o'cockaigne

  Ik stel aan u voor…..Nimloth Brandir en zijn zusje Nimloth Bernice.

Na wat heen en weer gemail en nadat Simon er was wezen kijken en foto’s had doorgestuurd, besloten Sonja en ik om op vrijdag 27 juli af te reizen naar Dorset alwaar Gill en Toby Smith met hun Nimloth Deerhounds wonen.

We werden uiterst vriendelijk ontvangen en verdwenen natuurlijk gelijk in de tuin bij de puppies. Dezen kwamen direkt op ons af en zagen er allemaal even gezond en sterk uit. Ze waren op dat moment 10 weken en 1 dag jong.

Eén van de belangrijkste reden tot het nemen van het besluit om uit dit nest iets te willen hebben, zijn de bloedlijnen die in de stamboom verenigd zijn. De kombinatie van top-coursing hounds en top-show hounds was voor ons zeer aantrekkelijk. En … we werden niet teleurgesteld. De vader van de pups is Kilbourne Hector at Oelmuhle en de moeder is Rosslyn Pollie at Nimloth.

We hebben een flink aantal uren doorgebracht tussen de puppies. Er liepen twee vreselijk mooie reuen maar helaas is de ene monorchide en de andere (Bilbo) gaat naar Mick en Glenis Peach samen met het teefje Brooke. Bilbo doopte ik gelijk tot Wereld Kampioen maar na hem goed te hebben geobserveerd was ik tevreden met een andere reu daar Bilbo intens lui bleek te zijn. Zelfs bewegende objecten waar de andere puppies direkt achter aan gingen, konden hem niet aktiveren. Niets voor mij dus.

Mijn keuze viel op Brandir, correcte hoekingen met mooie lange eerste dij, mooie voorborst, borstdiepte en vooral ribwelving, goede krachtige en rechte poten en een heerlijke expressie, super mannelijk!

Bij de teven liepen er voor ons twee uitschieters, de ene was al vergeven maar Bernice, die ook Simon meteen was opgevallen, was onder anderen nog beschikbaar. Ze toonde al een mooie lengte, zowel in lichaam als in de achterhand, met correcte hoekingen, mooie croupe, goede voorborst, borstdiepte en ribwelving, mooi gestrekt hoofdje met super vrouwelijke expressie. Beiden hebben mooie donkere ogen en correcte oortjes, een lange staart en prima vacht. Ja, deze twee wilden we wel meenemen.

En zo gezegd, zo gedaan. Zaterdag in de loop van de ochtend zijn we weer richting Nederland vertrokken. We hadden ons er natuurlijk op voorbereid dat ze wel wagenziek zouden worden maar dat viel ernorm mee. Het eerste gedeelte van de reis heb ik ze bij mij voorin de auto gehouden om te kijken hoe ze zouden reageren en om ze te ondersteunen want het was natuurlijk voor het eerst dat ze in een auto zaten. Bernice heeft maar één keer gekotst en Brandir twee keer, waarvan één keer over Sonja’s handtas en in haar koffiebeker! Bij Folkestone aangekomen deden we ze aan de riem en liepen naar het grasveld om ze een plas te laten doen en prompt deden ze dat, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ook op de voorbijrijdende auto’s en vrachtauto’s reageerden ze amper terwijl ze die toch nog nooit gezien hadden! Wat een wonderpuppen, al echte Deerhounds!

In de trein hebben we ze achterin de auto in hun bed gelegd met wat speelgoed en koeienhoefjes en dit vonden ze prima. Na vijf minuten waren ze in diepe slaap en werden weer wakker toen we van de trein af reden. Even wilden ze naar voren komen maar die pogingen gaven ze al gauw op om weer verder te gaan met slapen. ’s Avonds tegen zessen waren we in Rijsbergen en de pups waren blij dat ze hun pootjes weer konden strekken. Natuurlijk kwamen Amy, Caintha, Coney, Calhoun, Cwillyaigne en Cody (broer van Caintha en Coney die sinds half juni weer bij ons woont) kijken wat we bij ons hadden. Oeps… dat is eng!!

De volgende ochtend is Sonja met Bernice richting Hermannsburg vertrokken. Het was wel even wennen voor Brandir (en natuurlijk ook voor Bernice), zo helemaal alleen tussen die grote hounds maar ze zullen elkaar zeer regelmatig weer zien, want er is niets leuker dan dat ze een goede band blijven behouden.

Inmiddels zijn ze al meegeweest naar Tüttleben en Kronenberg, dus ze hebben al aardig wat kilometertjes afgelegd in de auto en dat gaat gelukkig zonder problemen. In Kronenberg hebben ze hun eerste showervaring opgedaan. Marijn van Iersel was uitgenodigd om tijdens het onofficiële showtje de gemelde hounds te beoordelen en dit leek mij een goede gelegenheid om ze kennis te laten maken met dit wereldje. Sonja was vanuit Hermannsburg gekomen en Bernice en Brandir hadden weer lol voor tien. Ook is duidelijk dat Calhoun Brandir stiekum wel erg leuk vindt en ik denk dat het niet lang meer duurt of Brandir kan bij hem kruipen. Af en toe spelen ze al wel heel voorzichtig maar dit moet natuurlijk onder strikte begeleiding daar Calhoun gauw te wild doet.

Onlangs kreeg ik het goede nieuws van Gill en Toby, dat zowel Brandir als Bernice voor Factor VII CLEAR zijn. Dat maakt het een stuk gemakkelijker voor de toekomstige fokplannen. Ook kwam er een mailtje binnen dat papa Hector Engels Kampioen is geworden, toch erg leuk. Mick en Glenis, gefeliciteerd met dit resultaat!