o'cockaigne

Daar wij al gedurende een aantal jaren met ons team van CC2000 één van de terreinen verzorgen voor de Herfstcoursing op Ronostrand, vertrokken we op woensdag 19 oktober richting Een, een heel klein dorpje nabij Roden, nog net in Drenthe. Het was heerlijk herfstweer en we besloten op donderdag een goede wandeling in een losloopgebied in de buurt te maken. Regelmatig werd er een sprintje getrokken door het jonge spul en ook Cytaugh was behoorlijk actief. Totdat het fout ging. Het spul was aan het einde van een laan aan het spelen en Cytaugh rende van vanuit dat groepje naar ons, keerde om en rende in volle vaart terug maar kon Cranston niet ontwijken en klapte frontaal tegen hem op. Ze schoof letterlijk als een harmonica in elkaar. We dachten werkelijk dat ze dood zou neer vallen, ze trok helemaal scheef weg en draaide rondjes. Gelukkig waren we snel dichtbij en kon ik haar pakken. Toen ze  iets gekalmeerd was kon ze niet goed op haar  rechtervoorpoot staan maar verder bleek het mee te vallen. Na even rustig aan te hebben gedaan liep ze weer goed en deed net alsof er niets gebeurd was. 

Terug bij de caravan heb ik ze wel gelijk op de Traumeel en Novacam gezet maar de volgende dag was duidelijk dat ze toch een enorme opdonder had gehad. Ze was stijf en ondanks de Novacam behoorlijk pijnlijk in haar nek, schouder, rib- en lendenpartij. Daar ze gemeld was voor de wedstrijd op zondag, heb ik haar maar afgemeld en aangevraagd of mijn andere drie dan samen mochten lopen. Gelukkig kon dat.

Zondag ochtend liepen ze in course 1. Het was een zeer spectaculaire course omdat Cranston in volle vaart tussen de lintafzetting en het grote speelkasteel een halve ronde liep en op het moment dat we dachten dat hij door zou lopen en er tussenuit zou komen, draaide hij om en liep hetzelfde halve rondje weer terug om vervolgens weer achter het haas aan te gaan. We kwamen niet meer bij van het lachen! Hoe kon hij het verzinnen!

’s Middags liepen ze op het lang gerekte smalle terrein waar CC2000 draaide. Ik had verwacht dat Cranston hier wel enorm zou afsnijden, niet tot het einde van het veld zou doorlopen maar halverwege het haas zou opwachten om vervolgens in één rechte streep naar de opvang te gaan. Maar wederom verbaasde hij ons door perfect te volgen, zelfs helemaal tot achterin! Hij kreeg het hoogste aantal punten van de drie voor deze course wat voor hem echt verbazingwekkend is. Wat hadden ze weer genoten van het spelletje!

Voor Cytaugh had ik gelukkig heel snel een afspraak kunnen maken bij de osteopaat. Toen bleek pas wat voor klap ze gemaakt had, bijna haar hele lijf was zeer pijnlijk maar met name haar nek, rechter schouder, rib- en lendenpartij hebben meerdere behandelingen nodig gehad om te herstellen.

Twee weken later,12 november, was de coursing in Ravels, België. Daar het heel mooi weer zou zijn besloten we, ondanks dat het maar 36 kilometer is, toch met de caravan te gaan. Wel zo comfortabel. Voor de hounds hadden we de stretchers mee genomen zodat ze lekker in het zonnetje konden liggen en wij zaten heerlijk in ons T-shirtje te genieten van de uitzonderlijke temperatuur. Maar zodra de zon achter de bomen was verdwenen werd het echt koud en ’s morgens was het gras bevroren.

Op Ronostrand had Crumbaugh overtuigend gewonnen met 12 punten verschil van Charlaigne, nu was het Charlaigne die met 12 punten verschil won en wel van Cranston daar Crumbaugh in de eerste omloop echt niet lekker liep. In de tweede omloop ging het een stuk beter maar de achterstand was voor Crumbaugh niet meer in te halen en hij eindigde als derde.

Dit was de laatste coursing van het seizoen. Crumbaugh en Charlaigne zijn echte toppertjes en Cranston imponeert door zijn enorme kracht en uithoudingsvermogen, echt een genot om naar te kijken. Hopelijk blijft dat een poosje zo. Met Cytaugh moeten we nog maar afwachten hoe ze het komende seizoen in gaat, voorlopig doen we maar rustig aan met haar.

Wij wensen iedereen een heel gezellig kerstfeest en een gezond en sportief 2023!