2011

6 januari: Cheytah O’Cockaigne wordt in Engeland gedekt door Clanardwood Sovereign. Helaas blijkt na 4 weken dat Cheytah niet drachtig is. Erg jammer, we hadden veel verwacht van deze combinatie. Hopelijk lukt het eind van het jaar wel.

28 februari: Cwillyaigne O’Cockaigne breekt haar onderkaak op vier plaatsen doordat ze in volle vaart, achter een haas aan, een betonnen duiker inschuift. Onze dierenarts, Rens Pellenaars, is een aantal uren aan het puzzelen geweest om het allemaal weer aan elkaar te krijgen met metalen plaatjes en ijzerdraad maar … lees verder bij Tags – Cwillyaigne

9 april: Internationale CACIL Coursing te Axel. Gelukkig 6 Deerhounds aan de start. Calhoun wint zijn tweede CACIL! Hiermee zou hij mijn derde Internationale Coursing Kampioen zijn. Cheytah wordt tweede met R.CACIL en het CACNL. Caintha belandt op de laatste plaats.

16 & 17 april: Sonja en ik gaan met Cheytah en Calhoun naar de Breedshow in Engeland waar 203 Deerhounds gemeld zijn. Calhoun staat in de Open Klas (9-4 absent) en wordt daar als 3de geplaatst. Cheytah wordt 5de in de Open Klas van 12 (15 gemeld). De volgende dag wordt Calhoun 2de en Cheytah 4de in de Special Racing/Lure Coursing Klas (19-2 absent) en bij de 22 koppels worden ze 5de!

Calhoun tijdens de Breedshow 2011

Cheytah tijdens de Breedshow 2011

Cheytah in Hoope

22, 23 & 24 april: Hoope (D). Vrijdag de show, 18 Deerhounds gemeld. Calhoun wordt BOB en Cheytah beste teef. Zondag vindt de DWZRV siegercoursing plaats, er zijn 24 Deerhounds gemeld. Cheytah loopt in de eerst omloop de sterren van de hemel maar raakt in de tweede omloop tot twee maal toe het haas kwijt en verliest hiermee alle kans op plaatsing. Calhoun daarentegen behaalt zijn vierde CACC en mag zich hiermee Duits Coursing Kampioen noemen. Caintha werd tiende.

Calhoun in Hoope

30 april: DWZRV siegershow te Wismar. Calhoun wordt BOB van de 11 gemeldde Deerhounds en wordt hiermee in combinatie met de coursing in Hoope, DWZRV-Sieger fur Schonheit und Leistung.

1 mei: Internationale CACIL coursing te Wismar (D). 9 Deerhounds aan de start. Cheytah behaalt hier het CACC en CACIL. Calhoun wordt derde met het reserve CACC en Caintha werd achtste.

8 mei: FCI Jahrhundertsieger Show te Dortmund (D), Calhoun wordt tweede met Res. CACIB en Cheytah behaalt het CACIB en de titel FCI-Jahrhundertsiegerin .

10, 11 & 12 juni: Show en Internationale CACIL coursing te Tuttleben (D). Voor de show op vrijdag zijn 15 Deerhounds gemeld. Calhoun wordt beste reu met het CAC, Cheytah krijgt het CAC en Caintha het reserve CAC. BOB wordt Fritzens Silver Cloud van Sonja Hansen. Op zondag lopen 6 reuen en 10 teven de coursing. Calhoun wordt derde met het Res. CACIL, Cheytah zesde en Caintha negende bij de teven.

Cheytah en Calhoun, beste teef en beste reu tijdens de Jahresausstellung te Greppin. Foto R. Schwab

2 juli: De Jahresausstellung van de Deerhounds te Greppin in het voormalige Oost Duitsland. Helaas waren er maar 52 Deerhounds gemeld, 18 reuen voor Sue Piggot en 34 teven voor Mary Girling. 2 reuen en 1 teef waren absent. 1 reu kreeg een diskwalificatie wegens ongehoord gedrag in de ring. Het ongelooflijke gebeurde toen Calhoun beste reu, Cheytah beste teef, BOB en BIS werd en ze samen tot beste koppel verkozen werden. En dat allebei vanuit de Gebruikshondenklas! Zo’n uitslag heeft de Jahresausstellung nog nooit gehad!

Beste koppel tijdens Jahresausstellung te Greppin

3 juli vond de LCO coursing plaats. Aanvankelijk 6 reuen en 11 teven gemeld maar 1 reu en 2 teven werden teruggetrokken dus liepen ze gemengd. Er waren zeer spectaculaire courses te zien daar het een zeer spannend parcours was. Cheytah werd tweede en Calhoun beste reu en vierde. Beide ontvingen de prijs voor Schoonheid en Prestatie.

7 juli: Championnat de France te Parijs. 23 Deerhounds gemeld 1 absent. Calhoun wordt beste reu, Cheytah krijgt 1U in de Kampioensklas en Cute Coney 1U in de Veteranenklas.

8 juli: FCI Centenary World Dog Show te Parijs. 22 Deerhounds gemeld 4 absent. Calhoun wordt tweede met het Res. CACIB, Cheytah wordt derde en Cute Coney houdt de familie-eer hoog en wordt Veteranen Wereld Kampioen. Een zeer teleurstellende show, temeer omdat dezelfde keurmeester vorig jaar Calhoun en Cheytah boven nagenoeg dezelfde aanwezige Deerhounds liet winnen.

Cheytah tijdens de Wereldtentoonstelling te Parijs

Coney wordt Veteranen Wereld Kampioen

16 & 17 juli: Europees Kampioenschap Coursing te Oirschot. Aangemeld waren er 18 teven en 14 reuen, 2 teven en 4 reuen absent. Wat ons feestje had moeten worden is voor de medewerkers een drama geworden. Ik wil er dan ook niet te veel over schrijven,
het liefste “delete” ik alles. Voor degenen die alles willen weten verwijs ik naar de blogjes van Annemarie Rouw (www.ballisticwhippets.web-log.nl) en Lisette van de Kerkhof (www.princevalerio.blogspot.com).

Sonja met onze hounds

Mijn Calhoun is nogal een zeer gevoelig typetje, hij raakt bijvoorbeeld totaal van slag als er een hond of mens gilt van pijn. Zo voelde hij dus ook de enorme stress bij ons vanwege de slechte organisatie. Vrijdagmiddag liep hij te huilen terwijl ik honderd meter verderop bezig was de standhouders te overtuigen dat ze moesten blijven staan waar ze stonden. We moesten allemaal verkassen omdat de catering dat wilde, deze dreigde geen muntjes uit te delen voor de medewerkers. Pure chantage. Enfin, Calhoun helemaal van slag, ik helemaal van slag en dus de coursingvooruitzichten kapot. Zaterdagmorgen merkte ik het al gelijk aan Calhoun, hij was niet wild-enthousiast. Hij startte slecht en liep halverwege het veld maar een beetje heen en weer te
springen. Kans verkeken maar ik begreep hem zo goed, het deed alleen maar pijn omdat hij het eigenlijk zo’n ontzettend leuk spelletje vindt maar door de stress niet kon.

Cheytah bij de start van de eerste omloop onder rood

Cheytah is heel anders, die trekt zich nergens iets van aan, en zij liep fantastisch. Na de eerste omloop stond ze op een gedeelde derde plaats. Mijn Caintha werd weer “ondergewaardeerd” en eindigde als één van de laatste. Eén Noors teefje, Manticorn’s Josefin hield het voor gezien en de Franse teef, Entre Ciel Et Terre Du Triple Bois kreeg zo weinig punten dat ze geen tweede keer meer mocht lopen. Voor de tweede omloop was er wat consternatie over de indeling bij
de reuen. Uiteindelijk liepen er een aantal reuen met dezelfde partner als ’s morgens, jammer maar voor de hounds maakt het gelukkig weinig uit. We hadden besloten dat Sonja Calhoun zou starten, misschien zou hij dan makkelijker lopen. En ja hoor, hij startte iets beter en liep ook met meer enthousiasme. Voordat Cheytah van start kon gaan duurde het door een haasbreuk en omdat er een nieuw haas aan moest, allemaal veel te lang. Je zag het enthousiasme in haar afnemen. Zonde, ze liep duidelijk minder dan ze kan. Manticorn’s Julia, een zusje van het Noorse teefje dat er ’s morgens de brui aan gaf, kreeg ’s middags een diskwalificatie (en daarvoor kom je dan helemaal uit Noorwegen!) evenzo haar partner Celina of Albainn van Gerd Zekert.

Cheytah, onder rood, in de tweede omloop

De laatste teven courses heb ik niet gezien, Caintha had al gelopen en was door en door nat, stond te rillen en wilde gewoon weg, naar de caravan. Ik was de regen intussen ook meer dan zat, dus toen Cheytah gelopen had zijn we gauw naar de caravan gegaan, hebben de hounds goed afgedroogd en vervolgens een borrel genomen. De prijsuitreiking was pas ’s avonds na tienen in het donker, in de stromende regen. Bij de Chart Polski’s werd het verkeerde volkslied afgespeeld en bij de Deerhound reuen werd het volkslied zonder de winnaar gedraaid. Dit was voor enkele van ons de druppel die de emmer deed overlopen, een organisatie die niet eens weet hoe een prijsuitreiking hoort te verlopen. Wat een blamage!! Bij de reuen werd Cunamara’s Miles van Eva Petzold uit Duitsland Europees Kampioen Coursing 2011 met het CACIL en belandde Calhoun toch nog op de zesde plaats met het CACNL. Bij de teven pakte Queen Qumolly Qwinta of Dirty Mind van Eva Vobornikova uit Tsjechië de titel en het CACIL + CACNL en Cheytah werd toch nog vijfde. Het verschil tussen Queen Qumolly en Cheytah was maar 5 punten!

23 juli Windhonden CAC-show te SevenumVoor deze buiten show zijn 7 Deerhounds gemeld voor keurmeester Wim Wiersma. Sonja en ik zijn aanwezig met Calhoun, Cheytah en Coney. Calhoun wordt beste reu, Cheytah beste teef en BOB en Coney krijgt haar eerste Utje in de Veteranenklas.

24 juli Van uit Sevenum reizen we de volgende dag naar Luik want Cheytah heeft nog 1 Belgisch CAC nodig. Helaas vindt de keurmeester, mevrouw Hanlon-Carroll uit Ierland, Cheytah niet mooi genoeg en krijgt ze het reserve. Calhoun wordt beste reu.Begin november valt echter het doorgeschoven CAC van Cheytah in de bus dus is ze toch nog Belgisch Kampioen geworden dit jaar!

13 en 14 augustus vindt het combinatie weekend van Coursing vereniging “t Haasje plaats te Kronenberg. Op zaterdag de (onofficiele) show waarvoor alleen Calhoun en Cheytah gemeld zijn. Op zondag dus de coursing. Het is raar maar waar, onze hounds lopen al ettelijke jaren niet goed op dit terrein. Wat er aan mankeert weten we niet, misschien niet spannend genoeg, te overzichtelijk, wat hindernissen doen misschien wonderen. Als eerste met Schoonheid en Prestatie eindigt Cheytah, tweede wordt Fritzens Silver Cloud, derde Caintha en als vierde eindigt Calhoun, ook met Schoonheid en “Prestatie”.

Van 1 tot en met 3 september waren er drie shows in het WTC expo te Leeuwarden. Op donderdag de CAC-show, vrijdagavond The Sighthound Evening Specialty en op zaterdag de FCI Centenary European Dog Show. Woensdagmiddag arriveerden we alle drie, Sonja Hansen, Angelika Evertz en ik op een heerlijke camping in de buurt van Leeuwarden. Hier konden we tenminste ook goed met de hounds wandelen.

Toen wij donderdagmorgen in de hal aankwamen dachten we eerst dat we verkeerd waren. Er was geen windhond te zien en op het bord bij de ring stond nog niets vermeld. Bij de ringen om ons heen liepen alleen maar Spaniëls en Retrievers. Toch maar neergestreken en even later verscheen er een Galgo. Toen het ringpersoneel kwam duurde het nog ontzettend lang voordat er op het bord verscheen welke rassen er gekeurd zouden worden. Eerst werd er nog een verkeerd velletje opgehangen zodat vele mensen dachten dat hun ras eerst gekeurd zou worden maar omdat wij bij dit bord zaten kon ik die mensen uit de droom helpen want eerst zouden de Galgo en de Deerhounds hier gekeurd worden. André van de Broek keurde de enige Galgo en 9 Deerhounds. 1 Jeugd Deerhound was absent. Beste reu werd Calhoun en beste teef en BOB werd Fritzens Silver Cloud van Sonja. Silva werd met dit CAC Nederlands Kampioen. Cheytah kreeg het reserve CAC en Coney werd tweede in de Veteranenklas.

Calhoun foto: Nel van Wijngaarden

De Evening Specialty op vrijdag vond ik een heel geslaagd feest. De opening van deze show was spectaculair doordat de “Barzoi Clubzanger” het Wilhelmus op zeer mooie wijze ten gehore bracht. Gedurende de hele avond verzorgde hij een heerlijk muziekje wat de sfeer zeker ten goede kwam. Mensen liepen mee te zingen en te dansen en dat in combinatie met de vele zeer mooie en passende kledij, zorgde dit toch wel voor een hele aparte atmosfeer. 10 Deerhounds waren er gemeld voor keurmeester Dhr. A Landarte uit Uruguay. Beste reu en BOB werd Calhoun en beste teef werd zijn moeder, Cute Coney O’Cockaigne. Cheytah kreeg het reserve CAC.

Op zaterdag was de Centenary European Dog Show en werd ons ras gekeurd in de IJshal. Hier werden alleen maar windhonden gekeurd, lekker rustig, dat wel maar er hing totaal geen sfeer. De 10 aangemelde Deerhounds werden gekeurd door Dhr. Espen Eng uit Noorwegen. Voor Cheytah en Calhoun geen succes maar Coney kreeg het reserve CAC en werd beste Veteranen teef. In de erering werd Coney 2de beste Veteraan van een stuk of 40 veteranen! Hiermee werd Coney dus ook FCI Centenary European Dog Show Veteran Winner en Nederlands Veteranen Kampioen!

Vrijdag 23 september constateer ik tijdens het kammen van Craffitsh, dat hij een verdikking heeft vlak boven z’n linker hak. Ik moet die middag met Cwillyaigne voor controle terug naar Anubis en besluit om Craffitsh mee te nemen in de hoop dat ze er even naar kunnen kijken. Dat kan en er worden foto’s genomen. De behandelend arts wil en kan niet mijn vermoeden bevestigen. Het ziet er te a-typisch uit voor Osteosarcoma. Over twee weken terugkomen en dan eventueel biopten nemen. Dat gebeurt. In de week van 17 oktober krijg ik de uitslag: Osteosarcoma. Ik ga met Craffitsh naar De Bilt in de hoop dat ze daar nog iets voor hem kunnen doen. In eerste instantie lijkt de ontwikkeling stil te staan. Op de longfoto’s is nog niets te zien en uit het bloedonderzoek blijkt dat het nog niet zo slecht is met Craffitsh. We hebben hoop.

Calhoun foto: Nel van Wijngaarden

Op 24 september hield de WRZ haar coursing te Bergschenhoek. Wederom 4 Deerhounds gemeld maar nu gedeeltelijk anderen. In de eerste omloop liep Calhoun samen met E’Lynnhe Palantiri van de familie Bults. Calhoun voelde “iets” en startte slecht. Hij wordt steeds gevoeliger, wat zeker ten nadelen van zijn coursingprestaties is. Caintha liep met Islay’s Hannah, ook van de familie Bults. In de tweede omloop waren Hannah (155 pnt.) en E’Lynnhe (156 pnt.) samen ingedeeld. E’Lynnhe, die net loops was geweest gaf er de brui aan en kreeg een diskwalificatie. Caintha (152 pnt.) mocht met Calhoun (149 pnt.). Weer startte Calhoun slecht maar Caintha liep zo enthousiast dat Calhoun toch mee ging. Hannah werd eerste met 311 pnt., Caintha tweede met 309 pnt. en Calhoun derde met 279 pnt. Caintha behaalde hier haar tweede CACNL en in combinatie met de reeds eerder behaalde showresultaten kan ik de titel “Kampioen voor Schoonheid en Prestatie” voor haar aanvragen.

Rosslyn Magi Among Shagiead

Op 29 en 30 september wordt Cheytah gedekt door Rosslyn Magi Among Shagiead. Ik viel onder andere op deze 8 jarige reu vanwege zijn gelijkenis met Oma Amy. Een grote, krachtige, donkere reu die voor zijn leeftijd zeer energiek is. Weinig foutjes die bij Cheytah niet aanwezig zijn en omgekeerd. Maar helaas mag het niet zo zijn, Cheytah is niet drachtig.

30 oktober. Normaal gaan we altijd naar Ronostrand te Een maar dit jaar had ik anders besloten. Ik wilde wel eens naar de CACIL Halloween-Coursing te Landstuhl in Duitsland. Door allerlei omstandigheden bleef Simon thuis met Craffitsh en Cwillyaigne en vertrok ik met Oma Amy, Coney, Caintha en Calhoun naar Landstuhl. Het was zalig weer en de bomen waren prachtig aan het verkleuren dus het beloofde een heerlijke rit te worden. Dus niet. Mijn auto deed niet wat hij moest doen en ik besloot om zoveel mogelijk steile heuvels te vermijden. Dit hield in dat ik een stuk om moest rijden. “Geeft niks”, dacht ik in eerste instantie maar toen ik door “Miep” van de weg werd af gedirigeerd en op allerlei kleine binnendoor weggetjes belandde, dacht ik daar toch anders over. In plaats van de geplande kleine 400 kilometer heb ik er uiteindelijk bijna 800 gereden! Ik kwam op weggetjes waarbij ik me afvroeg of mijn rechter- en linker banden wel gelijktijdig op het asfalt waren en ik moest haarspeldbochten nemen waarvan ik betwijfelde of ik die wel kon nemen met mijn combinatie maar … het was prachtig!! In plaats van om drie uur kwam ik tegen zessen aan, bijna donker. Sonja was ook net aangekomen en gezamenlijk hebben we ons kampementje opgebouwd.

Oma Amy op vakantie in Landstuhl

Op zondag zouden de Deerhounds lopen dus op zaterdag konden we nog een heerlijke boswandeling maken. Oma Amy moest op de caravan passen terwijl wij twee en een half uur over een gigantische steile berg zijn geklauterd. Onze spieren waren in ieder geval weer eens goed getraind!Ook bij Landstuhl is de start van de course op een veldje naast de renbaan. Vervolgens gaat de haas door een opening van de omheining van de renbaan het middenterrein op. Als de hounds goed volgen totaal geen probleem. Na een rondje op het middenterrein gaat de haas door een andere opening in de omheining weer het naastgelegen veldje op. Een aantal hounds schieten de laatste opening voorbij maar meestal corrigeren ze zichzelf en komen ze er toch goed uit. Op zondag dus 11 Deerhounds aan de start. In de derde course zitten Silva en Calhoun. Calhoun start prima en loopt fantastisch. Hij belandt met 80 punten op een gedeelde tweede plaats. In de vierde course zit Cheytah met Chabibi’s Nice. Nice is een zeer jonge, enthousiaste meid die goed volgt, Cheytah is schijndrachtig en red het niet qua snelheid. Ze denkt slim te zijn maar schiet hierdoor de uitgang voorbij en is de haas kwijt. Ze blijft wel kijken en zoeken maar bedenkt niet dat ze door de opening moet gaan. Nice krijgt 83 punten en Cheytah 47, gelukkig geen “afwijzing voor de dag”! In de volgende course zitten Celina of Albainn van Gerd Zekert en mijn Caintha. Nu moeten we goed oppassen bij de opvang want Celina heeft al eerder een diskwalificatie gehad wegens ongehoord gedrag. Maar ik hoef mij geen zorgen te maken. Caintha loopt zeer slim en is super snel, als ze vlak bij de uitgang is loopt ze voorop en vlak achter de haas. Hierdoor schiet ze de uitgang voorbij maar ziet in haar ooghoek dat de haas rechtsaf sloeg. Ze twijfelt geen moment, duikt onder de draadafrastering van de baan door, neemt een enorme sprong over de dichte omheining en belandt op het veldje waar de haas zijn parcours vervolgt. Zeer spectaculair! Helaas zit de jury te slapen, denk ik, want ze kreeg toch maar 61 punten. Celina had kennelijk alleen maar naar Caintha gekeken en niet naar de haas want die liep nog steeds op het middenterrein rond te springen terwijl Caintha de kill maakte. Toch kreeg zij nog 57 punten. Jury …, ik snap er niets van (en dat is maar goed ook!). In de tweede omloop loopt Caintha weer met Celina, ook nu houdt Celina er halverwege mee op en dat levert haar een “afwijzing voor de dag” op. Calhoun start met Cunamara’s Mango van Eva Petzold. Mango vliegt er vandoor en Calhoun blijft staan. We hebben nog de hoop dat hij alsnog door de uitgang het middenterrein op schiet maar ook dat gebeurt niet. Ook Calhoun krijgt een “afwijzing voor de dag”. Cheytah staat alleen ingedeeld en krijgt als begeleidhond eentje die ook blijft staan. Cheytah gaat goed van start maar bij de eerst doorgang blijft ze staan. “Afwijzing voor de dag”. Daar rij je dan met twee man, bij elkaar bijna 2400 kilometer voor, om met twee “afwijzingen voor de dag” weer naar huis te gaan!!! Gelukkig had de acht en een half jarige Caintha de familie eer nog een beetje gered. Bij de prijsuitreiking werd van haar voor de laatste keer afscheid genomen, dit was haar laatste wedstrijd. Caintha is altijd een zeer betrouwbare en uitmuntende courser geweest. Ze heeft in totaal aan 77 wedstrijden meegedaan in vele landen en daarnaast zeer vele “fun”coursings. Ze heeft aan 5 Europese Kampioenschappen meegedaan en is hierbij 2 keer op de tweede plaats en 1 keer op de vijfde beland. Ze draagt verschillende schoonheid- en coursing titels en is na Calhoun (haar neefje) de tweede Deerhound in Nederland die recht heeft op de titel “Kampioen voor Schoonheid en Prestatie”. En dat heeft ze verdiend!

Caintha, 8,5 jaartjes jong

In de loop van november blijkt de kanker bij Craffitsh toch te groeien. Af en toe moet hij hoesten maar op de longfoto’s zijn geen uitzaaiingen te zien. Na verloop van tijd zijn er wel luchtbellen te zien, niet goed, verstopte uitzaaiingen. Ook het bloedonderzoek toont aan dat hij verslechterd. Hij moet weer op de antibiotica anders krijgt hij het benauwd en loopt zijn temperatuur op. Het vreemde is dat hij niet kreupel loopt. Af en toe belast hij zijn poot niet 100% en af en toe wil hij niet mee wandelen maar er zijn ook dagen dat hij normaal loopt en zelfs rent en springt! Hoe lang heeft hij nog plezier in zijn leven? Ik vraag het me iedere dag af maar hij kijkt nog positief uit z’n ogen en eet als een bootwerker.

Zondag 27 november gaan Sonja en ik met Cheytah, Calhoun en Coney naar de Winner in Amsterdam. Onze keurmeester is de heer Magnus Hagsted uit Zweden. Hij heeft 7 Deerhounds te keuren. Calhoun wordt reserve, Cheytah krijgt tot onze grote verbazing een ZG, haar eerste en Coney wordt met haar 8 1/2 jaar beste teef vanuit de veteranenklas. Coney is nu dus ook Veteranen Winster 2011! In de erering wordt ze wel geselecteerd uit ongeveer 45 veteranen maar niet verder geplaatst. Ik ben ontzettend trots op haar!

Calhoun heeft het afgelopen jaar de titels Duits Coursing Kampioen, Internationaal Coursing Kampioen (moet nog aangevraagd worden), Nederlands Kampioen voor Schoonheid en Prestatie (moet nog aangevraagd worden), Landessieger W.E. 2011, Landessieger M.V. 2011, Jahressieger 2011 en Champion fur Schonheit und Leistung, behaald.

Cheytah behaalde de titels: Landessieger W.E. 2011, FCI Jahrhundertsiegerin 2011, Belgisch Kampioen en Duits Courisng Kampioen.

Coney heeft op haar oude dag nog 4 titels gehaald: Wereld Veteranen Kampioen 2011, FCI Centenary European Dog Show Vetran Winner 2011, Nederlands Veteranen Kampioen en Veteranenwinster.

Oma Amy, bijna 12,5 jaar jong.

Gelukkig is Oma Amy nog goed fit, die bepaalt haar eigen tempo en leventje. Het enige wat ik moet doen, is me aanpassen aan haar.

Al met al niet zo’n denderend jaar, hoogtepunten en diepe telleurstellingen volgden elkaar op. De grootste klap moet nog komen, afscheid nemen van Craffitsh. Tot nu toe, 7 december, gaat het nog goed. Hij loopt ieder ochtend een rondje mee en is nog niet benauwd. Iedere dag is er 1.

Een nog jonge Craffitsh met “funny ears”

Zondag 11 december, het werd nu toch wel tijd om onze kerstfoto te maken. We besloten om met z’n allen naar de Galderse Meren te rijden om daar “De Kerstfoto” te maken. Daar aangekomen bleek het er erg druk te zijn, dan maar doorrijden naar het Mastbos, mooie plekjes genoeg! De bijna twaalf en een half jarige Oma Amy was ook mee en daarom zochten we een plek die niet te ver lopen was, ook vanwege Craffitsh natuurlijk. Snel een paar mooie foto’s schieten en verder lopen, want een fijne kleine wandeling vindt Oma Amy wel erg leuk. Natuurlijk maakten Calhoun en Cwillyaigne het weer spannend maar omdat we Craffitsh toch maar aan de riem hielden kon ik wel een paar mooie foto’s van hem maken.

Craffitsh mocht maar 6 jaar, 7 maanden en 25 dagen oud worden.

Woensdagochtend 14 december gaf Craffitsh aan dat hij het ochtendwandelingetje van 20 minuten wel erg lang vond. Hij liep een eindje achter me en toonde zeer moe. Terwijl ik het ontbijt voor de hounds klaar maakte stond hij af en toe bij me en steunde maar gedeeltelijk op zijn linker achtervoet. Maar hij liep verder niet kreupel en liet niet merken dat hij echt pijn had. Ik liep wel de rest van de dag te piekeren. ’s Middags in de kliniek nog wel met Rens, onze dierenarts, gesproken en nog wat antibiotica voor zijn longen mee genomen. Ik had het idee dat hij nog wel een paar dagen een goed leven zou hebben.

15 december, donderdagochtend vroeg, toen Simon opstond om te gaan werken, wilde hij persee bij mij op bed. Toen het tijd werd voor de ochtendwandeling en hij van ons bed afkwam, was ik niet gelukkig. Hij had duidelijk pijn en probeerde zijn linker achterpoot niet te gebruiken. Wel wilde hij persee mee wandelen, dat werd een wandelingetje van 10 minuten. Hierna heeft hij heel goed gegeten en belastte hij zijn voet wat meer. Twijfel sloeg toe, wel of nog niet …

In de loop van de dag moest ik hem twee keer op zijn bed helpen en uiteindelijk hakte ik de knoop door en belde de kliniek, wetende dat het alleen maar slechter kon gaan, nooit meer beter. De pijn zou alleen maar erger worden en het risico dat hij zijn poot zou breken werd met de dag groter.

Rens is ’s avonds gekomen.

Dag mijn lieve Craffitsh, ga maar gauw naar Naf Naf, je steun en toe verlaat in het verleden en de toekomst.