coursings. Van Caintha kon je er wel honderd hebben, zo ongecompliceerd, altijd lief en vriendelijk tegen alles en iedereen, ze was te goed voor deze wereld.
Geniet Caintha, van die Eeuwige Jachtvelden!
Caintha VETERANEN BIS 2 tijdens JVD van RASGROEP 10.
Op zondag 21 september hield Stichting Rasgroep Windhonden voor het eerst een Jongehonden-Veteranendag voor het jonge en oude grut van rasgroep 10 en de half-windhonden van rasgroep 5 bij Manege de Fruithof te Heteren. Het was een zeer geslaagde dag met 126 hounds en overwegend zonnig weer. Heel af en toe vielen er een paar spetters naar beneden maar dat mocht de pret niet drukken. Er waren twee grote ringen uitgezet, wat achteraf een verkeerde keus was. Voor volgend jaar zijn er in ieder geval meer gepland daar zeker de jonge hounds veel aandacht vragen en ook is het natuurlijk zo, dat de aspirant keurmeesters de rassen die ze te keuren kregen nog niet zo vaak in hun handen hebben gehad en dat kost natuurlijk ook meer tijd. Zowel de Ierdie als de Whippet Club vierde een verjaardag en deelde hierom kadootjes uit. Een lekker pot appelmoes van de Ierdie en regelmatig kwam er een doos met kleine Tompoucen langs van de Whippet Club. Leuke gestes. Voor de Deerhounds hadden we Wilma Marijnissen als keurmeester en zij kreeg aan het einde van de dag de 15 gemelde Deerhounds te keuren. De aller oudste hound en Deerhound was als allerlaatste aan de beurt, ik denk dat het intussen half 6 was. Dit was mijn Caintha O’Cockaigne met haar 11 jaar, 5 maanden en 26 dagen. Ze had natuurlijk sowieso al geen zin om te showen, het is nou eenmaal niet haar ding, maar om nou zo laat nog eens de ring in te moeten was wel heel erg. Maar wonder boven wonder liep ze voor haar doen zeer netjes mee en bleef ook keurig staan. Voor beste Deerhound-veteraan moest ze strijden tegen de 7 jaar, 4 maanden en 23 dagen oude Hartvalley Walk This Way, oftewel Duncan, van Jan Scheer en Joke Groeneveld. Het zakje met kleine stukjes kaas deed wonderen en Caintha liep de sterren van de hemel (voor haar doen). Wilma was onder de indruk van deze oude dame en maakte haar Beste Veteraan bij de Deerhounds. Ik was best wel trots op mijn “oude taart”!
Hierna kwamen eerst alle Beste Jongehonden in de erering en als tweede werd Lawtons Christopher Colombus van Jasper en Ineke de Vos geplaatst. Vervolgens de Beste Veteranen, 8 stuks, waaronder ook senioren van net ouder dan 7 jaar. Tot mijn grote vreugde werd Caintha hier als tweede geplaatst!
Gelukkig had Caintha geen last van ‘reverse sneezing’ tijdens het showen. Dit had ze voorheen regelmatig ten gevolge van een tumor in het linker gedeelte van haar neus maar de laatste tijd gaat het een stuk beter met haar, je hoort ze ook niet meer snurken. Deze tumor zit hoog in haar neus vlak onder haar oog en laten we niet meer verwijderen. Hij veroorzaakt verder geen last of pijn en schijnt heel langzaam te groeien. Ze krijgt weerstand verhogende middelen en zo lang ze niet benauwd wordt en er geen last van heeft hopen we dat ze net zo oud mag worden als haar moeder. We wachten het maar af. Tot nu toe gaat het goed, loopt ze nog bijna dagelijks een lange wandeling en speelt ze zelfs af en toe nog met Brandir.
Enfin, wie weet is Caintha er volgend jaar weer bij als de Rasgroep weer een Jongehonden-Veteranendag organiseert. Laten we het hopen!
Een heet Tüttleben.
Dinsdag 3 juni, begin van de middag, vertrokken we richting Dortmund. Hier hebben we overnacht op de camperstandplaats waar Sonja en ik altijd staan als we naar de show gaan. Het is een rustig plekje en je kan er heerlijk wandelen met de hounds. Tevens zijn we dan al een dikke 250 kilometer van huis en dus bijna op de helft naar Tüttleben. Het is intussen een traditie geworden dat we met Pinksteren naar Tüttleben gaan. Simon staat standaard ingedeeld om het parcours te bouwen en te draaien voor en tijdens de coursing en ik had dit jaar toegezegd om op zaterdag 7 juni als ringmeester te fungeren in de ring bij de Jahresausstellung van Rasgroep 5. Gezien de ervaring van vorig jaar, dat het coursingterrein niet gemaaid was en totaal onder water stond, hadden we besloten om er woensdag al te zijn zodat Simon zonder stress en in tijdnood te komen, alle tijd had om een goed parcours weg te leggen. Het terrein lag er prachtig bij, gras niet te hoog maar ook geen biljartlaken, Simon was dus zeer snel klaar met zijn parcours. Hij had de start deze keer midden op het terrein geplaatst en alleen het linker gedeelte was in gebruik genomen. Er lag een uitdagend parcours van zo’n 850 meter lang, gezien de te verwachten temperaturen, lang genoeg.
Woensdag was het nog goed te doen qua temperatuur; we hebben zelfs nog een grote wandeling gemaakt met de hounds. De rest van de dagen konden we dit wel vergeten, het was te warm. Calhoun zocht al gauw zijn plekje op; onder de caravan. Ieder uur schoof hij een stukje verder zodat hij weer een koel stukje had. Het is steeds weer wonderbaarlijk hoe hij zich redt met die drie 
poten, hij was zelfs weer een keer ’s morgens vroeg onder het tentdoek door gekropen om op jacht te gaan. Helaas voor hem, stond er rondom een hekwerk zodat hij niet ver kwam. Tegen zessen stond hij weer voor de tentdeur te piepen dat hij erin wilde, want ja, terug onder het tentdoek door, dat kan niet!! Deze streek heeft hij al op vele terreinen uitgehaald en hij blijft het doen, ik moet er dan ook wel goed aan denken als we ergens staan waar geen hek is. Donderdag en vrijdag had ik “vakantie”, een beetje Brandir showklaar maken, de anderen kammen maar vooral niet te veel bewegen want het was dik 35 graden in de schaduw! Zaterdag was dus de show. Sonja zou Brandir en Bernice showen onder de heer Tomasz Kuszyk uit Polen. Ook Fortheringhay’s Faerwald Fable, Brandir’s grote “concurrent” was gemeld in de openklas en een andere teef in de openklas bij Bernice. Fable ging er met het CAC en BOB vandoor, Brandir met het reserve en Bernice met het CAC (de ander teef bleef maar in telgang lopen). Ik was dus in ring 1 bij de Podenco’s, Pharao’s, Podengo’s en Cirneci aan het werk. De keurmeester voor deze rassen was de heer Manuel Borges uit Portugal. Natuurlijk had ik de standaarden van te voren goed bestudeerd zodat ik wist waar ik op moest letten en gelukkig dicteerde de keurmeester luid en duidelijk het verslag zodat ik het prima kon volgen. Het was echt de moeite waard daar er meerdere exemplaren van b.v. de Podenco Canario aanwezig waren. Ik ben blij dat ik deze kans heb gehad en heb er een hoop van op gestoken.
Zondagochtend moesten we vroeg uit bed. De aanvangstijd van de coursing was vanwege de te verwachten temperaturen op 7 uur gezet. Dit hield in dat Sonja voor vijven uit bed moest daar zij de aanmelding deed. Simon en ik kwamen er tegen zessen uit. Brandir en Bernice waren de enige aangemelde Deerhounds en liepen als één van de eersten. Brandir ging goed van start maar Bernice twijfelde weer even. Brandir keek om waar z’n zusje bleef en toen ze eenmaal ging, liepen ze de sterren van de hemel. Wat kunnen die twee lopen!
Van de aanvankelijk 49 ingedeelde courses voor de eerste omloop, bleven er ongeveer 45 over. Gelukkig waren er voldoende medewerkers die hun taken serieus namen en hierdoor liep het als een trein. Tegen e
lfen was de laatste course gelopen en was de temperatuur inmiddels opgelopen tot bijna 30 graden. Hierop werd besloten dat er geen tweede omloop kwam en dat was maar goed ook want in de loop van de middag liep de temperatuur op tot dik 38 graden in de schaduw! En het enige dat je dan nog kan doen is een dutje!
Na tweeën was de prijsuitreiking en Brandir kreeg een heerlijke worst als prijs voor Schoonheid en Prestatie. Tevens kregen hij en Bernice een mooie rozet voor hun coursing prestatie.
Zondag wederom vroeg uit bed want na negenen kon je niet meer met goed fatsoen met de hounds lopen, het was dan al te warm voor de oudjes. Er waren bijna de helft minder hounds gemeld voor de tweede dag van de coursing en door het warme weer (en andere redenen) waren er nog eens elf afgemeld. Hiermee kwam het aantal courses voor de eerste omloop op ongeveer 22. Alle medewerkers zette alles op alles om de courses zo vlot mogelijk te laten verlopen en het lukt zelfs om een record aantal courses in een uur te draaien. Zonder pauze ging de tweede omloop tegen negenen van start en om vijf minuten voor half elf liepen de laatste hounds hun tweede course! Als dit geen wereldrecord is….!!
Wederom tegen half drie de prijsuitreiking. Dat is hier altijd zeer sfeervol en gezellig. 
Alle medewerkers worden beide dagen uitgebreid bedankt en de hounds die afscheid nemen worden onder passende muziek naar voren gehaald en bedacht. Dit levert altijd bij een aantal personen natte ogen op, dit tot hilariteit van de omstanders. Na afloop hebben we nog een lekker glaasje sekt gedronken op het goede verloop van het weekend. Hierna weer gauw de schaduw in en ook Katja, de voorzitter van de club, wist waar ze zich kon laten vertroetelen.
Dinsdag was luilakken dag maar wederom warm en benauwd. ’s Avonds is er nog wel een coursingtraining gedraaid waar Calhoun erg blij mee was. Samen met Brandir en Bernice liep hij een kort parcoursje van zo’n 450 meter. Caintha wilde eigenlijk ook graag maar ik vond het nog steeds te warm voor haar, ze is per slot van rekening al elf jaar!
Woensdagochtend konden we de tent nat inpakken, het had geonweerd en geregend maar het was niet erg afgekoeld. Tegen elfen reden we weg om half zes ’s avonds thuis aan te komen. Poei, poei, het is toch altijd wel een eindje tuffen maar zeker de moeite waard!
Posted in 2014, Buitenland, Lure Coursing, Show | 
Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Nimloth Bernice, Nimloth Brandir | 
Comments Closed
3 x Internationaal Kampioen voor Schoonheid en Prestatie!!!
Een zeer jonge Caintha O’Cockaigne.
Twee jaar geleden heb ik voor Cheytah, Caintha en Calhoun de titel “Internationaal Kampioen voor Schoonheid en Prestatie” aangevraagd.
Calhoun O’Cockaigne
Cheytah O’Cockaigne
Na veel heen en weer gemail mocht ik afgelopen weken de drie bevestigingen eindelijk ontvangen. Hoera!! Het is wel wat triest daar Cheytah niet meer onder ons is, Calhoun helaas niet meer officieel kan mee doen aan coursings en Caintha reeds 11 jaar en bijna 3 maanden is. Het zijn de eerste en tot nu toe de enige Nederlandse Deerhounds met deze titel. Tevens alle drie door mij gefokt en Caintha is de tante van Calhoun en Cheytah, zij zijn broer en zus.
Om de titel “Champion International de Beauté et Performance” te krijgen moet de hound drie CACIB’s of 2 CACIB’s en 2 reserve CACIB’s hebben behaald in, op z’n minst, 2 verschillende landen onder minstens 2 verschillende keurmeesters. De periode tussen het eerste (reserve) CACIB en de laatste moet op z’n minst 1 jaar en 1 dag zijn. Ook moet de hound op z’n minst aan 3 CACIL evenementen (coursing of rennen) hebben deelgenomen en op z’n minst 1 CACIL of 2 reserve CACIL’s hebben gewonnen.
Posted in 2014, Lure Coursing | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
Deerhound Jahresausstellung te Ostercappeln.
Een stralend zonnetje voor onze JAS.
De weersvooruitzichten zagen er goed uit voor het weekend van 29 en 30 maart. Fijn, want de afgelopen jaren hebben we wel genoeg Jahresausstellungen en bijbehorende coursings in de regen gehad. Voor deze JAS was Joy
ce Bond van de Regalflight Deerhounds uitgenodigd om te keuren en Mary Girling was gezellig met haar mee gekomen. Zoals gewoonlijk werd de binnenkomst van de hounds begeleid door Schotse muziekanten maar deze keer reed daar voor nog een koets met daarin Joyce Bond en Ruth Oess, de oudste Deerhound fokster van Duitsland (Scottish Highland).
In totaal waren er 80 Deerhounds gemeld, 28 reuen en 52 teven. Eerst werd er 1 puppy bekeken en vervolgens kwam Lavinia aan de beurt, zij deed ‘buiten concurrentie’ mee.
Vervolgens kwamen de veteranen, de reu was absent maar de 4 gemelde dames waren present. Caintha werd als vierde geplaatst, waarschijnlijk omdat ze, zoals gewoonlijk niet veel zin had om te lopen. Maar ik was wel trots op haar, ze zag er met haar 11 jaar (ze was de oudste in deze klas) nog prachtig uit!
Na een grote Jugendklasse was Brandir aan de beurt. Net als vorig jaar stond hij samen met Fortheringhay’s Faerwald Fable in de tussenklas en wederom won Fable.
Hierna kon ik op mijn gemak naar de andere klassen kijken, meer had ik niet om te showen. Het is voor het eerst sinds jaren dat ik er maar 2 heb om te showen, erg vreemd maar wel zo relaxed. De overall kwaliteit was niet echt denderend. Veel honden beantwoordden niet aan de standaard, dit door verschillende combinaties van te hoog gedragen staarten, krulstaarten, rechte rugbelijningen, te korte schouderbladen en opperarmen waardoor je een slechte onderbelijning krijgt en te lange poten, te steil; zowel in front als achterhand en te weinig ribwelving. Ook waren er maar weinig mooie hoofden, veel slechte oren en slechte gangwerken te zien. Joyce gaf in totaal 1 keer een G, 19 keer ZG en 46 keer een U, naar mijn mening nog veel te veel. De rest was of absent of kreeg geen kwalificatie omdat het de Veteranenklas of ‘buiten mededinging’ betrof. Tevens viel het op dat er veel meer gegromd en uitgehaald werd door de reuen dan voorgaande jaren. Weten de eigenaren niet meer hoe ze een jonge Deerhound reu moeten opvoeden???
Beste reu, Jahressieger en BOB werd Landlord von der Oelmühle van Florent Friedrich en Jürgen Rösner (links) en beste teef en Jahressieger werd Goshenite of Bestmara ook van Florent Friedrich uit Frankrijk!
Daags erna een Leistungscoursing. Hiervoor waren aanvankelijk over de 30 Deerhounds gemeld maar door de vele loopse teven en de afmelding van Brandir (hij blijkt behoorlijk last te hebben van Panostitis), bleven er uiteindelijk, volgens de catalogus, maar 23 over, 4 reuen en 19 teven. Gestart zijn er maar 16 teven. Het was een wat flauw parcours maar door het hoge gras en de zachte bodem was de lengte van zo’n 800 meter genoeg om de conditie te testen en wat viel dat bij vele hounds tegen! 
In de eerste omloop was Bernice ingedeeld met Delightfuldelusion van Gerd Zekert. Deze liep de eerste paar honderd meter en hield het toen, zoals gewoonlijk de laatste jaren, voor gezien. Bernice liep goed maar door een fout van de draaier raakte ze achter in de hoek het haas kwijt. Vervolgens mocht ze daar opnieuw starten maar de starter legde het haas te ver voor zodat Bernice het niet zag. Toen ze wéér gestart werd liep ze weer vol overgave en toonde grote snelheid en een goede conditie. Maar de jury staarde zich kennelijk blind op het haasverlies want Bernice eindigde met het laagste aantal punten.
Bij de reuen bleef in de eerste omloop Carlin of Redbrook staan, zodat er voor de tweede omloop maar 3 reuen overbleven. Eén van deze reuen, Grayrory’s Finlaggan werd in de tweede omloop met Bernice ingedeeld. Maar Bernice zag het niet zitten en stopte na een aantal meters. N.D. oftewel “afwijzing voor de dag”. Ja, en waar dat aan lag..??
Posted in 2014, Buitenland, Lure Coursing, Show | Tags: Caintha O'Cockaigne, Nimloth Bernice, Nimloth Brandir | Comments Closed
Calhoun geniet.
Afgelopen weekend was Sonja hier op bezoek met Lavinia, Silva en Bernice. Vanwege het voorspelde slechte weer in Duitsland, is ze woensdag gekomen. Donderdag wilden we een lekkere wandeling met de hounds maken maar toen we ze in de auto hadden zag ik dat mijn rechter voorband lek was. De hounds keken ons vol ongeloof aan toen we zeiden dat ze er weer uit moesten komen. Dan maar een wandeling in de omgeving. Dit is natuurlijk niet zo leuk want dan kunnen Brandir en Bernice niet los en ook Calhoun moet het grootste stuk aan de riem lopen daar ze anders door de jonge aardbeien en andere gewassen denderen. Maar ja, het was even niet anders. Gelukkig konden we de band diezelfde dag nog laten repareren zodat we in ieder geval de dagen hier na lekker op pad konden. Vrijdag voor de wandeling naar Dorst. Hier is een groot losloopgebied met weinig wild en nog mind
er wegen. Dit was natuurlijk weer dikke pret voor Brandir en Bernice maar ook Calhoun geniet hier van. Niets is leuker dan met z’n tweeën of drieën (het liefst doet Silva ook mee) op Brandir in te hakken.
Op een gegeven moment kan Brandir het niet meer aan. Bernice bijt hem in z’n billen en Calhoun pakt hem bij z’n nek. Uiteindelijk geeft Brandir zich gewonnen en ploft op de grond.
Nu maken we er maar een eind aan door Calhoun bij ons te roepen. Brandir is opgelucht en trekt nog even een sprintje met Bernice.
We zijn nog maar net 15 minuten onderweg en Bernice ziet er nu al zo uit!
En onze speelgoedhound Cody, zo.
De wandeling gaat verder en Calhoun maakt het regelmatig spannend door zijn oren overeind te zetten. Niets ontgaat hem maar gelukkig hebben de herten zich veilig teruggetrokken.
Caintha wil ook nog even spelen met Brandir maar zoals gewoonlijk moet Bernice zich er ook mee bemoeien.
Na een uurtje wandelen, wat genoeg is voor Lavinia, Cody, Caintha en Calhoun, kunnen Brandir en Bernice nog een poosje thuis ravotten terwijl Calhoun het er van neemt.
Zaterdag hebben we op een veld in de bossen van Schijf een klein stukje coursing uitgezet voor Brandir, Bernice en Calhoun. Brandir startte weer perfect en we hebben hem ook een keer met Bernice laten lopen. Ik was bang dat hij zou gaan spelen maar ook dit ging prima! Een hele geruststelling, want hij zal dit op korte termijn wel vaker moeten doen. Daar Calhoun had gezien dat Simon het draaitoestel in de auto had gedaan, moest hij natuurlijk ook een stukje lopen. Het is ongelooflijk maar sinds hij zijn achterpoot mist is hij zo super gemotiveerd dat je het hem gewoon niet kan weigeren! Er schijnen overigens een aantal mensen te zijn die er moeite mee hebben dat ik Calhoun dat laat doen wat hij zijn hele leven al gedaan heeft. Deze mensen hebben dus geen idee van Calhoun’ s geestelijke en lichamelijke gesteldheid. Hij heeft geen pijn, is niet ziek, is in zeer goede lichamelijke conditie, hij eet goed, hij drinkt goed, hij is speels en hij is vrolijk. Daar hij van pup af aan heeft losgelopen op de meest wilde terreinen weet hij precies hoe hij met zijn lichaam om moet gaan, ook nu op drie poten. De mensen die zich zorgen maken kunnen dit beter doen om de hounds die met een zeer slechte conditie of kreupel op de coursingterreinen verschijnen. Zolang het met Calhoun goed gaat laat ik hem doen wat hij wil en waarvoor hij geboren is; jagen.
Posted in 2013, O'Cockaigne Landgoed | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Nimloth Bernice, Nimloth Brandir | No Comments »
Brandir en Bernice zijn RASZUIVER!!!
O’Cockaigne Deerhounds – raszuivere Deerhounds.
Sinds vorig jaar is het mogelijk om via de DWZRV een windhond te laten testen op raszuiverheid. Via de volgende link kunt u alles over de voordracht van mevrouw Dr. Wimmer lezen. Vortrag von Frau Dr. Wimmer über den DNA-Test zur Rassebestimmung bei Windhunden…
Voor de Deerhounds kunt u hier Hier können Sie die Ergebnisse der Studie herunterladen (PDF) … meer vinden.
In onderstaand artikel, geschreven door Dr. Dominique d Caprona, wordt hetzelfde behandeld maar vindt u ook alles over de andere windhonden en halfwindhonden.
http://sloughi.tripod.com/preserving/geneticswesterbredsighthoundsgermany.html
In het afgelopen jaar is gebleken dat er vele hounds niet raszuiver zijn en zoals u zelf kunt lezen/zien, is dit ook het geval bij de Deerhounds. Vorig jaar heeft Sonja haar hounds deel laten nemen aan de test en ook bloed van Cheytah is toen onderzocht. Gelukkig bleek zij raszuiver te zijn.
Inmiddels zijn we er wel achter dat er meerdere fokkers honden verkopen als zijnde Deerhounds terwijl dit longdogs en/of lurchers zijn. (Een longdog is een kruising tussen windhonden en een lurcher is een kruising tussen een windhond en een ander hond, meestal een herder of terriër.)
Een zeer bekende Deerhoundfokker, die al vele decennia in het ras zit, heeft onlangs laten weten dat hij nog nooit een Deerhound met Hubertus-klauwen heeft gezien en ook de kleur ‘wheaten’ is volgens Dr. Jödicke (hij heeft dit in de vorige eeuw al gemeld) al geruime tijd ‘uitgestorven’. Maar er zijn ook ‘grijze’ kruisingen waarbij je in de meeste gevallen aan bepaalde vormen van lichaamsdelen kunt zien dat de hond niet raszuiver is.
Als u de raszuiverheid van uw windhond in twijfel trekt kunt u dit laten testen door wat bloed (EDTA) te laten nemen bij uw dierenarts. Deze moet natuurlijk ook het chipnummer controleren aan de hand van het entingsboekje of de stamboom. Dit moet samen met het door u en uw dierenarts ingevulde formulier, dat u kunt vinden op de site van de DWZRV (www.DWZRV.de → Formulare → DNA-Fingerprint) opgestuurd worden naar Frau Ursula Arnold, Schlierbacher Weg 56, 64678 Lindenfelsen, Duitsland en vergezeld gaan met een schrijven waarin vermeld staat dat het om de “DNA-Test zur Rassebestimmung bei Windhunden” gaat. Als u het ergens anders heen stuurt krijgt u zeer waarschijnlijk geen correcte uitslag. De kosten van de test zijn ongeveer 80, – euro, hiervoor krijgt u later een rekening.
Enfin, om in de toekomst alle ellende voor te zijn, hebben we Brandir en Bernice ook maar laten testen en gelukkig blijken ook deze Deerhounds ECHTE Deerhounds te zijn!
Posted in 2013, Deerhound algemeen, O'Cockaigne Landgoed | Tags: Caintha O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne, Claire/Coquette O'Cockaigne, Commander Cody O'Cockaigne, Craffitsh O'Cockaigne, Cscarf O'Cockaigne, Cute Coney O'Cockaigne, Cwillyaigne O'Cockaigne, Edle Emmy vom Welzerberg, Nimloth Bernice, Nimloth Brandir | Comments Closed
De dagen na Kronenberg.
Daar ik voor Bernice een afspraak had gemaakt in De Bilt voor controle van haar Panostitis, bleef Sonja tot en met woensdag bij ons. Dinsdag dus naar De Bilt alwaar Annika Bernice zou onderzoeken. Er zat wel duidelijk verbetering in haar Thymus-energie maar de nier-energie was nog veel te laag. Daar moet dus nog verder aan gewerkt worden. Maar omdat Bernice geen pijn meer heeft en ze aartslui was omdat ze onlangs loops is geweest, konden we ze lekker laten ravotten zonder dat we ze moesten remmen, dat deed Bernice zelf wel.
De wandelingen die we maakten waren afgestemd op de bejaardenclub. Met één van bijna 12 en drie van dik 10 jaar hoef je geen uren te lopen, tevens is een klein uurtje voor Calhoun ook wel genoeg. Hij zorgt er wel voor dat hij genoeg beweging krijgt. Zo ook woensdagmiddag. Amper in de bossen aangekomen was hij alweer verdwenen, Bernice en Brandir in zijn kielzog meenemend. Na een paar minuten waren Brandir en Bernice terug, Calhoun duurde wat langer. Even later schoten ze weer weg maar toen duurde het veel langer voordat Calhoun weer terug was. Hij had eigenlijk al genoeg gedaan maar gelukkig was er een lekker meertje in de buurt waarin het goed toeven is.
Niks is lekkerder dan met een net goed uitgekamde vacht het water in te gaan! Lavinia was iets voorzichter met te water gaan nadat ze eerder deze week kopje onder was gegaan in de Weerijs bij ons achter. Calhoun gaat daar altijd de plomp in maar nu dachten de anderen dat ze dat ook wel konden. Niet dus. Ik moest Lavinia aan haar nek het water uithelpen want de kant was te steil, te blubberig en ze zat verstrikt in de waterplanten. De rest van de bejaardenclub moest ik met een kontje omhoog helpen. Eenmaal weer omhoog geklauterd zat ik van top tot teen onder de bagger en Sonja maar lachen!
Ja, en als je dan na water op een stukje met zand komt, is het hek van de dam.
Zoals gewoonlijk is Brandir de pineut.
Coney komt zich er ook nog even mee bemoeien.
Nadat Calhoun, Brandir, Bernice en Caintha het veld hadden geruimd, ging Coney vol overgave een “struik” te lijf.
Als dan alle zijtakjes er van af zijn geschud, mag Silva nog even met het “naakte haas” spelen.
Posted in 2013, 2014 | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cute Coney O'Cockaigne, Nimloth Bernice, Nimloth Brandir | Comments Closed
Druk, druk, druk.
Eindelijk heb ik weer even tijd om wat te melden over de O’Cockaigne hounds. Bijna de hele meimaand zijn we onderweg geweest met hounds en caravan. Maar ik begin met 20 april. Op deze dag was de show in Goes. Hiervoor had ik Brandir aangemeld in de Jeugdklas. Er waren maar drie Deerhounds gemeld; Prince van Jasper en Ineke, Bibelot van Marijn en Brandir. Prince werd BOB en Brandir kreeg het reserve CAC. Hij heeft nu dus 1 puntje voor zijn Nederlands Jeugd Kampioenschap en daar het CAC doorschuift, ook een puntje voor het “volwassen” kampioenschap.
Op dinsdag 23 april kreeg Calhoun zijn 6de chemokuur. Hij verliest intussen erg veel haar maar daar waar het nagenoeg kaal was, begint het ook al weer te groeien. Hij reageerde niet zo goed op deze “laatste” kuur. Hij heeft lange tijd niet gegeten en is hierdoor behoorlijk afgevallen. Ook was hij duidelijk snel moe en had niet veel zin in wandelen. Daar Johan de Vos hem nog even wil doorbehandelen, hadden we een afspraak voor 10 mei. Eerst bloedprikken en controleren en daarna zouden we longfoto’s nemen. De bloeduitslagen waren niet zo denderend, een aantal waarden waren te hoog en hierop werd besloten dat er geen chemo gegeven zou worden. De longfoto’s zagen er “prachtig” uit. Hiep hiep hoera!!!! Dat was tenminste iets! Intussen is Calhoun weer helemaal de oude en dinsdag 4 juni gaan we weer naar Terneuzen voor eventueel zijn volgende chemokuur.
Op donderdag 2 mei vertrok
ken we richting Berlijn. De overnachting halverwege was bij Sonja, Brandir wist niet wat hij zag toen zijn zusje hem kwam begroeten! De volgende morgen zijn we met z’n allen verder gereden richting Göhlsdorf, Simon was uitgenodigd om hier de Internationale coursing te komen jureren en ik was gevraagd om te keuren tijdens hun CAC-show. De coursing zou plaatsvinden op een groot omheind grasveld en gelukkig konden de hounds hier vrijdagmiddag al even lekker de benen strekken. Maar natuurlijk moest er ook gewandeld worden. Zaterdagochtend gingen Simon, Angelika en Sonja op pad en lieten al gauw het merendeel van de 9 hounds los. Het was meteen raak, ettelijke hazen moesten het hazenpad kiezen en Calhoun kreeg roodwild in zijn neus en was gelijk weg. Na een dikke 15 minuten kwam hij uitgepu
t terug, die had genoeg gelopen voor de rest van de dag! En Simon had genoeg stress voor de rest van het weekend, die liet Calhoun (gelukkig) niet meer los! Het weer was buitengewoon, bijna 30 graden maar met een klein beetje wind zodat het nog goed toefen was. Alleen voor een grote wandeling was het al gauw te warm voor ons bejaardenclubje; 3 van 10 jaar en 1 van 11,5. Op zaterdag dus de show, Sonja showde Brandir, Bernice en Silva. Er waren 9 Deerhounds gemeld, 8 aanwezig. Brandir en Bernice kregen hun eerste JeugdCAC en Brandir werd JeugdBOB. BOB en BIS werd de in Finland wonende Kilbourne Harvest Moon, de broer van de vader van Brandir en Bernice! Zondag dus de coursing waarvoor er twee Finse Deerhounds gemeld waren. Eén van hen was Blixten the Great Scott, deze reu heeft met Calhoun in Tsjechië gelopen tijdens het EKC in 2009. Het was duidelijk te zien dat hij een dagje ouder was! Maandagochtend zijn we allemaal weer vertrokken. Wij gingen eerst naar Tüttleben om onze caravan daar alvast neer te zetten voor het Pinksterweekend. Van hieruit zijn we dinsdag naar huis gereden.
Donderdag 9 mei hadden we de Deerhound Clubmatch. Brandir werd derde in zijn klas, Coney won de Veteranenklas en Caintha werd derde in deze klas.
Vrijdagochtend 10 mei dus eerst met Calhoun naar Terneuzen geweest. Daarna gauw nog wat spullen in de auto, Calhoun eruit en Brandir erin en hup richting Dortmund. Sonja was gelijktijdig met mij vertrokken zodat we ongeveer gelijk in Dortmund zouden aankomen. Helaas belandde Sonja in meer files dan ik en was ik er dus eerder. Na een klein kwartiertje konden Brandir en Bernice elkaar weer begroeten en hebben we een heerlijke wandeling in het grote nabij gelegen park gemaakt. Zaterdag was de VDH-Europasieger-Ausstellung in de Westfalen Hallen. 18 Deerhounds gemeld, 17 aanwezig. Brandir won de Jeugdklas (2) en kreeg zijn tweede JeugdCAC, werd Europa Jugendsieger en JugendBOB. Bernice was niet gemeld. Voor de zondag waren er 9 Deerhounds gemeld en allen aanwezig. Brandir was nu de enige in de jeugdklas en kreeg een ZG omdat hij te jong was. Waarom meld je een jonge hond in de jeugdklas???? Je kan toch niet verwachten van een reutje van nog geen jaar dat die af is??!! Gelukkig konden we vroeg weg zodat we alles rustig konden inpakken en eind van de middag was ik weer thuis.
Woensdagochtend vertrokken we weer richting Tüttleben alwaar we rond drieën aankwamen. Angelika en Sonja waren er iets later. Na alles weer te hebben geïnstalleerd namen we eerst een glaasje sekt. Het was heerlijk weer en het genieten kon beginnen. Alhoewel ik eerlijk moet bekennen dat ik er nog steeds van baalde dat ik niet naar de Wereldtentoonstelling in Budapest doorreisde. Voor deze show had ik in november Calhoun, Brandir en Bernice gemeld. Helaas werd na melding de botkanker bij Calhoun geconstateerd. Ik heb nog geprobeerd om hem te vervangen door Coney maar kreeg nul op het rekest. Bernice bleef last hebben van haar panostitis en hierop besloot ik om maar niet te gaan. Want om nou alleen met Brandir dat eind te reizen en me daar in en in triest te voelen vanwege Calhoun, daar had ik ook geen zin in. Enfin, dan maar het beste ervan maken in Tüttleben. Brandir en Bernice hadden in ieder geval ontzettend veel plezier samen en samen met Angelika en Sonja hebben we
Cody op donderdag van zijn jas ontdaan. In etappes hebben we hem geschoren en geknipt en toen hij klaar was voelde hij zich weer als een jonge god.
Zaterdag waren er 6 Deerhounds gemeld voor de show. Brandir kreeg zijn 3de en dus laatste JeugdCAC en mag zich nu Duits Jeugd Kampioen (DWZRV) noemen ook werd hij JeugdBOB. Daar hij ook de enige reu was, was hij automatisch Beste Reu en BOS, hij moest het natuurlijk afleggen tegen Xena van Angelika, een volwassen teef die later ook nog BIS zou worden. Bernice kreeg haar 2de JeugdCAC. Ze showt zich in ieder geval erg goed, daar zijn we al erg blij mee. Hopelijk wordt ze nog sterker in haar gangwerk want dat ziet er nog niet erg fraai uit.
Intussen had het af en toe tot vaak zeer heftig geregend en stonden er overal gigantische plassen, zo ook op het coursingterrein. Zondag en maandag was dus de coursing waarvoor Simon gevraagd was het parcours te bouwen, te draaien en te masteren. Woensdagmiddag was hij al begonnen met het uitzetten ervan daar donderdagochtend de gemeente het weiland gedeeltelijk zou komen maaien. In eerste instantie had Simon een mooi lang parcours uitgelegd maar toen bleek dat de kettingzaag, normaal gesproken een ijzersterk draaitoestel, het niet trok. Alles nog eens nagelopen, ingekort, extra gemaaid, niets hielp. Het lag echt aan de kettingzaag. Zonde van het mooie lange parcours! Maar door de regen was het toch een zeer spectaculair parcours, de mensen moesten door water maar ook de hounds, wat n
atuurlijk prachtige foto’s opleverden voor de fotograven. Ook het middenterrein van de renbaan, waar Brandir en Bernice iedere dag even uit hun dak konden gaan, vertoonde grote plassen. Daar Brandir absoluut geen waterrat is, trok Sonja op een gegeven moment haar schoenen uit en stapte de plas in. Bernice volgde trouw maar Brandir vertrouwde het voor geen cent. Na veel lokken en snoepjes aanbieden stapte Brandir voorzichtig in de plas en ja hoor, hij liep door! Hierna heeft Sonja hem nog een paar keer de plas ingelokt en nu heeft hij door dat hij er niet in verdwijnt. Poei, poei, wat een watje!
Op dinsdag was er renbaan training. Afgelopen jaren heeft Calhoun altijd een rondje renbaan gedaan, hij vond dat geweldig! Ook nu haalde ik hem op voor een rondje. Toen hij het haas hoorde en zag was hij niet te houden! Hij sprong in het rond en gilde van enthousiasme. Toen hij eindelijk aan de beurt was sleurde hij me langs het starthok en kon amper wachten tot het haas kwam. Hij startte super enthousiast en heeft het hele rondje gelopen. Geen Saluki-tijden meer voor Calhoun maar genoten heeft hij!!
Woensdag kookdag. Sonja, Angelika en Simon zouden voor zo’n 20 man koken en vertrokken, na het boodschappen doen, de keuken in. In vergelijk met twee jaar terug, toen waren er 60 mensen om te eten, hadden ze niet veel werk. Om zeven uur konden we aan tafel en zoals gewoonlijk vond iedereen het heerlijk!
Door de regen besloten we niet langer te blijven, hebben donderdag de boel weer ingepakt en zijn in één ruk door naar huis gereden. Bergen wasgoed, een natte voortent, een vuile caravan en mijn keramiek dat ik af wil hebben voor het EKC eind juni, zorgden ervoor dat er weinig tijd over bleef om ons te vervelen. Morgen vertrekken we weer richting Lichtenvoorde alwaar renvereniging Swift voor de eerste keer een coursing organiseert waarvoor Simon zijn medewerking heeft aangeboden. Hopelijk zit het weer een beetje mee, dat is wel zo plezant.
Posted in 2013, Buitenland, Show | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Commander Cody O'Cockaigne, Cute Coney O'Cockaigne, Nimloth Bernice, Nimloth Brandir | Comments Closed
3 X 10 = 30!!!
Caintha, Cute Coney en Commander Cody 10 jaartjes jong!
Vandaag, 26 maart, zijn Caintha, Cute Coney en Commander Cody, 10 jaar geworden. Een zeer respectabele leeftijd! Ze zijn nog zeer fit, wandelen iedere dag mee en spelen volop met Brandir. Caintha en Coney hebben hier hun hele leven gewoond maar Cody is vorig jaar juni terug gekomen en heeft zich in een mum van tijd aangepast aan ons levensritme. Met het reizen heeft hij geen probleem en de lange wandelingen vindt hij heerlijk. 
Cody is een echte woolly maar dat maakt hem juist heel aantrekkelijk. De meeste mensen denken nog altijd dat hij een puppy is, zeker als hij ook nog eens met een stok gaat lopen spelen of gekke bokkesprongen maakt! Daar is hij erg goed in!
Is het geen heerlijk ventje?!
We zijn vandaag naar “De Mosten” geweest. Een recreatiegebiedje hier net over de grens in België. Je kan er heerlijk wandelen maar het belangrijkste is dat het bestaat uit zand en water! En vandaag stond er ook nog eens een straffe wind! Wat wil een windhond nog meer??!!
Ook Calhoun doet dapper mee!
Lachen met Coney!
Een poosje terug liep ik met de hounds een rondje bos. Achter bij het maisveld aangekomen moesten de meiden, Caintha en Coney, even dakken door het 30 centimeter hoge mais. Ik vond dit niet zo’n goed plan en probeerde ze op het pad te krijgen. Goh, wat kunnen Deerhounds toch ongelooflijk slecht luisteren, eigenlijk helemaal niet, als ze plezier hebben. Onze achterbuurman was op zijn stukje grond aan het werk en kwam kijken wat er aan de hand was. Natuurlijk kwamen we tot een praatje en de meiden kwamen tot rust en stonden vast iets erg smerigs boven water (maisveld) te wroeten. Hun neuzen verdwenen steeds dieper in de bagger en hun poten werden steeds zwarter. Op een gegeven moment kwam Coney over het greppeltje en wilde de buurman wel begroeten, dit kon ik gelukkig voorkomen! Maar daar kwam een andere bosbewoner aan met Mo, een Dwerg Schnauzer. Na Mo te hebben begroet was natúúrlijk de eigenaar in zijn witte korte broek aan de beurt, dat kon ik niet voorkomen. Met een zeer enthousiaste zwaai van haar met bagger doordrenkte snoet, porde Coney haar neus in zijn kruis. “Niet doen, ik heb net een schone broek aan!” Met een zo strak mogelijk gezicht mompelde ik mijn excusses en zei dat ik de stomerij kosten wel zou betalen. In gedachten zag ik hem al ’s middags met zijn vrouw (ook zo’n modepoppetje) door het centrum van Breda lopen terwijl hij vergeten zou zijn om een schone broek aan te trekken.
Posted in 2012, Lachen met, om en vanwege Deerhounds | Tags: Caintha O'Cockaigne, Cute Coney O'Cockaigne | No Comments »
Cheytah O’Cockaigne flikt het weer!!
Cheytah en Calhoun wederom succesvol tijdens de Jahresausstellung te Landstuhl.
Op 5 mei was de Deerhound Jahresausstellung te Landstuhl met de dag erna een Nationale Coursing. Voor de Jahresausstellung waren 94 Deerhounds gemeld; 30 reuen (2 absent) , 60 teven (3 absent) en 4 pupjes van 4 maanden. Onze keurmeester was Josef Das van de ‘Easy Runner’ Ierse Wolfshonden en Deerhounds uit België.
Het weer zat wederom niet echt mee, regelmatig werden we getrakteerd op een fikse bui, dat was erg jammer want de sfeer is er toch minder door. Maar niet bij ons in de tenten!
Sonja had weer een prachtige advertentie voor mij in elkaar geknutseld, deze was strategisch over twee pagina’s tussen de reuen en teven in geplaatst. “Jammer” dat het de enige kenneladvertentie was, het fleurt zo’n catalogus wel wat op. Sonja, mijn dank voor je fantastische werk!
Bij de reuen kwamen Finrod von Averlon vanuit de Tussenklas (3), Calhoun O’Cockaigne vanuit de Gebruikshondenklas (4) en Landlord von der Oelmühle vanuit de Openklas (8) terug voor het CAC. Deze ging naar Finrod, Calhoun kreeg het reserve CAC. 
Voor beste reu ging de strijd tussen de veteranen reu, Aogh Caoinlan, de reu uit de Kampioensklas, Stranwith Ebenezer en Finrod. Beste reu werd uiteindelijk Aogh, een nog extreem fitte negen jarige reu met een uitermate sound en soepel gangwerk. Werkelijk fantastisch!
Vermeldingswaardig is ook dat 10 van de gemelde reuen (3 van deze reuen zijn Europees Coursing Kampioen!) ook waren gemeld voor de coursing de volgende dag alwaar 12 Deerhoundreuen de strijd met elkaar aan gingen. Hierover straks meer.
Van de 7 veteranen teven waren er 6 die een coursing verleden hebben waaronder twee Europese Kampioenen! De beste veteranen teef was Aiobgraine Caoinlan, een zus van de veteranen reu! Ook weer met een prachtig gangwerk en uitermate fit. Zij werd later ook Veteranen BOB. Coney werd derde in deze klas en Caintha mocht de ring verlaten, wel met een U. 
Ook Oma amy had ik gemeld, in de Buiten Concurentie Klas. Josef werd er helemaal emotioneel van om deze oude dame te mogen zien. Hij schreef een prachtig keurverslag waar je de tranen van in de ogen krijgt. Een waardige afsluiting van Amy’s showcarriëre!
Voor het CAC kwamen Chelsea von der Sillerquelle uit de Tussenklas (3), Carrie Randis Irater vanuit de Openklas (13-3 absent)en Cheytah O’Cockaigne vanuit de Gebuikshondenklas (6) tegen elkaar uit en dit won Cheytah! Hierna werd gestreden voor Beste Teef. Hiervoor kwamen Aiobgraine (veteraan), Fritzens Xena (Kampioensklas) en Cheytah terug en wederom, net als vorig jaar, werd Cheytah Beste Teef.
Posted in 2012, Buitenland, Deerhound algemeen, Lure Coursing, Show | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne, Cute Coney O'Cockaigne, Edle Emmy vom Welzerberg | Comments Closed
Babenhausen 25 maart 2012
Op vrijdag 23 maart vertrekken we richting Babenhausen (Duitsland). Het is de eerste coursing van dit jaar en gelijk een DWZRV-Sieger coursing. We zijn zeer benieuwd wat Calhoun na de lange winterpauze gaat doen; start hij weer vol enthousiasme of laat hij het weer afweten? Het weer is schitterend, volop zon met een temperatuur van rond de 20 graden. Helaas word ik gepest door een griepje en kan hierdoor niet echt genieten van de prachtige omgeving met z’n vele wandelmogelijkheden. Oma Amy is natuurlijk ook van de partij en geniet weer volop van het uitje. Ze legt ettelijke kilometers af per dag en vindt het weer heerlijk om iedereen en alles te begroeten en te besnuffelen.
Zoals verwacht is Caintha vanaf de eerste ochtend al aan het piepen en hoe vaak we het haar ook zeggen dat ze niet mag lopen, ze blijft het doen. Vooral zondagochtend, als de Deerhounds aan de beurt zijn, heeft ze het moeilijk.
Op zondag lopen dus de Deerhounds. Er zijn er 18 gemeld en 16 aanwezig waarvan 2 reuen: Cunamara’s Miles van Eva Petzold en Calhoun. Ze lopen in de derde course. Calhoun toont zich zoals gewoonlijk zeer enthousiast maar als ik hem los laat bij de start loopt hij de eerste 50 meter zeer twijfelachtig. Daarna geeft hij gas en loopt fantastisch, Miles heeft het nakijken. Read the rest of this entry »
Posted in 2012, Buitenland, Lure Coursing | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
Haloween coursing te Landstuhl
Haloween Coursing te Landstuhl.
Op zondag 30 oktober zouden de Deerhounds lopen dus op zaterdag konden we nog een heerlijke boswandeling maken. Oma Amy moest op de caravan passen terwijl wij twee en een half uur over een gigantische steile berg zijn geklauterd. Onze spieren waren in ieder geval weer eens goed getraind!Ook bij Landstuhl is de start van de course op een veldje naast de renbaan. Vervolgens gaat de haas door een opening van de omheining van de renbaan het middenterrein op. Als de hounds goed volgen totaal geen probleem. Na een rondje op het middenterrein gaat de haas door een andere opening in de omheining weer het naastgelegen veldje op. Een aantal hounds schieten de laatste opening voorbij maar meestal corrigeren ze zichzelf en komen ze er toch goed uit. Op zondag dus 11 Deerhounds aan de start. In de derde course zitten Silva en Calhoun. Calhoun start prima en loopt fantastisch. Hij belandt met 80 punten op een gedeelde tweede plaats. In de vierde course zit Cheytah met Chabibi’s Nice. Nice is een zeer jonge, enthousiaste meid die goed volgt, Cheytah is schijndrachtig en red het niet qua snelheid. Ze denkt slim te zijn maar schiet hierdoor de uitgang voorbij en is de haas kwijt. Ze blijft wel kijken en zoeken maar bedenkt niet dat ze door de opening moet gaan. Nice krijgt 83 punten en Cheytah 47, gelukkig geen “afwijzing voor de dag”! In de volgende course zitten Celina of Albainn van Gerd Zekert en mijn Caintha. Nu moeten we goed oppassen bij de opvang want Celina heeft al eerder een diskwalificatie gehad wegens ongehoord gedrag. Maar ik hoef mij geen zorgen te maken. Caintha loopt zeer slim en is super snel, als ze vlak bij de uitgang is loopt ze voorop en vlak achter de haas. Hierdoor schiet ze de uitgang voorbij maar ziet in haar ooghoek dat de haas rechtsaf sloeg. Ze twijfelt geen moment, duikt onder de draadafrastering van de baan door, neemt een enorme sprong over de dichte omheining en belandt op het veldje waar de haas zijn parcours vervolgt. Zeer spectaculair! Helaas zit de jury te slapen, denk ik, want ze kreeg toch maar 61 punten. Celina had kennelijk alleen maar naar Caintha gekeken en niet naar de haas want die liep nog steeds op het middenterrein rond te springen terwijl Caintha de kill maakte. Toch kreeg zij nog 57 punten. Jury …, ik snap er niets van (en dat is maar goed ook!). In de tweede omloop loopt Caintha weer met Celina, ook nu houdt Celina er halverwege mee op en dat levert haar een “afwijzing voor de dag” op. Calhoun start met Cunamara’s Mango van Eva Petzold. Mango vliegt er vandoor en Calhoun blijft staan. We hebben nog de hoop dat hij alsnog door de uitgang het middenterrein op schiet maar ook dat gebeurt niet. Ook Calhoun krijgt een “afwijzing voor de dag”. Cheytah staat alleen ingedeeld en krijgt als begeleidhond eentje die ook blijft staan. Cheytah gaat goed van start maar bij de eerst doorgang blijft ze staan. “Afwijzing voor de dag”. Daar rij je dan met twee man, bij elkaar bijna 2400 kilometer voor, om met twee “afwijzingen voor de dag” weer naar huis te gaan!!!
Gelukkig had de acht en een half jarige Caintha de familie eer nog een beetje gered. Bij de prijsuitreiking werd van haar voor de laatste keer afscheid genomen, dit was haar laatste wedstrijd. Caintha is altijd een zeer betrouwbare en uitmuntende courser geweest.
Caintha, 8,5 jaartjes jong
Ze heeft in totaal aan 77 wedstrijden meegedaan in vele landen en daarnaast zeer vele “fun”coursings. Ze heeft aan 5 Europese Kampioenschappen meegedaan en is hierbij 2 keer op de tweede plaats en 1 keer op de vijfde beland. Ze draagt verschillende schoonheid- en coursing titels en is na Calhoun (haar neefje) de tweede Deerhound in Nederland die recht heeft op de titel “Kampioen voor Schoonheid en Prestatie”. En dat heeft ze verdiend!
Posted in Buitenland, Deerhound algemeen, Lure Coursing | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
Coursing te Bergschenhoek
Op 24 september hield de WRZ haar coursing te Bergschenhoek. Wederom 4 Deerhounds gemeld maar nu gedeeltelijk anderen. In de eerste omloop liep Calhoun samen met E’Lynnhe Palantiri van de familie Bults. Calhoun voelde “iets” en startte slecht. Hij wordt steeds gevoeliger, wat zeker ten nadelen van zijn coursingprestaties is. Caintha liep met Islay’s Hannah, ook van de familie Bults. In de tweede omloop waren Hannah (155 pnt.) en E’Lynnhe (156 pnt.) samen ingedeeld. E’Lynnhe, die net loops was geweest gaf er de brui aan en kreeg een diskwalificatie. Caintha (152 pnt.) mocht met Calhoun (149 pnt.). Weer startte Calhoun slecht maar Caintha liep zo enthousiast dat Calhoun toch mee ging. Hannah werd eerste met 311 pnt., Caintha tweede met 309 pnt. en Calhoun derde met 279 pnt. Caintha behaalde hier haar tweede CACNL en in combinatie met de reeds eerder behaalde showresultaten kan ik de titel “Kampioen voor Schoonheid en Prestatie” voor haar aanvragen.
Coursing Show Combinatie in Kronenberg
13 en 14 augustus vindt het combinatie weekend van Coursing vereniging “t Haasje plaats te Kronenberg. Op zaterdag de (onofficiele) show waarvoor alleen Calhoun en Cheytah gemeld zijn. Op zondag dus de coursing. Het is raar maar waar, onze hounds lopen al ettelijke jaren niet goed op dit terrein. Wat er aan mankeert weten we niet, misschien niet spannend genoeg, te overzichtelijk, wat hindernissen doen misschien wonderen. Als eerste met Schoonheid en Prestatie eindigt Cheytah, tweede wordt Fritzens Silver Cloud, derde Caintha en als vierde eindigt Calhoun, ook met Schoonheid en “Prestatie”.
Posted in Lure Coursing, Show | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
Europees Kampioenschap Coursing te Oirschot
16 & 17 juli: Europees Kampioenschap Coursing te Oirschot. Aangemeld waren er 18 teven en 14 reuen, 2 teven en 4 reuen absent. Wat ons feestje had moeten worden is voor de medewerkers een drama geworden. Ik wil er dan ook niet te veel over schrijven,
het liefste “delete” ik alles. Voor degenen die alles willen weten verwijs ik naar de blogjes van Annemarie Rouw (www.ballisticwhippets.web-log.nl) en Lisette van de Kerkhof (www.princevalerio.blogspot.com).
Mijn Calhoun is nogal een zeer gevoelig typetje, hij raakt bijvoorbeeld totaal van slag als er een hond of mens gilt van pijn. Zo voelde hij dus ook de enorme stress bij ons vanwege de slechte organisatie. Vrijdagmiddag liep hij te huilen terwijl ik honderd meter verderop bezig was de standhouders te overtuigen dat ze moesten blijven staan waar ze stonden. We moesten allemaal verkassen omdat de catering dat wilde, deze dreigde geen muntjes uit te delen voor de medewerkers. Pure chantage. Enfin, Calhoun helemaal van slag, ik helemaal van slag en dus de coursingvooruitzichten kapot. Zaterdagmorgen merkte ik het al gelijk aan Calhoun, hij was niet wild-enthousiast. Hij startte slecht en liep halverwege het veld maar een beetje heen en weer te
springen. Kans verkeken maar ik begreep hem zo goed, het deed alleen maar pijn omdat hij het eigenlijk zo’n ontzettend leuk spelletje vindt maar door de stress niet kon. Cheytah is heel anders, die trekt zich nergens iets van aan, en zij liep fantastisch. Na de eerste omloop stond ze op een gedeelde derde plaats. Mijn Caintha werd weer “ondergewaardeerd” en eindigde als één van de laatste. Eén Noors teefje, Manticorn’s Josefin hield het voor gezien en de Franse teef, Entre Ciel Et Terre Du Triple Bois kreeg zo weinig punten dat ze geen tweede keer meer mocht lopen. Voor de tweede omloop was er wat consternatie over de indeling bij
de reuen. Uiteindelijk liepen er een aantal reuen met dezelfde partner als ’s morgens, jammer maar voor de hounds maakt het gelukkig weinig uit. We hadden besloten dat Sonja Calhoun zou starten, misschien zou hij dan makkelijker lopen. En ja hoor, hij startte iets beter en liep ook met meer enthousiasme. Voordat Cheytah van start kon gaan duurde het door een haasbreuk en omdat er een nieuw haas aan moest, allemaal veel te lang. Je zag het enthousiasme in haar afnemen. Zonde, ze liep duidelijk minder dan ze kan. Manticorn’s Julia, een zusje van het Noorse teefje dat er ’s morgens de brui aan gaf, kreeg ’s middags een diskwalificatie (en daarvoor kom je dan helemaal uit Noorwegen!) evenzo haar partner Celina of Albainn van Gerd Zekert. De laatste teven courses heb ik niet gezien, Caintha had al gelopen en was door en door nat, stond te rillen en wilde gewoon weg, naar de caravan. Ik was de regen intussen ook meer dan zat, dus toen Cheytah gelopen had zijn we gauw naar de caravan gegaan,
hebben de hounds goed afgedroogd en vervolgens een borrel genomen. De prijsuitreiking was pas ’s avonds na tienen in het donker, in de stromende regen. Bij de Chart Polski’s werd het verkeerde volkslied afgespeeld en bij de Deerhound reuen werd het volkslied zonder de winnaar gedraaid. Dit was voor enkele van ons de druppel die de emmer deed overlopen, een organisatie die niet eens weet hoe een prijsuitreiking hoort te verlopen. Wat een blamage!! Bij de reuen werd Cunamara’s Miles van Eva Petzold uit Duitsland Europees Kampioen Coursing 2011 met het CACIL en belandde Calhoun toch nog op de zesde plaats met het CACNL. Bij de teven pakte Queen Qumolly Qwinta of Dirty Mind van Eva Vobornikova uit Tsjechië de titel en het CACIL + CACNL en Cheytah werd toch nog vijfde. Het verschil tussen Queen Qumolly en Cheytah was maar 5 punten!
Posted in Lure Coursing | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
Show en CACIL coursing te Tuttleben
10, 11 & 12 juni: Show en Internationale CACIL coursing te Tuttleben (D). Voor de show op vrijdag zijn 15 Deerhounds gemeld. Calhoun wordt beste reu met het CAC, Cheytah krijgt het CAC en Caintha het reserve CAC. BOB wordt Fritzens Silver Cloud van Sonja Hansen. Op zondag lopen 6 reuen en 10 teven de coursing. Calhoun wordt derde met het Res. CACIL, Cheytah zesde en Caintha negende bij de teven.
Posted in Buitenland, Lure Coursing, Show | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
CACIL coursing te Wismar
1 mei: Internationale CACIL coursing te Wismar (D). 9 Deerhounds aan de start. Cheytah behaalt hier het CACC en CACIL. Calhoun wordt derde met het reserve CACC en Caintha werd achtste.
Posted in Lure Coursing | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
CACIL Coursing te Axel 2011
9 april: Internationale CACIL Coursing te Axel. Gelukkig 6 Deerhounds aan de start. Calhoun wint zijn tweede CACIL! Hiermee zou hij mijn derde Internationale Coursing Kampioen zijn. Cheytah wordt tweede met R.CACIL en het CACNL. Caintha belandt op de laatste plaats.
Posted in Lure Coursing | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed