o'cockaigne

 Coney

“The love of my life”, Cute Coney O’Cockaigne, is niet meer onder ons. Zaterdag 14 september om 7.00 uur in de ochtend, heb ik afscheid van haar moeten nemen.

Een week eerder waren we nog bij de Jahresausstellung in Hoisdorf (D) alwaar ik Coney showde in de Veteranenklas. De donderdag ervoor had ze nog veel plezier gehad in het beekje en de bossen bij Sonja. Niets wees op het komende onheil. Maandag 9 september had ze niet veel zin in de boswandeling en wilde ’s avonds ook niet eten. Vreemd, want Coney was na haar sterilisatie een zeer goede eter. Dinsdagavond at ze weer met veel appetijt en ik dacht dat de reis misschien te veel was geweest voor haar. Ze was tenslotte al bijna tien en een half. Maar woensdagochtend wekte Simon mij met de mededeling dat Coney bloed had gespuugd. Gelijk stond ik naast mijn bed en ging kijken. Coney toonde niet ziek of beroerd maar er lag wel een plas bloed onder haar snoet op de grond. Ze had geen koorts, alleen een ontzettende dorst. Zeer ongewoon. In een mum van tijd zat ik bij de dierenarts en werd ze betast, geröntgend en geëchood. Niets te voelen, niets te zien. Ook gaf ze geen pijn aan. De diagnose die gesteld werd was; zeer waarschijnlijk een maagzweer, heel misschien een tumor. Ik ging met de nodige medicamenten naar huis en in de loop van de middag heeft Coney nog wel twee keer een beetje bloed met water opgegeven maar daarna was dat over. Dit gaf hoop.

Woensdagavond liep ineens haar temperatuur op tot ver boven de 40 graden. Gauw naar de dienstdoende dierenarts voor een injectie daar ik bang was dat de temperatuur alleen maar verder op zou lopen en dat ik dan midden in de nacht in de problemen zou komen. Haar temperatuur daalde en donderdagochtend was ze rustig en heeft ze een klein stukje gelopen. Donderdagmiddag terug voor controle, nu gaf ze wel pijn aan en ik kreeg pijnstillers mee. Ze wilde nog steeds niets eten, alleen maar drinken. Vrijdag was haar temperatuur gedaald tot onder de 38, voor haar normaal. Ze werd wel steeds onstabieler als ze naar buiten ging om een plas te doen maar verder was ze rustig en relaxed. Tegen twaalf uur ’s nachts ging het fout, ze kreeg pijn en werd onrustig. Na overleg met de dierenarts heb ik haar meer pijnstilling gegeven en heb de nacht naast haar doorgebracht. Af en toe was ze rustig en dommelde we beiden in maar dan laaide de pijn weer op en moest ik haar weer wat geven. Tegen half zes heb ik haar nog een keer wat gegeven  maar hierop reageerde ze niet meer en bleef erge pijn houden. Om half zeven heb Rens uit z’n bed gebeld en gevraagd of hij gelijk kon komen. Met een half uurtje was  hij er en heeft Coney van haar pijnen verlost. Het is me allemaal te snel gegaan, ik besef het tot op heden nog maar amper dat ze er niet meer is.

Mijn Coney, mijn “Cutie de Beauty”, ze heeft me zoveel gegeven, een stel prachtige kinderen, vele momenten dat ik apetrots op haar was maar vooral veel liefde. Wat een heerlijk karakter had ze!!

Al haar gegevens kunt u vinden onder O’Cockaigne Deerhounds – Onze Deerhounds