o'cockaigne

Sinds wij begonnen zijn met hounds in 1979, heb ik altijd vers vlees gevoerd. Ik heb een sterke antipathie tegen brokken, ik vind het onnatuurlijk en tevens saai voor de hounds. Brokken geven veel ontlasting, laten de hound makkelijk in gewicht toenemen en veroorzaken tandplak met als gevolg tandsteen. Tandsteen veroorzaakt ontstekingen waardoor er bacteriën in de bloedbaan kunnen komen met alle gevolgen van dien. Ook zie je vaak dat de hound een allergische reactie heeft op één of meerdere ingrediënten van de brok.

Allerlei combinaties van voeding zijn de revue gepasseerd, o.a. diner van gedroogde granen en groenten met vlees maar momenteel voer ik al jaren verse, (zeer fijn) gehakselde groenten met vlees, aangevuld met de nodige nutriënten zoals kalk (Gistocal), zeewier, zalmolie, tarwezemelen en indien nodig brood, rijst of macaroni.

Olie is erg belangrijk, dit zijn essentiële vetzuren die het dierlijk lichaam niet of nauwelijks zelf kan aanmaken. Het is belangrijk voor de werking van de spieren en de lichaamsorganen, het op peil houden van de lichaamstemperatuur, het opslaan en absorberen van pigmentstoffen en in vet oplosbare vitaminen, het stimuleren van hormoonklieren, beschermen tegen groei- en voortplantingsstoornissen en het leveren en opslaan van energie. Tekorten aan essentiële vetzuren kunnen zich uiten in verminderde voortplanting, haar uitval, droge en schilferige huid en slechte wondgenezing.

De groenten die ik meestal gebruik zijn: wortelen (goed voor ogen en hart), broccoli (tegen kanker), andijvie (veel vitaminen C), knoflook (natuurlijk antibioticum, wormverdrijvend), rode bieten (vitaminen C, zeldzame sporenelementen), rode kool (tegen bloedarmoede, bloedzuiverend, veel vitaminen C) en selderij (aansterkend, vitaminen E). Ook peterselie (goed voor de nieren) en andere kruiden zijn zeer gezond. Af en toe gaan hier appels, bananen of ander fruit doorheen.

Het vlees dat ik voer is: gemalen kip, kippennekken, eendagskuikens, gemalen pens, pens lappen, lamslong, konijnenmix, kopvlees, gemalen roodvlees (rund), kalkoennekken, zalm mix of stukken zalm, hele haringen/sardines.

Mijn Deerhounds zijn niet gecharmeerd van bijvoorbeeld hele kip-haaskarkassen of kalkoenvleugels, dat vinden ze te groot, te veel werk maar natuurlijk zijn er hounds die dit wel lekker vinden. De karkassen hak ik met een hakmes in stukken zodat ze het wel willen nuttigen.

Ook gaan er regelmatig een stuk kaas, een rauw ei en tafelresten door het eten. Zodoende hebben ze eigenlijk geen dag hetzelfde in hun bak en weet ik zeker dat ze alle vitaminen en mineralen binnenkrijgen. Het  kost natuurlijk wel wat meer tijd om te bereiden  maar qua kosten zal het een “uitmuntende” brok niet veel ontlopen.

Deerhounds kunnen soms erg lastige eters zijn. Vooral teven kunnen na de loopsheid finaal stoppen met eten en dit ook heel lang vol houden. Sommige zijn om te kopen met wat lekkers over hun prak, sommige echt niet. Wat u kunt proberen is een blikje tonijn, zalm of sardientjes door hun eten te doen. Ook pannenkoekjes vinden ze erg lekker, ik neem dan de “kant en klare” van de supermarkt. Wat geraspte kaas doet wonderen, evenzo leverpastei. Een flinke scheut volle melk of koffiemelk wil ook wel eens helpen. Degene die yoghurt, kwark of Hüttenkäse lekker vinden kan men hiermee verleiden. Waar de meeste hounds geen weerstand aan kunnen bieden zijn de Magic Meat Balls. Het is altijd handig om een voorraadje hiervan te hebben liggen in de vriezer. Ook het menu totaal veranderen kan positief werken. Voert u normaal vlees, voer dan eens brokken of omgekeerd. Maar af en toe een paar dagen niet eten kan ook echt geen kwaad maar let er dan wel op dat de hound ook echt niets anders te eten/snoepen krijgt want tussendoortjes zijn dan, net als bij mensen, echt funest.

Wordt het echt te lang dat uw hound niet eet, dan is voeren noodzakelijk. Onze windhonden hebben van naturen weinig reserves en zijn daarom snel uitgeput. Eerst gewoon vanuit de hand laten eten, werkt dit niet dan de bek open maken, klein klompje voer in de hand nemen en achter in de bek laten glijden. Wel zorgen dat het voer vrij nat is zodat het ook kan glijden! Bek dicht houden en eventueel de keel masseren zodat er geslikt wordt maar als het voedsel goed achterin ligt doen ze dit meestal wel vanzelf. Sommigen zijn hierin zeer makkelijk, anderen accepteren dit absoluut niet en zorgen ervoor dat het een gigantische smeerboel wordt!

De beste remedie tegen slecht etende teven is nog altijd sterilisatie. U moet er dan echter wel op letten dat hierna de hound ongeveer 1/3 van haar normale portie krijgt, dat is ruim voldoende. Dit geld overigens ook voor gecastreerde reuen.

Betreft het een reu of een gesteriliseerde teef die niet wil eten, dan is dagelijks meer beweging het enige dat nog een oplossing kan zijn.

Hoe weet u nou of uw Deerhound te mager of te dik is. Dit kan men het best voelen op het breedste punt van de ribbenpartij (van boven gezien). Te dik is makkelijk, als u geen rib meer kan voelen is uw hound echt veel te dik. Kunt u iedere rib pakken/omvatten, dan is uw Deerhound te mager. (Evenzo steken dan de doornuitsteeksels van de wervels te veel uit). U zou iedere rib goed moeten kunnen voelen zonder dat u er te hard op moet drukken, de laatste twee/drie ribben mag u duidelijker voelen. 

Degene die het nodig hebben, zoals oudere hounds, krijgen voedingssupplementen. Je kan met deze middelen opmerkelijke resultaten bereiken. Zo is Cholodin goed om een hound geestelijk fit te houden, Cosequin voor artrose in de gewrichten en L-Carnitine voor spieren, dus ook de hartspier!

Mede door de vleesvoeding hoef ik nagenoeg geen tanden schoon te maken, het is maar zelden dat er een klein randje tandplak is ontstaan. Zelfs Oma Amy had op twaalf en een half jarige leeftijd geen vies gebit! Ook vlooien en wormen kom ik bij onze hounds nooit tegen dankzij de knoflook. Tegen teken moet ik ze wel beschermen, hiervoor gebruik ik Defendog, bij mijn hounds het meest effectief.

Oma Amy, elf en een half jaar jong

Een Deerhound is dus een ruwharige hound. Dit houdt in dat de haren van de vacht een lengte van 8 a 10 centimeter hebben en dat de vacht er warrelig uitziet en stug aanvoelt. Onder deze stugge, beschermende vacht zit een ondervacht van korter en zachter haar dat het lichaam op de juiste temperatuur houdt. Het is voldoende om eens per week eerst met een grove kam, vervolgens met een fijne kam of speciale borstel voor het dode haar en eventueel met een varkensharen borstel door de vacht te gaan. Begin bij de achtervoeten en werk van onder naar boven en van achter naar voren de gehele hound af. Ook onder de staart en de staart zelf , tussen de benen en onder de oksels. Dit zijn plaatsen die het eerst gaan klitten, lekker warm zijn en dus de ideale plaats voor ongedierte!

Het haar tussen de tenen moet regelmatig gecheckt worden. Ik houd het vrij kort, dit zorgt voor minder vuil in huis en je kan beter zien of er verwondingen tussen de tenen zitten. De lange haren boven op de tenen pluk ik met duim en wijsvinger weg zodat er een mooi voetje ontstaat. De nagels, vergeet vooral de duimpjes niet, moeten regelmatig geknipt worden. Ik vijl ook de nagels, dat doe ik zodat ze niet al te pijnlijk zijn bij een liefdevolle omhelzing. Het hangt er vanaf hoeveel de hound op een stenen ondergrond loopt en bij de ene hound groeien ze harder dan bij de ander maar let erop dat ze niet te lang worden, lange nagels kunnen slappe voeten veroorzaken en dat is uit den boze. Goede voetverzorging is best heel belangrijk!

Bij de teef mag u best het overtollige haar rond de vulva wegknippen, dit is wat hygiënischer en gemakkelijker in onderhoud. Bij de reu geldt hetzelfde voor de haren bij zijn piemeltje, houd ze kort en zorg ervoor dat hij geen voorhuidontsteking krijgt door het regelmatig te spoelen met een voorhuidcleaner die bij de dierenarts te verkrijgen is. Het staat echt heel vies en onverzorgd als dit niet wordt bijgehouden.

Deerhounds hebben weinig last van hun  oren maar houdt het in de gaten als ze regelmatig door de omgeploegde akkers rennen. Regelmatig kijken of ze nog schoon zijn en ze eventueel reinigen met een prop watten gedrenkt in zonnebloemolie kan problemen voorkomen. U moet ook af en toe het lange haar uit de gehoorgang verwijderen, niet knippen!!! want dan kan het haar in de gehoorgang vallen met nare gevolgen van dien. Met duim en wijsvinger trekt u ze er zo uit. Stinken de oren of is er een overmatige bruine afscheiding die gepaard gaat met kopschudden en krabben, dan naar de dierenarts. Als u showplannen heeft kunt u het beste de oren een week voor de show plukken. Met duim en wijsvinger het langere haar, bijna één voor één, in de groeirichting er uit trekken. Als het haar “oud” genoeg is voelt de hound er haast niets van en is het een kwestie van wennen. Net zolang plukken tot er mooie “muizenvelletjes” ontstaan.

De ogen ook altijd in de gaten houden, Zijn ze niet rood en/of waterig? Zit er geen vuil in? Als er b.v. zand in is gekomen kunt u ze uitspoelen met gekookt water maar zijn ze rood en/of waterig, dan naar de dierenarts.

Over het gebit heb ik het al min of meer gehad, schoonhouden is het motto. En…niets is erger dan een hound die vreselijk uit z’n bek stinkt! Het is dus erg belangrijk dat u, zodra u de pup in huis hebt, hem eraan went dat u zeer regelmatig met een tandenborstel in z’n bekje zit. Sta niet toe dat hij erop gaat bijten en het als een spelletje ziet. Wees hier streng in, u heeft er later alleen maar profijt van. Er zijn tegenwoordig zeer goede “hondentandpasta’s” te koop maar als u vers vlees en verse botten voert, zult u merken dat het gebit geen of nauwelijks onderhoud behoeft.

Hiernaast ziet u het gebit van onze twaalf en een half jarige Amy. Het was inmiddels wat verkleurd en versleten maar ik had er de laatste maanden niets aan gedaan.

De lichaamstemperatuur van een Deerhound  kan iets lager zijn dan van normale honden. Zo tegen de 38 graden Celsius. Maar zodra de temperatuur door ziekte stijgt, merk je dit direct aan de hound. Net boven de 38,5 zijn ze vaak al een toonbeeld van ellende. Koorts op zich is natuurlijk niet slecht, het lichaam is in strijd met de ziektekiemen maar als de temperatuur te veel oploopt, mijn grens ligt bij 40, moet u er toch wat aan doen om schade te voorkomen. Een goed middel om de temperatuur snel naar beneden te krijgen is om de voeten en onderste gedeelte van de poten in te wikkelen met ijskoude lappen. Maar dit houdt natuurlijk niet in dat u geen dierenarts meer hoeft te bezoeken! Ik raad u overigens aan om uw hound tegen ziektekosten te verzekeren. Voor een goede antibiotica kuur bent u immers behoorlijk wat meer kwijt aan een Deerhound dan aan een Vlinderhondje.

Als de voeding goed is, ze regelmatig gekamd worden en hun bedjes worden regelmatig verschoond hebben Deerhounds absoluut geen nare lichaamsgeur, ook niet als ze nat zijn! In bad gaan ze bij mij dus nooit, alleen als het echt noodzakelijk is na b.v. een rolpartij in een koeienvlaai of rotte vis. Na een fikse regenbui ze lekker afdrogen met een grote handdoek en ze zijn weer schoon!

 Een goed verzorgde Deerhound is een lust voor het oog, een slecht verzorgde Deerhound ziet er al gauw totaal verwaarloosd uit.