o'cockaigne

Kerstmis. Hoe leuk kan het zijn! ’s Nachts om 4 uur in je pyjama in de kou staan om te zorgen dat de pups niet in huis hun behoefte doen maar netjes buiten. Natuurlijk gaan ze niet allemaal tegelijk naar buiten en doen ze ook niet alles tegelijk. Hierna moeten ze dan eten en nog uitgebreid spelen. Al met al ben je bijna 2 uur in de weer voordat je weer je bed in kan! Maar nog maar zelden doen ze iets in de werpkist dus het gaat de goede kant op. Over twee a drie weken zijn ze hopelijk compleet zindelijk. Maar de deur moet wel op een kier blijven staan zodat ze naar buiten kunnen, en daar hebben we intussen verschillende aanpassingen voor aangebracht. Gelukkig begrijpen ze het kleine kiertje om door naar buiten te gaan, ook ’s nachts maar ze voelen ook hoe koud het daar is en voor sommigen is dat het sein om om te keren en lekker binnen op het ribbeltjeskarton hun behoefte te doen. Dus er zit niets anders op dan nog even vol te houden om midden in de nacht in m’n pyjama naar buiten te gaan!

Dan was dat nestje van 2 pupjes in mei wel een stuk makkelijker!

Nog een paar dagen en dan zijn ze alweer 6 weken. Intussen maken ze het hele huis tot hun speeltuin en weten ze Cytaugh feilloos te  vinden als ze trek in een slokje melk hebben. Ze doen het goed, de pups, de grootste is nog steeds de grootste en de kleinste de kleinste. Er zit dik een kilo verschil tussen die twee maar niet in hun hersentjes! De twee kleinste teefjes, Caira en Chasslynn, zijn de twee bijdehandjes en het meest ondernemend. Charlaigne en Caoimhe zijn iets rustiger en de reutjes, Calum en Crumbaugh zijn echt reuen; af en toe de baas spelen maar meestal het luist.

Ze staan nu, na de maaltijden van biefstuk tartaar en puppymelk,  grotendeels op vlees en vinden dat ook het lekkerst. Zeer binnenkort krijgen ze hun eerste eendagskuikens, sprotjes en kleine kippennekjes. De lijn-training is begonnen en ook de auto is niet meer vreemd voor ze. Komende maandag worden ze gechipt en dinsdag krijgen ze hun eerste enting.

Cranston is helemaal gek met ze en is het liefste de hele tijd bij ze. Op zijn manier doet hij heel zachtjes met ze maar af en toe vliegt er toch een pup door de lucht! Gelukkig zijn ze nog steeds van ‘rubber’ en kunnen veel hebben. Vooral Caira is zijn lievelingetje en die gaat er ook echt voor liggen om afgekloven te worden! Brandir en Cearrean vinden ze nog iets te klein alhoewel Cearrean erg geïnteresseerd is maar hij vindt het wat veel, 6 stuks.

Ja, Cearrean, een hoofdstuk apart. Na een periode dat het redelijk goed ging, gaat het weer de verkeerde kant op. Je kan duidelijk zien dat hij veel last van hoofdpijn heeft en hij reageert dat dan af op zijn huisgenoten. Twee en een halve week geleden heb ik een MRI scan van zijn hoofd laten maken nadat Judith Adriaansens, de natuurgeneeskundige waarbij hij onder behandeling is, zei dat er ‘een’ proces gaande was in zijn hoofd. Ze had gelijk! Er blijkt een cyste te zitten tussen zijn grote en kleine hersenen. Dit drukt op de kleine hersenen en veroorzaakt pijn. Ook is het inmiddels wel bekend dat de kleine hersenen niet alleen voor de motoriek verantwoordelijk zijn maar ook voor emotie, agressie, empathie en ga zo maar door. Dus Cearrean’s gedrag is heel verklaarbaar maar de laatste weken ook bijna niet meer houdbaar. Hij kan zeer onverwachts één van zijn huisgenoten attaqueren en vooral Brandir pikt dit niet meer. Cearrean’s gedrag veroorzaakt ontzettend veel stress en spanning en we hadden de hoop dat de medicatie die hij nu krijgt, hier verandering in zou brengen. Helaas valt dit vies tegen.

En was dit nou het enige probleem maar hij heeft ook last van zijn rechterknie en zeer regelmatig van zijn rug. De pijnstilling die hij krijgt is voor al deze zaken niet voldoende en vooral ’s avonds speelt het op. Alles wat dan binnen een straal van 4 meter komt wordt aangegromd. Echt niet leuk. We moeten het nog even aankijken, zijn gedrag is momenteel zeer wisselend maar alles bij elkaar genomen zie ik het somber in voor hem.

En Cranston, het is een vreselijke mooie pup maar …. zijn onderkaak blijft te kort. Nadat ik op zeer jonge leeftijd zijn onderhoektandjes eruit heb laten halen in de hoop dat deze niet belemmerend zouden zijn voor de groei van de onderkaak, heb ik helaas moeten besluiten om de onderhoektanden in te laten korten. Dit is 2 weken geleden gebeurd.

Al met al dus niet zo’n fijne tijd. Gelukkig laten de pups ons regelmatig lachen en we genieten dan ook volop van ze.

Intussen is het dinsdag 29 december. De storm afgelopen weekend was niet bevorderlijk voor het zindelijk maken! Wat een hekel hebben ze aan dat vieze weer! En vervelend dat ze dan zijn! Ook was het weer een korte nacht. Nadat ze om half 12 met een vol buikje gingen slapen, ik pas om half 1, werd de eerste al weer om half 2 wakker! Vervolgens duurde het tot over drieën voordat ze besloten om weer te gaan slapen. Maar om 7 uur liep de wekker weer af omdat mijn auto naar de garage moest (dat mocht Simon  doen). Nadat de pupjes hadden gegeten en een mini dutje hadden gedaan, begon het weer. Ze deden echt hun uiterste best om mij gek te krijgen en piepte, schreeuwde en krijste om het hardst. Zelfs nadat ze een pond vlees hadden verorberd en bij Cytaugh hun toetje hadden gehad! En terwijl ik probeerde de boel een beetje op orde te krijgen, reorganiseerden ze het direct weer in een puinhoop! Als er op dat moment iemand had gezegd dat pupjes LEUK zijn, had ik die persoon gewurgd! 

Gisteren is de chipper geweest en zijn ze allemaal voorzien van hun nummertje en is hun DNA afgenomen. Dit ging allemaal zeer voorspoedig.

Vanmiddag krijgen ze hun eerste enting en moeten ze dus een langere autorit maken dan dat ze tot nu toe gewend zijn. De keren dat ze in de auto zaten ging het goed maar dat waren maar een paar rondjes op onze rotonde.

En dan moeten ze volgende week geprikt worden voor de levershunt test. Ik verwacht niet dat er een levershuntje bij zit maar je weet het nooit!

Tot nu toe groeien ze voorspoedig. Ze eten het liefst puur vlees zonder puppymelk en drinken nog graag bij Cytaugh. Cytaugh is er niet meer zo blij mee want die tandjes zijn behoorlijk scherp. Dus drinken bij mama zal binnenkort wel afgelopen zijn!