o'cockaigne

Van de week werd ik ’s nachts wakker en zag dit schattige tafereeltje. Gelukkig is het fototoestel altijd binnen handbereik en hoefde ik m’n bed er niet voor uit. Ik lig namelijk stijf tegen de werpkist aan zodat ik, ook in m’n slaap, alles in de gaten kan houden. Eén kik of poot die ergens tegenaan tikt en ik ben wakker. Dat was de eerste weken ook echt nodig met een Cytaugh die het allemaal nog niet zo leuk vond maar intussen slapen beiden, zonder enig probleem, heerlijk bij elkaar.

Cearrean is nu twee weken en drie dagen jong en op een snipper na drie kilo zwaar. Bij de vorige pups was de zwaarste drie kilo met dik drie weken. Hij mag het van mij dan ook wel wat rustiger aan gaan doen.

Gisteren hebben we hem op een vetbedje in de kamer gezet, moeders erbij en hem lekker een beetje bezig houden. Want wat meer bewegen doet hem goed. Dat bleek ook wel want na een poosje te hebben rondgewaggeld deed hij eerst een grote plas en even later ging hij  zelf poepen! Jeempie, wat waren wij hier blij mee!!! Voor het eerst dat hij  dat zelf deed! Hopelijk blijft het zo gaan, dat scheelt een hoop vervelend gedoe voor hem.

Brandir en Chidish vonden het maar vreemd dat hij zomaar ‘los’ liep. Maar Cearrean trok zich daar niets van aan!

Cearrean begint ook al echt een beetje te spelen. De bewegingen zijn nog niet 100% gecoördineerd maar hij weet wel waar hij moet happen; in neus en oren!