Wereld Tentoonstelling te Leipzig
30 december 2017 | 
Author Een weekje Leipzig.
In de week van 8 tot en met 12 november vonden er drie shows plaats in en rondom Leipzig. Daar Sonja en ik al ruim van te voren hadden besloten om hier een lekker weekje van te maken, vertrok ik op maandag 6 november richting camping Lübschützerteichen in Machern en Sonja was vanuit Hermannsburg (D) met haar camper vertrokken. Machern is een klein gehucht zo’n 16 kilometer ten oosten van Leipzig. Dit is zo’n typische Oost-Duitse campingplaats, natuurlijk in een behoorlijk vervallen staat maar lekker rustig en midden in de bossen zodat men er prima met de hounds kan lopen. Toen wij dinsdagochtend de camper uitstapten om te gaan wandelen, constateerden we dat de sla van het tafeltje was verdwenen en al het hondenspeelgoed was ook weg. Na even rondlopen vonden we de opengebroken verpakking van de sla en een aantal kapot gemaakte speelgoedjes. Van de eland vonden we alleen nog maar een pootje, de rest was, maakten we er later van, geadopteerd. Het bleken wasberen te zijn die dit hadden gedaan. Maar … toen we woensdagochtend naar de show reden bleef het lampje van de accu branden. Gelukkig waren we na de keuring klaar omdat we niets gemaakt hadden en konden we tegen drieën een garage opzoeken. Hier werden we te woord gestaan door een zeer onvriendelijke man; ze konden ons niet helpen, te druk, we werden door verwezen naar een andere garage. Eerst maar even gebeld of we wel terecht konden en na een bedelpraatje lukte dat. Na aankomst bij deze garage werden we allervriendelijkst ontvangen met koffie. Inmiddels was het dik over vieren en begon het al langzaam donker te worden. Na 10 minuten kwam iemand vertellen dat er een kabeltje was door geknaagd! Aangezien wasberen dat niet doen (volgens google) zou het wel een marter geweest zijn, die staan daarom bekend. Bij 
terugkomst op de camping hebben we ons hekje afgebroken en in onderdelen op bierflesjes onder de motor gelegd zodat de marters er niet meer bij konden komen. Wat een gedoe! Maar het werkte, we hebben er de rest van de week geen last meer van gehad. Enfin, op woensdag waren we dus in de grote, ruime en lichte hallen van het Beursgebouw alwaar de German Winner Show werd gehouden met als keurmeester Tatjana Urek uit Slovenië. Van de 18 Deerhounds (1- absent) koos zij de reu Chic Choix Dhulert Arathorn van Susanna Gerkman-Hiltunen & Harri Hiltunen uit Finland als BOB en de BOS kwam vanuit de jeugdklas; Blixten One In A Million van Marja-Leena Arhima-Oinone & Kyösti Oinonen eveneens uit Finland. Op donderdag hadden een CAC-showtje in krappe, oude, donkere en luidruchtige hallen waar maar 8 Deerhounds aanwezig waren. Hier werd Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden BOB en Pyefleet Vision BOS. Vrijdag zijn we nadat we een lekker stuk gelopen hadden met de hounds, in de trein gestapt en hebben we Leipzig bezocht. Een mooie stad waar nog steeds druk aan gewerkt wordt. Zaterdag hadden we ‘rustdag’ wat inhoud; wandelen en foto’s maken, met de bal spelen, nog meer wandelen en hierna de hounds nog eens goed kammen want zondag was de Wereldtentoonstelling.
De Wereldtentoonstelling werd weer gehouden in de mooie, ruime en lichte hallen van het Beursgebouw. Als keurmeester hadden we de heer El Baroudi uit Marokko en deze keurde eerst de 45 Azawakh’s en hierna zou hij de 28 (1 absent) aangemelde Deerhounds keuren. Een zeer teleurstellend aantal. Van deze 28 kwamen er maar 10 uit Duitsland, 3 uit Tsjechië, 3 uit Nederland, 1 uit Polen en de overige 11 uit Finland. Bij de Azawakh’s was goed te zien dat hij voor het typische, correcte gangwerk ging maar bij de Deerhounds hield hij kennelijk meer van het spectaculaire, losse gangwerk. Ook verkoos hij de hounds met vlakke rugbelijning en geschoren hals-, onderbelijning boven het rastypische. Nee, velen konden zijn keuring niet waarderen. Jammer, maar dat is te verwachten als je geen rasspecialist als keurmeester hebt. Zijn BOB was de zeer sterk geschoren teef Vaikonniemen Över The Red Carpet van Sari & Mervi Oinonen uit Finland en BOS was wederom Chic Choix Dhulert Arathorn van Susanna Gerkman-Hiltunen & Harri Hiltunen. Al met al een teleurstellende wereldtentoonstelling voor ons ras want iets wat we niet willen zien is een geschoren hals- en onderbelijning en een zeer los, te uitgrijpend gangwerk. Na nog een gezellige avond was het maandagochtend weer tijd om richting Rijsbergen af te reizen.
Posted in 2017, Buitenland, Show | 
Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Pyefleet Vision | 
Comments Closed
Europees Coursing Kampioenschap 2018
Ze zijn er al jaren mee bezig, die Denen, het Europees Coursing Kampioenschap. En, het grappige is dat wij er de oorzaak van zijn.
In, ik meen, 2001 waren wij met CC2000 in Denemarken om een coursingdag te organiseren. Er kwamen een stuk of 20 windhonden met hun eigenaren die voor het eerst kennis gingen maken met de coursingsport. Het was een geweldige dag en ettelijke deelnemers waren zo enthousiast dat ze het oppikten en er uiteindelijk voor hebben gezorgd dat de coursing een geliefde sport werd in Denemarken.
Een paar jaar geleden waren Simon en ik uitgenodigd om daar de coursing te komen jureren en de show te komen keuren. Wij waren zo enthousiast over de locatie en vroegen aan Karin Janz waarom ze er geen Europees Coursing Kampioenschap zouden houden en natuurlijk boden we onze medewerking aan. Na lang piekeren en peinzen besloten de Denen er hun schouders onder te zetten en begon het balletje te rollen.
Aan CC2000 is dan ook gevraagd om één veld voor onze rekening te nemen en sindsdien is Simon er druk mee bezig. Hij heeft al een heel internationaal team medewerkers bij elkaar getrommeld en we hopen dat iedereen er net zoveel zin in heeft als wij. Wij kijken er naar uit!
Via de volgende link kan alles gevolgd worden; http://www.coursing2018.eu
Helaas …..
Ja, helaas bleek gisteren dat Bibelot niet drachtig is. Het is erg jammer daar we heel wat verwachtte van deze combinatie. Het nog een keer proberen met Bibelot en het diepvriessperma van Argyll doen we niet, Bibelot is tenslotte tegen die tijd al 7 jaar.
Het wordt dan pas weer eind volgend jaar dat er misschien een O’Cockaigne nestje geboren wordt, eerder kan niet. We wachten maar af hoe het allemaal loopt.
September/Oktober
Het waren een paar drukke maanden. In september hebben we de vloer van ons huis opnieuw in de lak gezet, hadden we een fun-coursing-dag met de Barsoi Club, vond het NKC plaats in Oude Pekela, moest Chidish op zijn hart gecontroleerd worden voor een dekking met Fortheringhay’s Farrah Cailean van Cristina Wüger (DE) wat een paar dagen later plaats vond en hadden we de show in Maastricht. Voor dit laatste kwam Sonja een paar dagen over wat altijd resulteert in meer werk daar we steevast naar het tuincentrum gaan en altijd wel iets vinden wat we graag willen hebben. Dus dagen later zit ik nog met mijn handen in de aarde plantjes te poten.
Vlak voor de show in Maastricht kreeg ik een mailtje van Marijn dat Bibelot loops was geworden maar dat hij afzag van een nestje daar hij vanwege zijn werk hier geen tijd voor had. Na even nadenken besloot ik dat ik er wel de tijd voor had en dat het zonde zou zijn om deze kans voorbij te laten gaan. We hadden er namelijk al in het voorjaar over gesproken om het diepvriessperma dat ik nog van Argyll heb liggen in Utrecht, te gebruiken bij Bibelot. Dus snel Marijn gebeld en deze heeft even geregeld dat Bibelot de dinsdag erop op haar hart kon worden gecontroleerd. Dus dinsdagmiddag even op en neer naar Eersel. Voor woensdag had ik een afspraak gemaakt in Utrecht en na onderzoek bleek dat ze gelijk geïnsemineerd kon worden! Donderdag weer terug voor de tweede inseminatie en hierna maar afwachten. Woensdag 1 november gaan we terug naar Utrecht om te kijken of er pupjes komen.
Het weekend hierna troffen Sonja en ik elkaar op vrijdag 6 oktober op een minicamping in Wierden. Van hieruit zijn we de volgende dag naar de show in Zwolle gereden. Daar we pas later in de ochtend aan de beurt waren hadden we alle tijd om met iedereen bij te kletsen. Leuk om Gary Boyce weer te zien met Moka of Muma, een nog zeer jonge, mooie reu met een fijn karakter die zich goed ontwikkeld. De keuringen waren op z’n zachtst gezegd “verrassend” maar het had zo z’n voordeel; we konden lekker op tijd weer terug naar de camper om vervolgens af te reizen naar Ostercappeln alwaar Vision en Chidish de volgende dag een coursing zouden lopen. Van de vier gemelde Deerhounds waren er drie aanwezig. In de eerste omloop liep Vision alleen en kreeg het hoogste aantal punten. Chidish liep met Fiddich Forever In My Heart Caoinlan van Ingrid Weis & Erik den Ouden. Chidish sneed behoorlijk af maar kreeg toch iets meer punten dan Fiddich. In de tweede omloop liep Fiddich alleen en kreeg de meeste punten en belandde hierdoor op de eerste plaats, Vision werd tweede en Chidish derde. Daar Simon maandagochtend vroeg vertrok naar het buitenland moest ik na de coursing weer huiswaarts.
Dinsdag had ik een afspraak met Dr. Oranje voor controle van Cytaugh’s voet. Het was een half jaar na de operatie en hij was zeer verbaasd en tevreden over de goede genezing. Cytaugh mag weer loslopen en de sport in! Wel zal ik ze altijd, ook op ons eigen terrein, laten lopen met een kous en eventueel tape om haar tenen.
Vrijdagmiddag waren Sonja en ik weer in Dortmund op de camper-parkeerplaats in het Wischlingenpark. Zaterdag hadden we de Bundessieger en zondag de Internationale Show. Vision werd beide dagen BOS en Chidish BOB.
Maandag ging ik, na het nemen van nog wat statieplaatjes, weer huiswaarts om vervolgens de caravan in te pakken om op donderdag weer te vertrekken richting RONO-strand voor de coursing aldaar. Tijdens het NKC had Alfred Nijkamp aan Simon gevraagd of hij met CC2000 een veld wilde verzorgen op RONO-strand en om het met een gesloten beurs te doen werd er afgesproken dat CC2000 een quad mag meenemen naar het EKC volgend jaar in Denemarken. Een prima deal! Daar er behoorlijk wat medewerkers hun medewerking hadden afgezegd, waren Sonja en ik gevraagd om bij te springen. Zodoende hadden wij onze handen vol met wandelen met de hele groep, het laten lopen van Vision en Chidish op zaterdag en de dierenartscontrole op zaterdagavond en zondag. Ook heb ik zondag nog wat in de paddock geholpen. Zoals gezegd liepen de Deerhounds op zaterdag. Van de 14 gemelde hounds waren er 4 reuen. 1 reu en 1 teef waren absent. Na de eerste omloop was er 1 teef geblesseerd en Nelungaloo Untouchable was gediskwalificeerd wegens aanvallen van zijn partner vlak voor en bij de opvang. Dit had hij ook al gedaan tijdens het EKC maar toen had de jury er niets mee gedaan. Nu was er dan eindelijk een jurypanel die het wel aan durfde om zo’n hond te diskwalificeren maar nadat de eigenaresse de mededeling van de disk. had gekregen werd de jury voor alles wat lelijk was uitgemaakt en wist ze te vertellen dat ze dit ’s morgens al had verwacht. Ja, als je weet dat je een agressieve hond aan de lijn hebt, kan je er op wachten dat hij er uit vliegt! Hopelijk ziet ze in dat ze toch echt verkeerd bezig is door dat beest te laten lopen. Ook de eigenaresse van Islay’s Little John liep alleen maar te kankeren. Na de eerste omloop op het parcours dat niet deugde en na de tweede omloop maakte ze het helemaal bont! Little John liep samen met Chidish en ze waren goed aan elkaar gewaagd. Ze kwamen beiden nagenoeg gelijktijdig bij de opvang en doken gezamenlijk op het haas. Direkt trok de eigenaresse van Little John deze weg van het haas. Chidish had intussen het haas door de muilkorf te pakken en liet niet meer los. Ik was druk bezig het haas uit zijn bek te krijgen toen Miss Little John begon te tieren dat ze het niet in orde vond dat haar hond niet aan het haas mocht! Daar ik met Chidish bezig was negeerde ik haar maar nadat we van het coursingterrein af waren begon ze er weer over! Ik vertelde haar dat ze zelf haar hond van het haas had getrokken maar ze was niet voor rede vatbaar. Wat een lijp wijf! Het moet niet gekker worden! Ik weet nu ook waarom er velen van die honden agressief zijn bij de opvang; hun eigenaars zijn zelf extreem gespannen en dit slaat over op hun hond. Dat vertelde Miss Little John mij vlak voor de course en ja, het kan heel goed waar zijn, als je weet dat je hond niet vriendelijk is zou ik ook gespannen zijn! Nee, zo is coursing niet leuk en we waren blij dat we het weekend erop ons eigen CC2000 feestje hadden. Zo’n kleine 30 hounds genoten van een mooi lang parcours, zonder stress, zonder muilkorf en stom rendek, gewoon heerlijk relaxed met perfect coursingweer. Vision kon weer lekker met Chidish lopen en ze liep de sterren van de hemel. Ze loopt met Chidish altijd veel beter dan met een ander, ik denk dat het een kwestie van zelfvertrouwen is, ze is ook nog zo jong.
Enfin, de caravan is weer schoon en leeg en kan in winterslaap. Wij gaan nog een drukke periode tegemoet; morgen naar Utrecht met Bibelot en volgende week naar de Wereldtentoonstelling in Leipzig. En daarna ……. wie weet.
Posted in 2017, Buitenland, Lure Coursing, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Pyefleet Vision | Comments Closed
Europees Coursing Kampioenschap
Een weekje vakantie voor het EKC.
Op woensdag 21 juni vertrokken we richting Strotzbüsch, een klein plaatsje in de Eifel, waar we een weekje op een camping zouden staan voordat we naar het EKC in Lotzwil zouden afreizen. Na vier uurtjes rijden kwamen we bovenaan een klein, smal, steil weggetje. Op de site van de camping hadden we al gelezen dat het voor zeer lange combinaties erg moeilijk was om naar beneden en naar boven te komen, gezien de twee haarspeldbochten. Daar we al het één en ander hebben meegemaakt, doken we het avontuur, oftewel de afgrond in. De haarspeldbochten waren inderdaad maar net te nemen, we hadden geen 10 centimeter breder of langer moeten zijn maar beneden 
aangekomen bleek wel dat het fietsenrek de auto iets had beschadigd. We besloten om op de terugweg het rek met de fiets en het hekje maar van de caravan af te nemen. De camping lag in een gestrekt dal langs een stromend riviertje, de Ueβbach. We kozen een plekje aan het eind van de camping wat in eerste instantie erg rustig leek maar toen de eigenaren van de tipi, die naast ons stond, terug kwamen, bleken deze twee kleine kinderen te hebben die vooral ’s avonds niet naar bed wilden en het dan urenlang volhielden om voluit te blèren. Gelukkig vertrokken dezen op zaterdag en keerde de rust terug, …. alhoewel. Er was vrijdagmiddag inmiddels een grote vriendengroep met hond en veel kinderen neergestreken in het midden van het terrein en vooral de kinderen hadden veel plezier. Tot diep in de avond renden dezen met veel geschreeuw rond over de camping. Gelukkig, zondagochtend braken ze het tentenkamp weer op en rond de middag was het weer heerlijk stil. Wandelen was topsport, bergje op, bergje af, iets wat wij natuurlijk niet gewend zijn. Er zijn in dit gebied ontzettend veel wandelroutes uitgezet en ook heel goed bewegwijzerd maar er zijn ook vele tussendoor paden zodat je niet persé 35 kilometer moet lopen. Want zeker met Cytaugh’s 
voet, die half april een heftige operatie heeft ondergaan nadat haar teen uit de kom was geschoten, moeten we nog wel een beetje voorzichtig zijn.
Ook hadden we op deze camping gelukkig wel de ruimte om met Chidish te voetballen of met z’n werpbal te gooien, hij kan echt niet zonder zijn ballen, dat moet iedere dag! En een rondje fietsen over de 
camping vond hij ook prachtig, veel verder kon niet, daar was het pad te steil voor!
Regelmatig kwam Dolf ‘de camping wolf’ buurten. Een schat van een hond die een leven lijdt als een luis op een zeer hoofd. De hele dag rondstruinen, een beetje spelen met de kinderen en andere gasten, een beetje pootje baden in het water en regelmatig een wandeling met de baas, wat wil je nog meer als hond? 
Op dinsdag 27 juni pakten we ons boeltje weer in en vertrokken richting Freiburg alwaar vele andere EKC bezoekers de nacht zouden doorbrengen op de renbaan, voordat we verder zouden reizen naar Lotzwil. Van een rustig nachtje was geen sprake, rond tienen zagen we het al in de verte weerlichten en om middernacht was het dan eindelijk bij ons aangekomen. Met een aantal enorme knallen en een ongelofelijke hoosbui donderde het onweer over ons heen. We beleefden opnieuw het noodweer tijdens het EKC te Pouch in een iets kleinere maar net zo hevige mate.
De volgende dag waren we weer vroeg op pad richting Lotzwil. Daar aangekomen, plekje zoeken, boeltje weer uitpakken en opzetten en een lekker stuk met de hounds lopen = coursingterreinen bekijken. Dat viel weer zwaar tegen! Het ‘rode’ veld was levensgevaarlijk, het ‘gele’ veld zat vol stenen en gaten en was veel te klein + omzoomd door mais- en graanvelden en het ‘blauwe’ veld was oersaai. Nadat ettelijke juryleden en andere verantwoordelijken het ‘rode’ veld bekeken hadden, heeft Simon samen met de ploeg die hier draaide, het veld veiliger gemaakt. En dat het gewerkt heeft bleek, want er zijn geen doden gevallen, zelfs maar een paar minimale blessures. De opening op donderdagavond was saai en koud. Weinig feeststemming en halverwege liepen de meeste deelnemers weg. Het wordt ieder jaar minder, kennelijk gaat het alleen nog maar om de titel en niet meer om het plezier.
Er waren 16 Deerhound teven gemeld waarvan 14 aanwezig. Alle 11 reuen waren er waaronder drie die absoluut niet te vertrouwen zijn bij de opvang oftewel, zeer agressief zijn. We hadden van te voren afgesproken dat als Chidish met één van deze etters zou worden ingedeeld, hij niet zou lopen. Wat was ik blij toen bleek dat hij in de eerste omloop was ingedeeld met de Duitse reu Islay’s Kurt Cobain. Chidish en Kurt Cobain hadden de allereerste course bij de reuen op het ‘rode’ veld. 
Chidish nam duidelijk de leiding en lag twee derde van het parcours voorop. Doordat hij voorbij de tweede doorgang schoot, bleef hij onderaan de heuvel lopen en kwam pas later omhoog achter het haas aan. Hierdoor was hij een seconde later bij het haas dan Kurt 
Cobain. Maar hij had een hele goede course gelopen. Helaas bleek bij het verlaten van het veld dat Kurt Cobain zich flink geblesseerd had, hij verscheen dan ook niet meer in de tweede omloop. Toen we de punten van de eerste omloop zagen waren we een beetje verbaasd. Kurt had van twee juryleden meer punten dan Chidish gekregen, waarvoor … geen idee. Na de eerste omloop stond Chidish op een negende plaats maar we waren allang al blij dat hij heelhuids van het veld was gekomen!
Ook in de tweede omloop was Chidish ingedeeld met een betrouwbare reu zodat we zonder stress naar de start konden. Chidish nam wederom de leiding en liep een goede course. De derde course in deze omloop, was voor de twee hoogst geplaatsten; de Duitse Islay’s Little John en de Zwitserse Nelungaloo Untouchable. Deze laatste stond bovenaan met 447 punten. Het was ons al opgevallen dat deze reu constant terzijde werd gehouden en ja hoor, bij de opvang dook hij zonder pardon op zijn partner. Dit had een vette diskwalificatie moeten zijn volgens het nieuwe FCI reglement maar tot op heden houdt haast geen enkel jurylid zich hieraan. Hij kreeg wel minder punten en belandde op een tiende plaats. Chidish mocht uiteindelijk op het podium de zesde plaats innemen.
Islay’s Jock bleek op de 
vijfde plaats te zijn beland en toen deze al grommend het podium op kwam, had hij het liefste gelijk Chidish aangevallen. Wat een agressie straalde deze reu uit! Chidish schoot helemaal in de stress en wilde het liefste zo snel mogelijk van het podium af, ik had m’n handen er vol aan om hem op zijn plaats te houden. Het coursen vindt hij prachtig en doet hij vol overgave maar op het podium staan naast één bonk spanning, dat hoeft voor hem niet meer en ik denk dat ik hem dat ook niet meer aandoe.
Zondag moest Simon nog een halve dag jureren en hebben we van de Greyhounds genoten. Maandag hebben we ons boeltje weer ingepakt en zijn we in één keer door naar huis gereden. Op naar volgend jaar, dan moeten we zelf een veld organiseren tijdens het EK in Denemarken. Hopelijk wordt dat een gezelliger Europees Kampioenschap!
Posted in 2017, Buitenland, Lure Coursing | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Brandir | Comments Closed
Cscarf O’Cockaigne
2-12-2007 Cscarf O’Cockaigne 13-6-2017
Op dinsdag 13 juni heeft Betina Cscarf moeten laten inslapen. Cscarf had al langer last van Larynxparalyse, oftewel stemband verlamming en had hierdoor longontsteking op gelopen. Hij had al geruime tijd antibiotica maar uiteindelijk mocht dit niet meer baten.
Cscarf was de eerste buitenlandse Deerhound die tijdens Crufts 2012 BOB is geworden. Tevens was hij Engels Kampioen.
Cscarf heeft de respectabele leeftijd van negen en een half jaar bereikt.
Ik wens Betina veel sterkte met dit enorme verlies.
Jahresausstellung te Volkmarsen
Een beetje later dan gepland, toch nog een verslag van de Deerhound-JAS te Volkmarsen op 8 april en de Internationale Coursing op 9 april 2017.
Deerhound Jahresausstellung te Volkmarsen.
Op 8 april was de Deerhound Jahresausstellung te Volkmarsen. De keurmeester was Ken Aird, een ras echte Schot die vroeger ook veel aan coursing heeft gedaan, en wel achter het levende haas. Zijn kennelnaam was Shenval, Brocade was één van zijn bekende Deerhounds. In totaal waren er 103 Deerhounds gemeld waarvan er 102 aanwezig waren.
Na de veteranen, baby’s, puppies, jeugd- en tussenklas, kwam de kampioensklas met 8 meldingen. Ook Brandir stond in deze klas. Wij stonden als laatsten en Brandir had er wederom niet veel zin in. Toen wij aan de beurt waren toonde Brandir zich niet van zijn beste kant en op het moment dat ik verwachtte dat ik moest 
lopen met hem, werd ik weer naar mijn plaats gestuurd. Alleen maar voordelig want Brandir vindt dat rondje lopen ook al te veel moeite. Ik verwachtte dan ook absoluut helemaal niets en stond te overwegen om de ring maar gewoon uit te lopen, wat natuurlijk niet kan, toen Mr. Aird opeens naar ons wees en ons naar de eerste plaats stuurde! Ik was verbijsterd en wist niet zo goed wat ik hier nou van moest denken. Maar ja, het was natuurlijk wel leuk en Mr. Aird zag duidelijk wel Brandir’s kwaliteiten (hij heeft ze echt wel).
Hierna waren er twee honden in de Gebruikshondenklas en vervolgens een grote openklas, 12 stuks, waar Chidish in stond. Chidish toonde zich goed en werd tot mijn vreugde als eerste geplaatst!
Het bleek dat Mr. Aird duidelijk voorkeur voor een bepaald, o.a. het zwaardere type Deerhound had. Honden met een zwanehals, extreem lange poten, veel te steil, geen lendewelving, enorme hoge hakken en hoog gedragen krulstaarten werden direct met een ZG afgestraft. Dit betrof de twee honden uit de gebruikshondenklas maar ook de gehele tussenklas kreeg een ZG. Hierdoor kwam Chidish automatisch in aanmerking voor het CAC en moest hij tegen zijn vader strijden voor de titel Jahressieger. Dit werd Chidish! Vorig jaar nog Jahres Jugendsieger, nu de ‘volwassen’ titel.
Hierna moest hij het nog opnemen tegen de beste uit de jeugdklas en de beste veteraan voor Beste Reu en ook dit won hij!
Vervolgens waren de meiden aan de beurt. Sonja had haar knie flink verdraaid en kon niet lopen. Hierdoor had ze Connie gevraagd of die Vision wilde showen in de jeugdklas, 10 stuks. Dit was helaas niet zo’n succes, Connie 
moest een beetje strijden met Vision en Vision wilde zich niet tonen. Geen plaatsing dus maar wel een Uitmuntend. Cytaugh stond in de openklas met 17 andere teven. Ook zij kon met een Uitmuntend maar geen plaatsing de ring verlaten.
Na de tevenkeuring, moest Chidish het opnemen tegen Kilbourne Oh Sweet Lorraine, die Beste Teef was geworden, en Mr. Aird was toch wel dusdanig onder de indruk van Chidish dat hij deze als Beste van het Ras aanwees! Dit had ik nooit verwacht daar Lorraine een hele mooie teef is.
Aan het eind van de dag werd Chidish ook nog eens Best in Show onder keurmeester Guido Schäfer. Wat een dag! Natuurlijk lieten we ons na afloop de sekt goed smaken!
De volgende dag was de coursing. Ik had zowel Chidish als Cytaugh gemeld en hoopte dat na al die maanden van rust, Cytaugh’s teen heel zou blijven. Ik had beide voetjes ingetaped als ondersteuning maar helaas bleek na de eerste omloop dat het niet voldoende was geweest en bleek dat de teen uit de kom was geschoten. Geen tweede omloop meer voor Cytaugh. Later zag ik dat ze na de eerste omloop op een gedeelde derde plaats stond! Tevens was te zien dat ze voor conditie minder punten had gekregen. Dit was te verklaren – ze had halverwege haar teen uit de kom gelopen en dit was ook te zien geweest, ze liep de tweede helft van het parcours duidelijk minder dan de eerste helft.
Chidish liep in de eerste omloop met een eveneens tweejarige reu uit Tsjechië, Elvin Tiger Irater van Eva Vobornikova. Vooraf hebben we ze kennis laten maken met elkaar en dat ging goed. Ook de course was prima, ze waren goed aan elkaar gewaagd alhoewel Chidish al wel veel anticipeert en afsnijdt wat hem natuurlijk veel punten kost. Bij de opvang geen problemen, zoals het hoort.
Maar helaas was dat in de tweede omloop wel anders. Niet met Chidish maar Elvin, hij was met een niet zo vriendelijke hond ingedeeld. Vóór de courses viel deze reu al een andere reu aan in het pad waarop we aan het wachten waren, dat beloofde niet veel goeds. Chidish liep met een huisgenoot van deze reu en daar ik er niet honderd procent zeker van was hoe deze zich zou gedragen, vroeg ik of Sonja mee wou lopen naar de opvang. Dit bleek gelukkig een overbodige actie te zijn daar alles goed verliep. Elvin was direct na Chidish aan de beurt en niet alleen Sonja liep wederom mee om te helpen bij de opvang maar ook een vierde persoon. Het was dus al duidelijk wat er ging gebeuren. En ja hoor, zonder een seconde te twijfelen dook voornoemde hond boven op Elvin. De personen die zouden ‘vangen’ kregen geen kans om het te voorkomen en ook de eigenaresse van de boosdoener had geen schijn van kans. Een heftige knokpartij was het gevolg. En helaas waren de keurmeesters op zo’n afstand dat ze waarschijnlijk niet hebben kunnen zien wie er begon of ze waren niet goed op de hoogte van het nieuwe regelement want er volgde geen diskwalificatie.
Toen ik later de eigenaresse aansprak op het wangedrag van haar hond, ontkende ze dat het agressie was, vergeleek het met het gedrag dat Afghanen wel eens vertonen en als laatste zei ze dat dat toch normaal is voor reuen!!! Dit zegt wel alles over de kennis van het ras, de rasstandaard en hoe een Deerhound zich zou moeten gedragen. Ze beseft duidelijk niet dat ze door haar hond te laten lopen met anderen, niet alleen andere hounds kapot maakt en de sport beschadigd maar ook, omdat haar hond onder de rasnaam Deerhound loopt, dit ras een zeer slechte naam bezorgt.
Ik had een déjà vécu. De stress die we toen hadden, jaren geleden, betreffende agressieve reuen op het coursingveld is weer actueel. Gelukkig is het nu wel zo dat een agressieve hond, ook nadat het haasje stilligt, gediskwalificeerd moet worden. En ik hoop dat de keurmeesters dit ook daadwerkelijk gaan doen.
Chidish belandde op een zesde plaats van de zes aanwezige reuen maar wel met het reserve CACC en JAS Schönheit & Leistung!
Het was een weekend met hoogte- en dieptepunten en met zeer gemengde gevoelens; blijdschap, verdriet en boosheid reed ik maandag weer naar huis.
Breed Show te Crewe (UK)
England, watch out, here we come again!
Vrijdagochtend, 31 maart, moesten Sonja en ik vroeg uit de veren. Simon was al vertrokken, hij ging een coursing in Zweden jureren en zodoende had Sonja Silva en Bernice thuis gelaten en was alleen met Vision gekomen. Na de hounds te hebben uitgelaten en de overige bagage in de camper te hebben gestopt konden Brandir, Chidish, Cytaugh en Vision erbij en vertrokken we richting Calais. We kwamen keurig op tijd aan en na de Pet Control konden we bijna gelijk doorrijden de trein op. Aan gekomen in Engeland was het nog een behoorlijk stukje rijden naar Crewe, ten noord-westen van Birmingham, alwaar de Deerhound Breed Show werd gehouden. N
atuurlijk hadden we weer files en kwamen zodoende vrij laat aan in het prachtige oude hotel. Na te hebben ingecheckt, de hounds te hebben verzorgt en mijn spullen naar mijn kamer gebracht te hebben, was het tijd voor het diner. Zoals altijd, vele bekende gezichten maar we misten er ook een paar, zoals Gill en Toby, de fokkers van Brandir.
Zaterdagochtend om negen uur begonnen de keuringen, keurmeester was Mr. J.G. Phinizy. Chidish stond in Open Dog maar van de 12 gemelde reuen waren er maar 7 aanwezig. Tot ons grote plezier werd Chidish als tweede geplaatst! Niet slecht voor zo’n jonge vent. Beste reu was Kilbourne Tyne, een dochter van Nimloth Brooke, de zus van Brandir.
Vision stond in Junior Bitch met 8 anderen teven waaronder haar zusje Vita van Mary Girling. Mr. Phinizy was kennelijk onder de indruk van Vision’s gangwerk en plaatste haar als eerste! Tweede was Vita.
Cytaugh stond in een enorme grote Open Bitch waarbij van de 16 aangemelde teven er maar 1 absent was. De prachtige Foxcliffe Classic Liberty Freedom at Beardswood van Sarah Helps won overtuigend en Cytaugh werd niet geplaatst.
Vision moest terugkomen voor Best Bitch wat ze natuurlijk niet won maar ze was zeker niet de slechtste. Best Bitch werd de Foxcliffe teef van Sarah.
Zondag hadden we een drukke dag. De keurmeester was Mrs. Eve Hamilton. Ik had Chidish en Cytaugh in de Special Coursing/Lure Chasing Dog or Bitch gemeld en Sonja zou Cytaugh showen. Van de 11 gemelde hounds waren er 10 .JPG "Chidish, eerste met de Pentlands Coursing Trophy. Foto by Jan Scheer")
aanwezig. Boven mijn verwachting won Chidish deze sterke klas en werd Cytaugh vierde!!! Chidish kreeg de Pentlands Coursing Trophy, die zijn vader, Brandir, in 2014 ook had gewonnen!
Gelijk na deze klas moesten Chidish en Cytaugh in de Brace oftewel koppelklas. Hiervoor waren er 13 gemeld maar ik heb geen idee hoeveel er waren, in ieder geval minstens 5 want Chidish en Cytaugh werden vierde.
De laatste klas waarvoor wij hounds hadden gemeld was de Special Not Bred By Exhibitor. Van de 22 gemelde hounds waren er 14 aanwezig waaronder Chidish en Vision. Chidish werd tweede achter Rubeus Hagrid to Kilbourne en Vision werd vijfde! Niet slecht!
Toen we Vision vorig jaar in Engeland ophaalden, waren ze nog met z’n drieën. Nu waren ze weer alle drie aanwezig en moest er natuurlijk een serie foto’s van gemaakt worden. Vision, die toen veel kleiner was dan haar zus, doet er niet meer voor onder.
Vervolgens nog wat foto’s gemaakt in de ‘kasteeltuin’. Deze heeft Marjan de Raad geschoten. Marjan nog bedankt!
Na nog wat te hebben gegeten zijn we naar het zuiden af gereisd. We hadden met Gill en Toby afgesproken dat we bij hun langs zouden komen voordat we weer terug zouden reizen. Door Toby’s ziekte konden ze niet bij de Breed Show aanwezig zijn wat voor velen als een enorm gemis werd ervaren. We moesten dan ook van veel bekenden de groetjes doen aan hun. We hadden een hele gezellige avond en na de volgende ochtend uitgebreid te hebben ontbeten vertrokken we weer richting Folkestone. Hier aan gekomen waren we net 10 minuten te laat voor onze trein maar door de enorme chaos vanwege een storing hebben we wederom minstens 3 uur moeten wachten voordat we mochten vertrekken. We waren het goed zat en namen ons voor om dit jaar maar niet meer naar Engeland te gaan!
Posted in 2017, Buitenland, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Brandir, Pyefleet Vision | Comments Closed
Een heerlijk CC2000 weekend!
Gedurende het weekend van 24 en 25 maart waren we met CC2000 te gast bij minicamping ‘De Blökke’ in De Heurne, een klein plaatsje in de achterhoek. We boften weer enorm met het weer; een zalig zonnetje met perfecte temperaturen. Het was voor de eerste keer dat Maarten en Monique deel uitmaakte van de CC2000-clan en speciaal hiervoor hadden ze een caravan aangeschaft. Helaas waren ze vroeger ook regelmatig met een caravan onderweg zodat het weinig lol verschafte tijdens het opbouwen van de voortent.
In de loop van de vrijdag hebben Simon en Maarten een mooi lang parcours uit gelegd dat eenvoudig in stukjes kon worden geknipt zodat ieder hound zijn eigen afstand kon lopen.
Geheel onverwacht en niet gepland kwam Sonja vrijdagmiddag ineens opdagen. Dit was een uitgelezen moment om Vision eens met muilkorf en rendek te laten lopen, iets wat ze nog niet had gedaan.
Voor de coursing waren er een z0’n 45 hounds aangemeld. Ook de jonge Afghaantjes van Pascal en Martine Torfs waren weer van de partij en toonden hun passie voor het coursen. Vision liep samen met Chidish. Ze moest in de eerste omloop wel even wennen aan de muilkorf maar ’s middags toonde ze dat ze er geen problemen mee had en liep vol overgave achter het haas aan. Chidish toonde zich een ervaren courser en sneed behoorlijke stukken af!
Er waren verschillende mooie courses te bewonderen en iedereen had het erg naar z’n zin.
Voor de lunch had Andrea Kuster een heerlijke pan soep gemaakt, Andrea nogmaals bedankt!!! En ook de broodjes bal werden zeer gewaardeerd.
Ook in de middag waren er nog veel courses zodat het toch pas rond vieren was eer we klaar waren. Het was weer een groot succes en iedereen heeft genoten van de relaxte sfeer, de mooie courses en het zalige weer.
Ik had met Iris en Marijn afgesproken om zondag de pupjes te beoordelen en op de foto te zetten. Natuurlijk wilde Sonja de pupjes ook graag zien. Ze waren dan 9 weken oud en er waren toch wel duidelijke verschillen waar te nemen. Ons favorietje, de reu met de blauwe halsband, stak nog steeds met kop en schouders boven de anderen uit. 
Op de tweede plaats kwam de teef met de groene halsband. Een zeer krachtige teef, lijkt erg veel op Cute Coney.
Op de derde plaats kwam de teef met de halsband met hartjes. Een stuk eleganter dan de groene teef.
Sonja fungeerde als aangeefster en de volgende was de reu met de gele halsband. Ook een knappert.
Dan is er nog een teefje met een rood/gele halsband.
En als laatste een teefje met wat veel wit.
Al met al zijn we erg tevreden met dit nestje en ze hebben ook allemaal al een goed tehuis. Hopelijk groeien ze verder voorspoedig op en zien we ze af en toe nog eens terug.
Ik wens in ieder geval de nieuwe eigenaren veel plezier en geluk met hun nieuwe huisgenootjes.
Posted in 2017, Lure Coursing | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Pyefleet Vision | Comments Closed
Maart, een drukke maand.
Na lang dubben besloot ik uiteindelijk om niet te melden voor, en naar de show in Groningen af te reizen. Achteraf goed gegokt daar Simon op die zaterdag een juryvergadering had. Voor Sonja had ik Vision aangemeld daar die nog een paar jeugdpuntjes nodig heeft. Ze had natuurlijk gehoopt dat ze na de keuring naar huis kon rijden maar helaas, Vision was de enige ‘volwassen’ Deerhound en kreeg ook nog eens een U’tje, zodat ze mocht blijven en twee keer een rondje door de erering mocht lopen zonder resultaat. Maar Vision heeft haar tweede jeugdpuntje en daar ging het om.
Dinsdagmiddag 7 maart stond Sonja weer bij ons om woensdagochtend te vertrekken richting Birmingham. Simon had een goed onderkomen gevonden op een half uur rijden van Birmingham waar we het prima naar ons zin hadden; een groot park in de buurt, een pub en een eetgelegenheid, wat heb je nog meer nodig? We hadden Vision, Chidish en Cytaugh gemeld voor Crufts en hoopten natuurlijk op een mooie concurrentie. Maar helaas viel dat tegen; van de drie gemelde Deerhounds in Yearling Dog waren er maar twee, ook bij de teven waren er in de klassen van Cytaugh en Vision absenten. Van de in totaal 81 gemelde Deerhounds waren er maar 70 aanwezig. Ook de sfeer was lang niet zo gezellig als 5 jaar geleden. Er zaten vrij weinig mensen rond de ring en we miste veel bekende gezichten.
Het is altijd een probleem om foto’s te nemen als je showt en meerdere hounds bij je hebt maar gelukkig was Marjan er en was ze genegen om foto’s te nemen zodat we er toch nog iets van hebben. Marjan nogmaals bedankt!
Chidish stond dus met één andere reu in Yearling Dog. Dit kon nog net, eind maart moet hij al in Open Dog tijdens de Breed Show, een beetje maf met z’n twee jaartjes maar dan heeft hij wel meer concurrentie! Hij won z’n klas, niet zo moeilijk maar deed niks bij de keuring voor Beste Reu, jammer. Hij had zich in ieder geval netjes geshowd en dat is ook een hoop waard.
Vision kwam in Junior Bitch uit tegen nog vier andere teefjes, twee waren er absent. Ondanks dat ze momenteel echt te mager is kon de keurmeester, Joan Wragg, haar wel waarderen en plaatste haar als tweede. Niet slecht. Hierna kwam Cytaugh in Yearling Bitch, vijf aangemeld – vier aanwezig. Cytaugh werd als derde geplaatst.
Na de keuringen hebben we nog wat rondgelopen en bij de Barsoi’s Wim, Jeanne en André gefeliciteerd met Riband Wave die beste veteraan was geworden en later het reserve CC pakte. Hierna hadden we geen puf meer om nog meer rond te lopen, het was ontzettend druk overal en de hounds alleen laten doen we niet. Dus lekker richting hotelletje en na de wandeling een flinke pint gepakt. Vrijdagochtend alles weer ingepakt en na een extreem lange reis, o.a. door drie uur oponthoud bij de tunnel, kwamen we doodop rond zeven uur ’s avonds weer thuis.
Het weekend hierna was de show in Hazerswoude-Dorp. Ik had alleen Chidish gemeld omdat Cytaugh het showen niet zo leuk vindt en ze moet eerst maar een beetje verder ontwikkelen. Vijf Deerhounds waren er gemeld waaronder twee puppen. Chidish werd BOB maar deed verder niets in de eindkeuring.
Posted in 2017, Buitenland, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Pyefleet Vision | Comments Closed
De pupjes
Gisteren zijn Marijn en ik bij de pupjes van Chidish en Olórin wezen kijken. Ze zijn nu zes weekjes jong en je kan er al heel wat aan zien. Vooral één van de reutjes is onze favoriet maar er lopen ook een paar hele mooie teefjes tussen. Eén van hun zou wel eens heel veel op Cute Coney kunnen gaan lijken! Dat is de meest rechtse op deze foto. Naast haar, met het blauwe halsbandje, zit het mooie reutje.
Wat is het toch een heerlijk spul!!!
Bravecto
Vanavond werd tijdens de uitzending van RADAR gesproken over het antivlooien- en tekenmiddel Bravecto. Dit is in tablet vorm en druppeltjes te krijgen en dus erg makkelijk toe te dienen. Er schijnen al ettelijke duizenden honden in Europa en tienduizenden in Amerika erg ziek van te zijn geworden en er zelfs aan te zijn gestorven. Het boze bestanddeel is fluraline/fluralaner, een insecticide! Op de bijsluiter staat alleen maar dat ze er van kunnen gaan braken, kwijlen en diarree kunnen krijgen maar epileptische aanvallen en nog erger wordt niet vermeld.
Er zijn inmiddels vele goede biologische/natuurlijke middelen te krijgen die net zo effectief zijn als chemische, wel wat gezonder!
Puppiefoto’s
Iris met één van de pups.
De pups zijn nu precies twee weekjes jong. Ze beginnen te spelen en lopen al behoorlijk goed.
Puppy nieuws.
Op de website van Iris zijn de laatste foto’s en een videootje van de pupjes te zien.
Ga naar: https://www.von-den-grauen-anfurten.nl/deutsch/news/2017-1-halbjahr/ en geniet ervan!
Chidish en Olórin’s puppies.
Op zaterdag 21 januari j.l. zijn er vier teefjes en twee reutjes geboren. De zwaarste pup was 580 gram en de lichtste 470, vier van de zes waren boven de 500 gram, een heel stoer gewicht!
Olórin is een fantastische moeder, ze laat ze geen seconde alleen en houdt ze goed schoon. Ze heeft veel melk en de pups zien er dan ook zo naar uit; dik en rond met een mooi glim velletje. Als je ze oppakt voelen ze erg stevig aan en zijn ze goed actief.
Het is een mooi nestje!
Van deze zes mooie pupjes zijn er al vijf vergeven, één reutje wacht nog op een eigenaar maar er is nog tijd genoeg, ze gaan pas weg als ze 12 weken oud zijn.
Pupjes op komst!
Afgelopen vrijdag kreeg ik een telefoontje van Iris Coppee dat Olórin drachtig is. Op de scan waren een groot aantal embryootjes te zien. Ook is Olórin behoorlijk misselijk.
Nu maar hopen dat het goed blijft gaan en dat er rond 21 januari een mooi aantal gezonde pups het levenslicht mogen aanschouwen.
Heeft u interesse in een pupje, neem dan contact op met Iris (tel. 0315-654859).
Calhoun
Eindelijk!
Hier is het dan, Calhoun’s dertigste titel!
Postuum gekregen na een lange strijd maar zo zie je maar, de aanhouder wint!
Vandaag zou hij 9 jaar zijn geworden maar zijn broers Cscarf, in Engeland, Ché in België, zijn zussen Claire en Chimi, beide in Duitsland, vieren wel hun negende verjaardag!
HIEP HIEP HOERA!!!
Wordt Chidish vader???
Op 17 en 18 november heeft Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden Olórin vom Welzerberg gedekt. Als alles naar wens verloopt zullen er rond 20 januari pupjes geboren worden bij Iris Coppee.
Iris zit al ongeveer net zo lang in Deerhounds als ik en heeft al ettelijke Deerhound nesten groot gebracht onder de kennelnaam ‘vom Welzerberg’ die op naam staat van Susanne Ottofülling, fokster van Ierse Wolfshonden en voorheen ook Deerhounds in Duitsland. Ook heeft Iris geshowd en gecourst met haar hounds, ze heeft dus erg veel ervaring met en verstand van het ras.
De pups worden bij haar in huis geboren en blijven ook in huis, bij hun moeder Olórin en tussen de Australische Terriers. Daar Iris een trimsalon heeft komen er regelmatig mensen en kinderen over de vloer. Ook gaan de pups al op zeer jonge leeftijd mee in de auto naar een goed omheind stuk grond waar ze lekker kunnen dollen en rennen. Zodoende worden de pups super goed gesocialiseerd!
Zowel Chidish als Olórin zijn vlak voor de dekking op hun hart onderzocht en goed bevonden. Chidish is ook Factor VII vrij.
Als de genetica ons niet in de steek laat, worden het pups van het werktype, sterk gebouwd met mooie ribwelving en krachtig bone.
De overgrootmoeder aan moeders zijde van Chidish, Cute Coney O’Cockaigne, is een zus van de grootvader van Olórin aan moeders zijde, Chazz O’Cockaigne.
Heeft u interesse in een pupje, neem dan contact op met Iris; tel: 0315-654859 of via de e-mail i.e.coppee@hetnet.nl
Oktober
Op donderdag 29 september vertrok ik met Brandir, Chidish en Cytaugh naar Tüttleben. Ik had C & C aangemeld voor de show en had Sonja toegezegd om te komen helpen met tenten opbouwen en op de hounds te passen als zij en Angelika moesten ‘werken’. Het was een erg gezellig weekend mede omdat de Italianen Jahresausstellung werd gehouden en hierom alles extra aangekle
ed was. Sandra en Lucien waren er ook met een aantal Italianen maar werden deze keer geen BOB.De enige ingeschreven Deerhounds waren van mij en Sonja. Chidish en Cytaugh kregen hun eerste CAC, Cytaugh werd BOB en Vision werd aan het eind van de dag Jüngsten BIS!
*******************
Op vrijdag 14 oktober was de Internationale show te Dortmund. Daar Dagmar Kenis-Pordham keurde, had ik ingeschreven. Er waren 10 Deerhounds gemeld en één jeugdteef was absent. Zij vond Chidish nogal leuk tijdens de Breed Show in april jl. Ook nu vond ze hem wel leuk en maakte hem BOB. Cytaugh kreeg helaas 2U achter iets dat nooit had mogen winnen. Vision stond voor het eerst in de Jugendklas en won deze overtuigend en werd ook Jugend BOB.
Zaterdag hadden we een rust dag. Heerlijk! Een beetje wandelen, luieren en foto’s nemen van Vision, meer hebben we niet gedaan.
Zondag eind van de ochtend moesten we weer in de hallen zijn voor de Bundessieger. Björn Fritz was deze keer de keurmeester en we waren benieuwd wat hij zou doen. Veertien Deerhounds waren er gemeld en dezelfde jeugdteef was weer absent. Chidish werd wederom BOB met de Bundessieger titel en Cytaugh kreeg nu wel 1U. Vision kreeg wederom het JCAC en de titel Bundes Jugendsieger. Het was een zeer geslaagd weekend!
**********************************
Het weekend hierna was de Internationale coursing op RONO-Strand maar helaas konden Cytaugh en Chidish niet meedoen vanwege hun dikke tenen. Erg jammer. Ook Sonja was gekomen met de bedoeling om Vision een stukje te laten lopen maar ook deze kneusde haar teen tijdens het spelen en kon zodoende niet rennen. Bernice heeft wel genoten en liep de sterren van de hemel! Van Sebastiaan Vink hoorde ik dat ze in Roosendaal bij dierenkliniek Visdonk dikke tenen behandelen met laser. Daar moest ik dus achter aan. Na maandag thuis te zijn gekomen heb ik gelijk gebeld voor dat laseren en we konden dinsdag al terecht. Na onderzoek zijn ze alle drie gelaserd en de volgende ochtend zag je al resultaat! Hierna nog ettelijke keren de tenen laten laseren en uiteindelijk waren ze bijna zo dun als ze behoren te zijn. Het werkt dus echt goed!
************************************
Het laatste weekend van oktober waren we weer met CC2000 in Lage Mierde. Een mooi aantal mensen en hounds hadden zich aangemeld en het was weer heerlijk genieten van zalig weer en een enorm lang parcours. Zeer vreemd en spectaculair was de enorme hoeveelheid lieveheersbeestjes. Echt miljoenen vlogen er rond en als je even stil stond zaten er gelijk tientallen op je. Ook in de auto’s en caravans krioelde het van deze diertjes en vele mensen hebben nog dagen lang lieveheersbeestjes uit hun auto gehaald!
Dit was de laatste keer dat Gert-Jan en Jacqueline bij een CC2000 evenement aanwezig waren, we gaan nu verder met Maarten en Monique Colbers. We hopen in het voorjaar weer een leuke coursing voor onze groep liefhebbers te organiseren.
Posted in 2016, Buitenland, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Brandir, Pyefleet Vision | Comments Closed
September
Het eerste weekend van september gaan we traditiegetrouw naar de coursing te Lichtenvoorde, of eigenlijk is het Lievelde. Simon zou het parcours uitleggen en ’s morgens draaien, Maarten Colbers zou ’s middags draaien. Er waren zo’n 66 hounds aangemeld. Chidish en Cytaugh konden vrijdagmiddag en zaterdagmiddag een proefloop doen en dat deden ze vol overgave! Je kan er altijd heerlijk wandelen in de omgeving; zand, water en bos wat wil je nog meer?! Het team dat deze coursing organiseert is uiterst prettig en doet altijd zijn stinkenden best. Dit jaar hadden ze ook hele leuke prijzen; windlichten met een kaars erin.
Het gras was wat aan de hoge kant en natuurlijk was hier veel commentaar op. Het liefste laten de mensen hun hounds op biljartlakens lopen waarbij er geen sprietje verkeerd mag staan. Het hele coursen wordt door deze mentaliteit om zeep geholpen omdat de organiserende verenigingen zich steeds maar aanpassen aan het gezeur van de mensen. De velden worden steeds vlakker, hindernissen zijn uit de bozen en greppels al helemaal, een lekker lang parcours is altijd te lang en als een haak minder dan 70 graden is (terwijl 60 is toegestaan) is de b
ocht te scherp en gevaarlijk. Kennelijk hebben de zeurpieten nog nooit een echte haas-coursing meegemaakt want daarbij draaien hazen 360 graden om in volle vaart!
Als ik nog denk aan de Franse Kampioenschappen in Guignicourt, ergens in de vorige eeuw, daar moesten de hounds over een stromend beekje springen van ongeveer drie meter breed en compleet bedekt met keien en kiezels. Vele hounds sprongen in de beek of tegen de oever aan maar er was niemand die er over klaagden. Coursing is nabootsen van de echte hazenjacht en dat gebeurde hier! En zo zou het overal moeten zijn maar het probleem is dat de mensen hun hounds niet trainen. Met uren aan de riem lopen leren ze niet om hun ogen te gebruiken en met hun lichaam om te gaan en dat hebben ze toch echt nodig met coursing! Ik hoop dat de coursing in Frankrijk nog een beetje is van wat het toen was want met mijn twee youngsters sta ik te popelen om “echt” coursing te gaan doen.
Enfin, tijdens de coursing in Lichtenvoorde raakte een Barsoi en Whippet geblesseerd, de Barsoi brak haar voorpoot en de Whippet een middenvoetsbeentje, beide nadat ze in een greppel terecht kwamen. Bij de Whippet was het stomme pech doordat ze de greppel niet zag maar de Barsoi had deze wel kunnen zien maar keek niet goed en sprong niet goed. Ja, en niet goed kijken en niet goed springen is funest bij deze sport. Het nare is alleen dat de draaier er altijd de schuld van krijgt en meestal is dit niet terecht!
Zondag 11 september vertrok ik vroeg in de morgen richting Luxemburg. Ik had op het laatste moment nog besloten om in te schrijven daar Brandir nog een CACIB nodig heeft en Chidish en Cytaugh konden nog net in de Jeugdklas. Op de statistieken had ik gezien dat er nog een reu was ingeschreven in de openklas, dus of Brandir dit IB zou krijgen was nog maar de vraag. Daar aangekomen bleek de reu Fritzens Gunpowder te zijn. Een nog vrij jonge reu die ik tijdens mijn keuring in Bremen een ZG had gegeven in hoofdzaak vanwege het te korte en niet dansende gangwerk. Nou is Brandir’s gangwerk momenteel ook absoluut niet dat wat ik graag zie dus vond ik het toch wel erg spannend. Of het terecht was dat hij won weet ik niet, dat kan je niet vanuit de ring beoordelen maar ik was er wel erg blij mee. Brandir kreeg het CACIB en wordt hiermee Internationaal Kampioen. Tevens is hij nu ook Luxemburgs Kampioen en het bleek dat ook de Benelux Winner kaart werd vergeven, dus ook de titel Benelux Winner Luxemburg had hij. Met de Nederlandse- en Belgische Benelux Winner titel, is Brandir nu dus de eerste Nederlandse Deerhound die ook Benelux Kampioen is! Hij is nu klaar en mag voortaan thuis blijven, alleen nog een beetje clubmatches misschien.
Chidish werd uiteindelijk Beste Reu en BOB met de Luxemburg Jeugd Kampioen’s titel en Benelux Jeugd Winner’16 en ook Cytaugh was Luxemburg’s Jeugd Kampioen en Benelux Jeugd Winner’16 . In de erering kwam Chidish uit tegen een dikke 60 andere jeugdhonden en werd hierbij tot de laatste 6 geselecteerd. Hierna moest hij weer de erering in met rasgroep 10 en werd hij derde! Al met al ging ik naar huis met 8 titels! Niet slecht!
Het weekend erop was het Nederlands Kampioenschap Coursing te Axel. Een relaxed weekendje met heerlijk weer, lekker wandelen en Chidish en Cytaugh hebben lekker een proefloop gelopen.
Vrijdag de 23ste zijn we vertrokken naar Amermont, België. Hier zouden Cytaugh en Chidish hun eerste wedstrijd lopen. Eindelijk konden we weer meedoen en we hadden er zin in! Het was als vanouds; kamperen op een veld waar net de koeien vanaf zijn en alles op z’n dooie akkertje. Het was perfect coursingweer alhoewel het terrein door de voorafgaande droge periode, behoorlijk hard was. De Deerhounds liepen op zaterdag en tot mijn grote verbazing waren er zes Deerhounds gemeld en ook aanwezig, 4 teven en 2 reuen. Dit betekende dat het CACIL vergeven kon worden. Cytaugh en Chidish liepen zeer overtuigend en vooral Cytaugh volgde het haas mooi. Maar na de eerste omloop stond Chidish bovenaan met 265 punten gevolgd door Cytaugh met 263 punten. Kilbourne Norma Jean kreeg een disq. omdat ze niet liep, Laïs Palantiri had 218 punten, Limelight Palantiri 256 en Livingston Palantiri 261. Dat werd nog spannend want konden Chidish en Cytaugh deze plaatsen blijven behouden? In de tweede omloop waren ze dus bij elkaar ingedeeld en liep Cytaugh weer netjes achter het haas terwijl Chidish anticipeerde en hier en daar wat afsneed. Wel toonde Chidish meer passie en kracht. Hij was dan ook als eerste bij de opvang en maakte een mooie flying kill, voor zover dat kan met een
muilkorf op. Begin van de avond was de prijsuitreiking en toen bleek dat Cytaugh voor de tweede omloop het hoogste aantal punten had gekregen, 259. In totaal dus 522 punten en hiermee was ze eerste geworden met het CACBL en CACIL. Chidish had zeer verbazingwekkend het minste aantal punten gekregen, 252, en was hierdoor derde geworden met 517 punten. Livingston was tweede (261 + 257) met het reserve CACBL en reserve CACIL, Limelight was vierde (256 + 257) en Laïs werd vijfde met in totaal 473 punten.
Helaas bleek een dag later dat zowel Chidish als Cytaugh beiden een dikke teen hadden opgelopen. Dat betekent minstens 6 weken rust en dat is goed balen!
Posted in 2016, Buitenland, Lure Coursing, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Brandir | Comments Closed
Augustus
Deerhound Jahresausstellung
Op vrijdag 5 augustus vertrok ik met Brandir, Chidish en Cytaugh richting Gelsenkirchen alwaar op zaterdag de Deerhound Jahresausstellung plaats vond. Sonja kwam van de andere kant en we zouden er een gezellig weekend van maken. Onze keurmeester was mevrouw Ingela Kyrklund uit Zweden. Er waren in totaal 84 Deerhounds gemeld waarvan 29 reuen en 55 teven. 1 reu en 5 teven waren absent. Er werd begonnen met de veteranen en de baby’s, vervolgens de Jüngstenklasse waarin Vision het op moest nemen tegen 4 andere jonge meiden. Ze deed het voorbeeldig en toonde haar super gangwerk optimaal. De keurmeester kon niet om haar heen en plaatste haar als eerste. Hierna moest ze het opnemen tegen de beste 
puppy reu, Fortheringhay’s Gwrtheryrn of Cuna van Cristina Wüger, een prachtig reutje met hele donkere ogen en een hele mooie expressie. Maar Vision stal de show met haar gangwerk en werd Beste Jüngsten!
Hierna ging de keuring verder met de Jugendklasse waarin Chidish het moest opnemen tegen 1 andere reu. Dit won Chidish en hij werd hiermee Jahres Jugendsieger’16.
Brandir had ik gemeld in de kampioensklas. Daar hij de laatste tijd niet veel zin meer heeft in showen, zou Sonja hem voorbrengen, misschien deed hij het dan beter. En ja hoor, het werkte. Hij liep enthousiast mee en toonde zich goed. Hij werd boven verwachting in derde van de 7 kampioenen!
Beste reu werd uiteindelijk wederom Landlord von der Oelmühle van Florent Friedrich.
Vervolgens was het Cytaugh’s beurt. En natuurlijk moest er juist op het moment dat ik Cytaugh moest presenteren een fikse bui vallen. Cytaugh wilde zich gelijk niet meer tonen maar omdat het zo’n grote klas was (12- 1 absent), konden we nog even opdrogen voordat er geplaatst ging worden en gelukkig was het droog voor de eindbeslissing. De keurmeester maakte het wel heel spannend door verschillende malen langs de 11 opgestelde teefjes te lopen, waaronder zich toch hele nette bevonden. 
Wederom was ik zeer verbaasd toen ze uiteindelijk Cytaugh als eerste plaatste. Ze vond gangwerk dus toch wel heel belangrijk. Gelukkig, eindelijk een keurmeester die daar op let!!!
Voor beste teef, moest Cytaugh het opnemen tegen de prachtige Fritzens Celeste. Deze meid heeft ook zo’n gaaf gangwerk. Ik heb de eer gehad om haar te mogen keuren in Denemarken (2014) en heb haar toen 2de BIS gemaakt. Natuurlijk won Celeste en ze werd ook zeer terecht BOB.
Ik vond het wel erg jammer dat mevrouw Kyrklund niet strenger keurde, van de 63 hounds die een kwalificatie konden krijgen kregen er maar 8 een Zeer Goed en de rest een Uitmuntend, terwijl er naar mijn idee toch ettelijke hoogstens een Goed hadden verdiend. Door zoveel hounds een U te geven daalt de waarde hiervan enorm. En mede door het toch altijd maar hoog kwalificeren van de Deerhounds zie je de doorsnee kwaliteit hard achteruit gaan. Met het fokken wordt er niet meer op de rasspecifieke eigenschappen gelet omdat de meeste keurmeesters dit niet meer zo belangrijk vinden en een hound op het missen van deze eigenschappen niet meer afstraffen. Hierdoor komen er steeds meer ‘honden’ in plaats van Deerhounds. Zonde.
************
De week erop waren we op de show in Mechelen. Door omstandigheden hebben Hennie en Clement Bosman Chidish en Cytaugh geshowd. Dit ging perfect en beide mogen zich nu ook Belgisch Jeugdkampioen noemen. Chidish werd BOB en derde in de Jeugd BIS keuring en Cytaugh BOS. Hennie en Clement nogmaals hartstikke bedankt!
************
Op 21 augustus vond de Jongehonden- Veteranen dag plaats te Heteren. Sonja kwam de dag ervoor vanuit Duitsland aanrijden en ook ik was er zaterdagmiddag. Er waren 10 Deerhounds gemeld maar helaas 2 afwezig. Keurmeester was Gerda Halff-van Boven. Vision showde zich weer fantastisch en eerlijk gezegd had zij het beste gangwerk van alle Deerhounds, Chidish was Beste Reu en Cytaugh tweede in haar klas achter Uliana vom Blausteinsee, een mooi en correct teefje van een heel ander type. Beste teef werd Pitlochry’s Octavia maar door haar slordige gangwerk won Chidish van haar en werd BOB. Ondanks het slechte weer, waardoor het binnen werd gehouden, was het een gezellige dag. Na de camper weer op orde te hebben gemaakt en alle spullen en hekjes te hebben opgeruimd, zijn we richting Rijsbergen vertrokken. 
Sonja zou de rest van de week bij ons blijven om op 26 augustus Vision te showen op de Euro Sighthound Show te Brussel. Simon was uitgenodigd om op 27 en 28 augustus een coursing te jureren in Polen en kon dus niet op Brandir, Bernice en Silva passen. Daarom moesten wij alle hounds mee nemen en aangezien er geen 6 Deerhounds in de camper kunnen slapen ging ik met mijn auto zodat Brandir, Chidish en Cytaugh daarin konden overnachten. Donderdag 25 augustus zijn we in de loop van de middag naar Brussel afgereisd. Het was bloed verziekend heet en op de grote parkeerplaats was geen schaduwplekje voorhanden. Ik had bij arriveren al gevraagd of er stroom was maar helaas was dit niet het geval dus de ventilatoren die we mee hadden konden we niet gebruiken. De man die dit mededeelde vond het ook meer dan schandalig dat er geen stroom was voor dat geld wat we per nacht moesten betalen. Gelukkig hadden we genoeg lakens en andere dingen mee genomen om een schaduwplek te creëren. Al gauw bleek dat er ook geen watertappunt en toiletten aanwezig waren! Dat is wel erg vervelend als je alleen maar in je busje overnacht en er vanuit bent gegaan dat er minstens water en toiletten zijn. Dit gaf voor verschillende mensen dus echt problemen. Vrijdag was de Euro Sighthound Show. We hadden Chidish, Cytaugh en Vision gemeld voor keurmeester Jean Jacques Dupas uit Frankrijk. Er waren 5 reuen en 6 teven gemeld. Chidish werd Beste Reu en Beste Jeugdhond, 
Cytaugh BOS Jeugdhond en beide dus Euro Sighthound Junior Winner. Vision was de enige pup en werd dus automatisch Beste Pup. ’s Middags mocht Vision als eerste in de erering verschijnen met zo’n 5 andere pupjes. Ze showde zich geweldig! Wat een gaaf gangwerkje heeft dat ding. De keurmeester Mevr. Andreja Novak was ook duidelijk onder de indruk en maakte haar Puppy BIS! Hierna mocht Chidish voor BIS Jeugdhound strijden tegen ongeveer 15 jeugdhounds en werd als derde geplaatst door de heer Rafael De Santiago! Ook niet verkeerd.
De volgende dag was de Europese en hiervoor had ik alleen Chidish en Cytaugh gemeld. Ze waren na de Ierse Wolfshonden aan de beurt. Tijdens de keuring van de Ieren kreeg ik al een naar gevoel, de keurmeester deed heel rare dingen en de slechtste Ieren werden naar voren gehaald. Toen ik met Chidish aan de beurt was, was eigenlijk overduidelijk dat hij zou moeten winnen. De andere reu in zijn klas had een heel slecht front en kon er ook absoluut niet mee uit de voeten. Ludicova Salamon, onze keurmeester, liet ons nog een keer lopen en wees vervolgens die ander reu aan als winnaar. Mijn broek zakte af en ik ben vervolgens ook niet meer met Cytaugh de ring in gegaan. Ik had geen zin om mijn Cytaugh met haar mooie gangwerk ook af te laten maken door een keurmeester die duidelijk geen verstand van zaken heeft en/of zeer politisch keurde. We zijn ook gelijk weg gegaan, ik heb de eindkeuring van de Deerhounds niet eens afgewacht, de beste zou toch wel niet winnen en zo was het ook. Wat een vreselijke teleurstellende keuring! Het enige voordeel was dat we lekker vroeg naar huis konden en dat deden we dan ook!
Posted in 2016, Buitenland, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Brandir, Pyefleet Vision | Comments Closed
Kort overzicht van het laatste halve jaar.
Op vrijdag 15 april vertrokken Sonja en ik met Chidish en Cytaugh richting Stratford upon Avon alwaar de Breed Show van de Engelse Deerhound Club werd gehouden. We gingen met de camper van Sonja omdat we op de terugweg een pupje mee zouden nemen en dan was de camper wel zo comfortabel. Ik had al begin van het jaar een kamer geboekt in het hotel omdat we toen nog niet wisten dat er een pupje mee terug zou reizen.
Na ons te hebben ingeschreven in het hotel, gingen we met onze spullen naar boven. Het was een heel gesjouw met hondenbedden, kledingzakken en tassen naar onze kamer daar die natuurlijk op de tweede verdieping en aan het einde van een zeer ingewikkelde en lange gang was. Eerst moesten we met de lift, vervolgens een gang door, dan trap op en weer trap af, allerlei hoekjes om en weer een lange gang aflopen. Na een hoop gezucht en gepuf kwamen we bij onze kamer. Het eerste wat ik deed was het gordijn opzij trekken en het raam open zetten, het is altijd te warm in zo’n kamer. Vervolgens hadden we, om de hondenbedden een plaatsje te kunnen geven, de kamer heringericht en toen we eindelijk eens naar het bed keken bleek dit een twijfelaar te zijn! Nou, daar gaan we toch echt niet met z’n tweeën in liggen! Dus Sonja weer naar beneden, naar de receptie en vragen of er geen andere kamer was. Die was er, aan de ander kant van het hotel op de begane grond! Dus wij weer alles op de trolley laden en als laatste sloot ik het raam en wilde ik het gordijn weer dicht doen. Na een klein rukje kwam het hele gordijn naar beneden! Dit begon al goed! Slap van de lach kwamen we beneden en na het gemeld te hebben (het bleek vaker voor te komen) konden we doorlopen naar onze nieuwe kamer; hoekje om, trappetje op en 10 meter de gang in. Het bleek een kamer voor minder valide mensen te zijn,
dus lekker ruim. Sonja waarschuwde me wel dat ik vooral maar nergens aan moest trekken, vooral niet aan die rode koorden die overal waren! Voor de show op zaterdag had ik Chidish in Junior Dog gemeld. Hij stond met 7 anderen in de ring. De keurmeester, Mrs. Dagmar Kenis-Pordham was wel gecharmeerd van Chidish en plaatste hem als eerste! Best Dog werd Pyefleet Tarka en Reserve werd Hyndsight Desperado. Cytaugh stond met 6 andere teefjes eveneens in de Junior klas. Zij werd derde achter twee Neroche zusjes. Beste teef was Killoeter Ralia en Reserve was Kilbourne Pandora to Talorpechie. Voor zondag had ik Chidish en Cytaugh gemeld in de ‘Special not bred by exhibitor’ klas. Een zeer sterke klas met 19 entries. Sonja showde Cytaugh. Hier maakten ze niets onder keurmeester Wendy Cross.
Na deze keuring hebben we onze spullen gepakt en zijn vertrokken richting Brightlingsea alwaar we een pupje voor Sonja zouden ophalen. Mary Girling was nog bezig met het opruimen van de Breed Show in Stratford en zodoende hadden wij de tijd om lekker met de hounds te lopen, de puppen te aanschouwen en het eten voor te bereiden. Ik had mijn oog laten vallen op de kleinste van de twee teven en hoopte ook maar dat deze voor Sonja zou zijn.
Dit bleek het geval en na alle papierenrompslomp te hebben ingevuld en ondertekend zijn we de volgende dag weer richting Nederland vertrokken. De kleine Vision deed het prima onderweg, geen gepiep of gezeur, een wonderkind en eenmaal aangekomen in Rijsbergen bleek al snel dat ze een natuurtalentje voor showen was! 
**********
Een week later zaten Simon en ik met de hounds in Frankrijk bij de clubshow van de RALIE, de Franse Ierse Wolfshonden en Deerhound Club. Ik vond het leuk om Betina Adams, zij keurde de Deerhounds, mijn twee ‘youngsters’ te laten zien vooral omdat Chidish zo ontzettend veel op Cscarf lijkt. Brandir kreeg 1U in de Kampioensklas, Chidish kreeg eveneens 1U en werd Beste Jeugd Deerhound. Beste reu werd Jesus-Maria-Joseph du Triple Bois en reserve werd Infidele-et-Sarrasin du Triple Bois beide van Mari-Eugénie Vinen. Bij de Jeugd teven kreeg Cytaugh ook 1U alhoewel Betina liever twee andere voor haar had gezet maar deze twee wilden zich helemaal niet tonen, ja en dan heb je pech! Beste teef en BOB werd uiteindelijk Garbo of Muma van Gilles Barreda.
Eind april zaten we in Göhlsdorf bij Berlijn. Gert Jan had een draaitoestel gemaakt voor ‘Windhunden-Rennclub Phoenix’ en Simon zou daar de coursing mee draaien. Maar eerst op zaterdag de show. Alleen Chidish en Cytaugh waren gemeld in de Jeugdklas. Chidish kreeg van keurmeester Mevr. Ella Yaschenko uit Moldavië 1U en werd BOB over Cytaugh die ook 1U kreeg. In de Jügend BIS keuring werd Chidish als vierde geplaatst door Olaf Knauber. De volgende dag was de coursing, dit was voor het eerst dat Vision zoiets zag en ze vond het verdraaid interessant!
**********
Donderdag 5 mei was de Deerhound Clubmatch. Keurmeester was Willem Buitenkamp. Brandir werd vijfde van de vijf, Chidish eerste van de twee en Cytaugh derde van de drie. Niet zo’n succes dus. De foto’s vindt u op http://www.deerhoundcllub.nl Ik had in overleg met het bestuur en de Universiteit van Nottingham, georganiseerd dat we DNA zouden afnemen voor de onderzoeken die momenteel lopen in Engeland. Ik was erg blij met onze buitenlandse deelnemers want dezen waren allen bereid om DNA te laten afnemen van hun hounds. Dit in tegenstelling tot de ‘grote’ Nederlandse fokkers. Een voor mij (en vele anderen) onbegrijpelijke instelling.
***********
Op zaterdag 7 mei was ik met Cytaugh en Chidish in Dortmund. Hier keurde de heer Dux de 17 gemelde Deerhounds. Chidish kreeg 1U en werd Beste Jeugd Deerhound en Cytaugh kreeg 2U achter iets dat nooit had mogen winnen. Er werd zeer vreemd gekeurd en menigeen kon zich niet vinden in de uitslagen. Volgende keer toch maar weer naar iemand die uit de windhonden komt.
**********
Woensdag 11 mei vertrokken we naar Tüttleben. Hier vond dit jaar de Saluki Jahresausstellung plaats. Het binnenterrein van de renbaan was mooi aangekleed met een kameel, sjeik en Saluki’s. Voor de show op zaterdag waren 5 Deerhounds gemeld. Chidish was de enige reu, hij kreeg 1U (hiermee werd hij Duits Jeugdkampioen) en werd BOB, Cytaugh kreeg 1U in de Jeugdklas en werd uiteindelijk BOS. Omdat er zo weinig koppels waren aangemeld, meldde ik Chidish en Cytaugh ook aan. Ze liepen prachtig naast elkaar maar het is natuurlijk geen echt koppel, ze lijken niet op elkaar. Maar de keurmeester dacht er anders over en maakte ze eerste. Vervolgens moest Chidish voor Beste Jeugdhond in de ring verschijnen. Ook dit won hij en even later werd hij ook nog eens BIS! Ik vond dit erg gênant. De BOB Saluki was nou ook niet bepaald slecht en had gewoon BIS moeten worden. Voor zijn overwinning kreeg Chidish een prachtig bed maar ik vond het meer geëigend voor Saluki’s dus kreeg de BOB Saluki het alsnog.
Vision was intussen al behoorlijk gegroeid en vond het prachtig om haar kameraadjes weer te zien. Ze hadden lol voor tien zo met z’n drieën. We hebben in Tüttleben altijd een lekker stukje tuin zodat ze er behoorlijk kunnen rauzen maar ze vonden het op dinsdag wel erg lekker om ook even te coursen op het middenterrein. Simon had een spectaculair parcours weggelegd over een greppeltje heen en achterlangs de bomen. Je zag dat de hounds hiervan genoten, het was weer eens wat anders dan op zo’n glad, overzichtelijk veld. Natuurlijk mocht Vision ook een stukje en dat deed ze vol overgave!
Twee weken later zaten we in Nörten-Hardenberg. Simon was in Lichtenvoorde bij de coursing en zodoende overnachtte ik bij Sonja in de camper. Dit ging allemaal prima. Vanaf donderdag tot en met zondag was het ‘European Irish Wolfhound Congress’ met op zaterdag de Jahresausstellung van de Ieren. 250 Ierse Wolfshonden waren er gemeld voor de drie keurmeesters; Gretchen Bernardi (USA), Chris Amoo (UK) en Jan Pain (UK). De uitslagen kunt u vinden op http://www.dwzrv.de
Zondag was de CAC show voor alle windhonden en de heer Peter Friedrich keurde de 15 Deerhounds. Alle Deerhounds kregen een Uitmuntend dus dat zegt wel weer genoeg. Chidish was eerste in zijn klas en werd Beste Reu. Cytaugh kreeg ook 1U en is nu dan ook Duits Jeugdkampioen. BOB werd de Finse teef Brokenwheel Mc Blodeuwedd.
**********
Zaterdag 4 juni waren Chidish en Cytaugh in Tilburg op de show van KC de Baronie. Hier keurde Ricky Lochs-Romans de 5 aanwezige Deerhounds. Chidish kreeg 1U en het reserve CAC en Cytaugh had ook 1U in de Jeugdklas. Met deze U’tjes zijn ze beide Nederlands Jeugdkampioen geworden.
Hierboven ziet u één van de coursingvelden van het EKC in Slowakije. Dit werd gehouden van 17 tot en met 19 juni. We waren van plan om zondagochtend 12 juni te vertrekken maar toen ik zaterdagmiddag van mijn Greyhound keuring in Lelystad naar huis reed, kreeg ik panne. Het was dusdanig ernstig dat de wegenwacht het niet kon repareren en eer een garage dat kon was het natuurlijk maandag! Pas maandagavond tegen achten konden we vertrekken en hebben het eerste stuk tot vlak voor Frankfurt in record tempo gereden. Woensdagavond sloten we ons aan bij de groep op de renbaan bij Wenen en donderdagmiddag waren we in Vel’ké Pole, Slowakije. We hadden geen hounds in de strijd maar Simon was wederom chef d’équipe. Het was allemaal niet zo’n succes; de organisatie liet behoorlijk te wensen over, er werden variabele prijzen voor het eten en drinken gevraagd en er waren geen goede afspraken gemaakt met de verenigingen die de coursings verzorgden. Dat resulteerde in één veld dat al begon met een heel klein rondje renbaan uit te zetten in plaats van een coursing en waar, nadat dit veranderd was, bleek dat twee mensen drie hele dagen dit terrein bemanden. Dit resulteerde weer in fouten van de draaier, spanningen bij de deelnemers en organisatie en uiteindelijk het wegnemen van de Greyhounds op zondagmiddag om te 
voorkomen dat er door draaifouten blessures zouden ontstaan. Op een ander veld draaide op zondag een ander team en deze had geen reserve materiaal bij zich. Dus toen het draaitoestel het begaf aan het begin van de tweede omloop, gaf de Duitse ploeg van een ander veld, hun het reserve toestel maar daar wilde de draaier niet mee draaien. Enfin, de Duitse draaier die he overnam, draaide veel beter dan de eerste en hierdoor kregen de hounds hele andere punten dan de hounds die al gelopen hadden. Dit veroorzaakte een enorme verschuiving in het klassement. Niet leuk allemaal. Voor Brandir, Chidish en Cytaugh was het ook niet echt leuk; je kon er niet goed wandelen, overdag was het af en toe erg warm en ik was toch veel aan het kijken op de ver gelegen velden of met mijn keramiek bezig. Om het goed te maken hadden we een paar dagen vakantie er achteraan gepland maar op de camping waar we in eerste instantie belandden, werden we op zo’n dusdanige manier geattaqueerd door horzels en ander zeer groot rondvliegend tuig dat we de volgende dag gelijk weer zijn vertrokken. Hierna belandden we op een camping in Tsjechië en dat beviel beter. We konden een heel groot stuk ’tuin’ afzetten en zeer goed wandelen in de omgeving. Na drie dagen zijn we weer naar huis gegaan en waren de hounds toch wel weer blij dat ze lekker konden uitrazen op hun eigen terrein.
**********
2 en 3 Juli mocht ik de windhondenspecialty keuren in Finland te Hyvinkää. Op zaterdag had ik de Barsoi’s en op zondag de Deerhounds. De kwaliteit viel me van beide rassen toch wel tegen en aangezien ik streng keur heb ik bij de Barsoi’s (49 aanwezig) maar 10 Excellents vergeven en bij de Deerhounds (39 aanwezig) 4. Vooral de bovenbelijningen waren bij beide rassen erg vlak en de gangwerken echt slecht. Iets wat toch erg belangrijk is voor een Barsoi en Deerhound! Beste Barsoi was Yegorov Morning Haze van Virva Sundberg & Seija Piippo Kokkola en beste Deerhound de mooie teef Kerslake Doreen van Carina Engman.
**********
Op donderdag 21 juli vertrokken we naar Kronenberg nabij Sevenum. Hier was op zaterdag de exterieurkeuring waarvoor we Vision hadden aangemeld. En zoals ik al eerder schreef, ze is een natuurtalentje. Ze showde zich als een volleerde dame aan de keurmeester Willem Buitenkamp.
Cytaugh en Chidish hebben in de middag samen voor hun ‘haasvast’ gelopen. Dit ging prima! De volgende dag heeft ’s morgens Cytaugh met Bernice gelopen en ’s middags Chidish met Bernice. En beide keren ging Bernice gelukkig mee dus nu hebben de twee ‘puppen’ hun ‘haasvast’ en kunnen ze vanaf 22 september officieel meedoen.
En natuurlijk mocht Vision ook een stukje lopen op zaterdag! Wederom deed ze het vol overgave. En na hard werken is het goed troep maken!
Posted in 2016, Buitenland, Lure Coursing, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Bernice, Nimloth Brandir, Pyefleet Vision | Comments Closed
Eindelijk erkenning!!!
Calhoun O’Cockaigne krijgt alsnog zijn CACIL en daarmee de titel Europees Coursing Kampioen 2009!
Op 23 augustus 2010 schrijf ik het onderstaande artikeltje voor het Nederlandse Deerhound Clubblad.
“Het zou je maar gebeuren!
Vorig jaar schreef ik nog vol enthousiasme en trots dat mijn Calhoun O’Cockaigne het Europese Coursing Kampioenschap had gewonnen, op 1 juli dit jaar kreeg ik een brief van de Raad van Beheer dat de FCI zijn titel heeft ingetrokken. Hoe kan dit? Om een lang en lastig verhaal kort te houden komt het hier op neer dat op grond van uitspraken van Frank Schmidt en de heer Martin Haas, beide uit Duitsland, de FCI meent dat Calhoun zijn twee kwalificerende wedstrijden te jong zou hebben gelopen.
Als we de Nederlandse reglementen goed lezen, komen we als eerst belangrijke artikel tegen dat alle windhonden een startlicentie vanaf 15 maanden kunnen krijgen. Dus ook de grote rassen. Zodoende had ook Calhoun met 15 maanden zijn licentie. In Nederland, Duitsland en België staat vervolgens in hun nationale reglement dat de grote rassen vanaf 18 maanden mogen deelnemen aan een wedstrijd (nationaal en internationaal) maar in Frankrijk mogen de grote rassen aan nationale wedstrijden meedoen vanaf 15 maanden. Nergens staat, ook niet in het Internationale Ren- en Coursing Reglement, dat een windhond zijn kwalificerende wedstrijden voor de Europese Kampioenschappen in zijn geboorteland moet lopen of dat het Internationale of Nationale wedstrijden moeten zijn. Ook staat nergens dat een Nederlandse windhond zich ook in het buitenland aan het Nederlandse Nationale Ren- en Coursingreglement moet houden. (Een Franse windhond mag in Nederland ook niet met 15 maanden aan een nationale wedstrijd deelnemen, hij moet dan 18 maanden zijn omdat hij dan via het Nederlandse reglement loopt).
Dus heeft Calhoun met 15 maanden, zijn twee kwalificatie wedstrijden tijdens een nationale PVL in Frankrijk, gelopen, zoals meerdere Nederlandse en Franse windhonden.
Wij vinden het dus zeer onterecht dat de FCI Calhoun’s titel en het CACIL heeft ingetrokken en zijn dan ook bezig dit via een juridische procedure aan te vechten”.
Vanaf dat moment ben ik bezig om via de geëigende kanalen recht te halen maar helaas blijkt dat niet zo gemakkelijk te gaan. Er wordt heel wat heen en weer geschreven en gemaild en uiteindelijk belandt het bij de CdL. Een orgaan dat er nou eigenlijk helemaal niets mee te maken heeft omdat de FCI de titel vergeeft en in dit geval ook heeft ingetrokken. De CdL brengt het twee maal in stemming tijdens vergaderingen maar de meerderheid stemt tegen het terug geven van de titel aan Calhoun. Inmiddels heb ik een advocate, Anne-Greet van der Wal, in de arm genomen en is er wederom een dikke brief richting Raad van Beheer gegaan. Want ja, rechtstreeks contacten met de FCI mag natuurlijk niet. Het dossier groeit uit tot een enorme stapel van eigenlijk allemaal dezelfde brieven, medewerkingsverklaringen van de Raad en vragen om aanvullende gegevens daar het nu toch echt in behandeling is maar … er gebeurt niets. Begin 2016 blijkt dat alles kwijt is en stuurt Anne-Greet het schrijven opnieuw op. En ja hoor …. op vrijdag 25 maart kreeg ik een e-mailtje van mevr. Schrieken van de Raad van Beheer. Ze deelde mede dat ze zojuist bericht had ontvangen van de FCI betreffende Calhoun. De FCI Executive Committee heeft het verzoek om toekenning van het CACIL aan Calhoun opnieuw besproken en zij hadden het volgende besloten:
“It was further agreed to re-confirm the CACIL awarded to Calhoun O’Cockaigne, Deerhound, NHSB 2683124 at the CACIL Coursing of Marianske Lazne (CZ), July 2009. The CACIL award will be sent by post to the RvB in the next days.
The titles of European Coursing Champions are issued by the CMKU or the organizing club of the event”.
Ik heb het schrijven meerdere keren moeten lezen om te kunnen beseffen dat het nu eindelijk, na bijna 6 jaar er voor te hebben gevochten, toch is gelukt!
Een paar weken later mocht ik het CACIL via de post ontvangen. Geen begeleidend schrijven, geen excuses, helemaal niets bijgevoegd van de FCI. Maar ach, het is natuurlijk ook erg moeilijk om toe te geven dat het ontzettend stom was om te luisteren naar twee Duitsers die geen verstand van zaken hebben.
Inmiddels heb ik voor Calhoun ook het Internationaal Coursing Kampioenschap aangevraagd. Hopelijk duurt dat ook niet 6 jaar!! Het is natuurlijk ook wel weer erg moeilijk omdat ze het Internationaal Ren- en Coursingreglement van 2011 moeten hanteren, het jaar waarin Calhoun zijn laatst benodigde CACIL behaalde. We wachten het maar af.
Websites
Afgelopen week ben ik bezig geweest met het verzamelen van (werkende) Deerhoundkennel websites. Er moeten nog veel meer Deerhound websites zijn en ik zou het erg leuk vinden om deze allemaal te kunnen plaatsen. Weet u er één die er nog niet bij staat en ook nog werkt, wilt u dit dan even doorgeven aan mij via o.cockaigne@outlook.com ?