o'cockaigne

Afgelopen weekend was Sonja hier op bezoek met Lavinia, Silva en Bernice. Vanwege het voorspelde slechte weer in Duitsland, is ze woensdag gekomen. Donderdag wilden we een lekkere wandeling met de hounds maken maar toen we ze in de auto hadden zag ik dat mijn rechter voorband lek was. De hounds keken ons vol ongeloof aan toen we zeiden dat ze er weer uit moesten komen. Dan maar een wandeling in de omgeving. Dit is natuurlijk niet zo leuk want dan kunnen Brandir en Bernice niet los en ook Calhoun moet het grootste stuk aan de riem lopen daar ze anders door de jonge aardbeien en andere gewassen denderen. Maar ja, het was even niet anders. Gelukkig konden we de band diezelfde dag nog laten repareren zodat we in ieder geval de dagen hier na lekker op pad konden. Vrijdag voor de wandeling naar Dorst. Hier is een groot losloopgebied met weinig wild en nog minder wegen. Dit was natuurlijk weer dikke pret voor Brandir en Bernice maar ook Calhoun geniet hier van. Niets is leuker dan met z’n tweeën of drieën (het liefst doet Silva ook mee) op Brandir in te hakken.

Op een gegeven moment kan Brandir het niet meer aan. Bernice bijt hem in z’n billen en Calhoun pakt hem bij z’n nek. Uiteindelijk geeft Brandir zich gewonnen en ploft op de grond.

Nu maken we er maar een eind aan door Calhoun bij ons te roepen. Brandir is opgelucht en trekt nog even een sprintje met Bernice.

We zijn nog maar net 15 minuten onderweg en Bernice ziet er nu al zo uit!

En onze speelgoedhound Cody, zo.

De wandeling gaat verder en Calhoun maakt het regelmatig spannend door zijn oren overeind te zetten. Niets ontgaat hem maar gelukkig hebben de herten zich veilig teruggetrokken.

Caintha wil ook nog even spelen met Brandir maar zoals gewoonlijk moet Bernice zich er ook mee bemoeien.

Na een uurtje wandelen, wat genoeg is voor Lavinia, Cody, Caintha en Calhoun, kunnen Brandir en Bernice nog een poosje thuis ravotten terwijl Calhoun het er van neemt.

Zaterdag hebben we op een veld in de bossen van Schijf een klein stukje coursing uitgezet voor Brandir, Bernice en Calhoun. Brandir startte weer perfect en we hebben hem ook een keer met Bernice laten lopen. Ik was bang dat hij zou gaan spelen maar ook dit ging prima! Een hele geruststelling, want hij zal dit op korte termijn wel vaker moeten doen. Daar Calhoun had gezien dat Simon het draaitoestel in de auto had gedaan, moest hij natuurlijk ook een stukje lopen. Het is ongelooflijk maar sinds hij zijn achterpoot mist is hij zo super gemotiveerd dat je het hem gewoon niet kan weigeren! Er schijnen overigens een aantal mensen te zijn die er moeite mee hebben dat ik Calhoun dat laat doen wat hij zijn hele leven al gedaan heeft. Deze mensen hebben dus geen idee van Calhoun’ s geestelijke en lichamelijke gesteldheid. Hij heeft geen pijn, is niet ziek, is in zeer goede lichamelijke conditie, hij eet goed, hij drinkt goed, hij is speels en hij is vrolijk. Daar hij van pup af aan heeft losgelopen op de meest wilde terreinen weet hij precies hoe hij met zijn lichaam om moet gaan, ook nu op drie poten. De mensen die zich zorgen maken kunnen dit beter doen om de hounds die met een zeer slechte conditie of kreupel op de coursingterreinen verschijnen. Zolang het met Calhoun goed gaat laat ik hem doen wat hij wil en waarvoor hij geboren is; jagen.