o'cockaigne

             Chemokuur.

Gisteren, 8 januari, heeft Calhoun zijn eerste chemokuur gehad. Na een intake gesprek waarbij het één en ander werd uitgelegd en nadat Johan de Vos Calhoun had onderzocht, werd er wat bloed afgenomen en onderzocht. Dit zag er gelukkig goed uit, de alkalische fosfaten waren niet verhoogd en ook Calhoun’s nier-waarden waren oké. Hierna hebben we Calhoun op z’n eigen kleedje op werkhoogte laten liggen en werd de canule ingebracht. De chemovloeistof, Carboplatin, werd in twee etappes gedurende 20 minuten, zeer langzaam in de ader gespoten. Hierna werd het een beetje doorgespoeld met een fysiologische zoutoplossing.

Calhoun gedroeg zich de hele tijd als een echte Deerhound. Geen gedoe of gezeur, terwijl hij toch hele nare ervaringen heeft intussen. Na afloop kreeg hij een hand vol lekkere koekjes waarvan ik had verwacht dat hij dat niet aan zou nemen. Hij is namelijk absoluut niet omkoopbaar en als hij het even niet naar zijn zin heeft, snoept hij niet. Maar dezen waren kennelijk onweerstaanbaar want hij nam het aan.

Thuis moet Calhoun wel de eerste 5 dagen apart gehouden worden van de andere hounds en moeten we erg uitkijken met speeksel, urine en ontlasting. Hij slaapt nu dus in “Cody’s” kamer en ligt heerlijk languit op zijn rug op het gelmatras. Brandir vindt dit niet zo leuk, die wil hem zo graag lekker knuffelen maar dat mag even niet. Met uitlaten dus ook goed opletten dat ze elkaar niet besnuffelen en ontlasting opruimen.

Eenmaal thuis moest hij eerst anderhalf Cerenia tabletje krijgen, dit tegen misselijkheid. Een klein half uurtje later heb ik zijn eten klaar gemaakt en dit ging er samen met het medicijn Peroxicam, een pijnstiller en ontstekingsremmer, prima in. Gelukkig.

Calhoun heeft goed geslapen, hij is niet ziek, vertoont totaal geen bijwerkingen, heeft zijn oude temperatuur van 37,9 C weer terug en heeft vandaag weer goed gegeten. Het gaat goed met Calhoun, hopelijk blijft dat zo.