o'cockaigne

Oma Amy

Inmiddels is Amy 13 jaar en 4 maanden. Ze is de zomer vrij goed doorgekomen ondanks de enorme hitte die we af en toe hadden. Ventilatoren en nat houden met de plantenspuit doen wonderen. Qua voeding heb ik het een beetje aangepast. Haar nierenergie was ondanks haar holistische druppeltjes wat aan de lage kant en om de nieren niet te veel te belasten giet ik nu kokend water over het vlees. Eigenlijk vindt ze dit niet zo lekker maar met wat tonijn of kaas erdoor gaat het er weer in als koek. Het opstaan gaat zeer moeilijk tot niet. We moeten haar meestal even helpen. De afstanden die ze loopt worden ook steeds korter maar af en toe heeft ze er zin in en loopt zomaar een kleine kilometer. Ook laat ze de laatste tijd haar urine zomaar lopen. Meestal piept ze wel als ze moet maar als ze echt slaapt, en dat kan ze héél diep af en toe, merkt ze het niet en heeft ze een nat bedje. Nu leggen we standaard een onderlegger en een handdoek onder haar bips. Alleen een onderlegger zorgde er wel voor dat haar bedje niet nat werd maar de urine trok te veel in haar rijkelijke vacht die dan natuurlijk weer schoon gemaakt moest worden. Een extra handdoek eronder zorgt ervoor dat haar vacht “droog” blijft.

Vorige week was ze ineens heel ziek. 40 graden koorts en een hartslag van bijna 200. Ik dacht echt dat het haar laatste dagen waren maar in overleg met de dierenarts hebben we haar op de Synulox (antibiotica) gezet en na twee dagen was de koorts weg en de hartslag weer normaal. Gelijk ging ze weer eten en na een paar dagen stond ze ineens achter me terwijl ik het kippenhok aan het schoonmaken was. Nu staat ze iedere dag minstens 1x uit zichzelf op wat me eigenlijk niet zo blij maakt. Het risico dat ze uitglijdt of een misstap maakt en dan niet meer overeind kan komen is natuurlijk vrij groot. Als ik dan niet thuis ben … ik krijg er de pipzenuwen van. Maar ja, ik kan haar moeilijk vastbinden op haar bedje! Ze vindt het heerlijk om wat rond te scharrelen in ons bosje en kan soms echt “verdwenen” zijn. Nu heb ik ontdekt waar ze dan staat, achter in een hoekje van het bos samen met Brandir kijkend of er niet een kat of haas bij de buren loopt. Vandaag is ze al vijf keer uit zichzelf opgestaan en heeft ze bij elkaar al minstens anderhalve kilometer gelopen. Ook zet ze haar achtervoetjes minder vaak verkeerd neer, het lijkt wel of ze steeds jonger en actiever wordt! Maar we blijven realistisch en leven van dag tot dag.