Cheytah O’Cockaigne

2-12-2007     –     24-6-2012

Nu, na een dikke week, kan ik het opbrengen om de wereld op de hoogte te brengen van de vreselijke gebeurtenis die ons is overkomen. We hebben zeer plotseling afscheid moeten nemen van Cheytah. Hierdoor is onze wereld stil gevallen. Onze hoop op pupjes van haar is vervlogen. Hieronder kunt u het relaas van Cheytah’s overlijden lezen, geschreven door Sonja.

IN MEMORIAM VAN CHEYTAH

2.12.2007    –   24.06.2012

4,5 jaar gelden was ik ontzettend blij toen ik uit het nest van de zeer succesvolle Multi Ch. Cute Coney O’Cockaigne de mooiste pup kreeg aangeboden, te meer omdat ik wist hoe kieskeurig Caroline is met haar keuze betreffende de nieuwe puppy eigenaren.

Cheytah was de best opgevoede pup die ik ooit gehad heb. Door de vele indrukken uit de “grote wereld” en daarbij die van huize “O’Cockaigne” (waar hondenmelk en honing rijkelijk vloeien) was ze al aardig gevormd.

Van autorijden tot winkelcentrum, van coursingterrein tot kinderspeeltuin, hierdoor trok een goed gesocialiseerde en al zindelijke 3 maanden oude pup bij ons in. Zij charmeerde alle mensen met haar nieuwsgierige, zelfverzekerde en open karakter. Ze was een echt zondagskind!

Het is te veel om op te noemen wat mijn familie, ikzelf, Caroline, Simon en alle vrienden allemaal met haar beleefd en gedaan hebben maar bovenal is ze de laatste 4 jaren waarschijnlijk het belangrijkste in mijn leven geweest.

Op 23 juni, nadat ze haar ochtend wandeling gemaakt had, zakte ze voor haar etensbak in elkaar. Ik reed meteen, met 2 verschillende schoenen aan en zonder autopapieren, naar de dierenarts. Daar kreeg ze de eerste noodzakelijke medische hulp en vervolgens haastte ik me naar een gespecialiseerde kliniek, 90 km verderop gelegen. Ook hier kon men geen exacte diagnose stellen, te meer omdat Cheytah’s ademhaling erg zwak was en men daardoor geen narcose kon geven.

Hierna volgde één van de zwaarste nachten van mijn leven. Ik mocht niet meer bij haar zijn. Ze kreeg inmiddels sterke medicijnen en was nauwelijks aanspreekbaar maar ze was niet alleen.

De volgende dag was de ademhaling wat stabieler maar de pijn-reflex van haar rechter been was helemaal verdwenen, terwijl de andere reflexen ook steeds zwakker werden. Hierdoor moest men Cheytah onder narcose brengen. Er werd een MRI gemaakt en uit de diagnose kwam de mededeling dat ze een ruggenmerg-infarct had gehad over een lengte van 15 cm en hierdoor waren alle functies uitgevallen. De beslissing om haar uit haar lijden te verlossen werd hierdoor makkelijker gemaakt.

Helaas was het voor haar en ons niet weggelegd dat ze voort zou leven in haar kinderen. Maar ze zal altijd de grootste plaats in mijn hart behouden.

Haar laatste rustplaats zal op het landgoed van “O’Cockaigne” zijn tezamen bij haar andere 4 benige familie.

Sonja

Ik wil in ieder geval Sonja ook via deze weg heel erg bedanken voor wat zij met Cheytah heeft weten te bereiken en voor de ongelooflijk, vele fijne uren die we samen hebben doorgebracht. Ik hoop dat we nog erg vaak vreugde en helaas ook verdriet mogen delen.

Sonja, bedankt!