o'cockaigne

De oudere Deerhound: gebaseerd op onze oude Amy.              

Amy is nu twaalf en een half jaar oud en voor haar leeftijd is ze nog behoorlijk fit. Grote wandelingen met de andere hounds gaat natuurlijk niet meer en daarom loop ik apart met haar. Het is natuurlijk erg belangrijk dat ze regelmatig beweegt daarom verplichten wij haar om twee keer per dag een stukje te wandelen. Meestal is dit zo ongeveer 20 minuten, soms langer. Hiernaast scharrelt ze af en toe nog wat over ons terrein. Soms geeft ze aan dat ze “veel“ wil lopen en soms is ze moe, dan keert ze direct nadat ze haar behoefte heeft gedaan om en gaat naar huis. Tijdens het lopen zet ze af en toe haar achtervoetjes niet goed meer neer, ze staat dan op de bovenkant van haar teentjes in plaats van op haar kussentjes. Daarom probeer ik haar zoveel mogelijk door zand of blad te laten lopen en vooral rustig maar als ze de kolder in d’r kop heeft en sneller wil dan ze kan, gaat het af en toe fout. Vooraf haar achterhand en voetjes lekker masseren helpt wel enigszins.                                                                                                                                                        

Qua vachtverzorging gaat er ook meer tijd inzitten. Hoe ouder Amy wordt hoe meer haar ze creëert en hoe langer het wordt. Minstens 1 keer per week moet ze heel goed gekamd worden om haar wollige ondervacht en lange dode haren te verwijderen. Ik kam haar terwijl ze ligt, want zo lang stil staan is wel erg veel gevraagd. De ene dag de ene kant, de volgende dag de andere. Er komt dan steevast een flinke baal haar van iedere kant af. Lange haren op lastige plaatsen knip ik kort, zoals onder haar staart. Tevens controleer ik dan haar vetbultjes en kan eventuele ongewenste zaken constateren.

Sinds vorig jaar heeft ze af en toe last van verstopte traanbuisjes, soms erg soms haast niet. Als ze last heeft maak ik minstens vier keer per dag haar oogjes schoon. Bij haar ontstaan gelukkig geen rode traanstrepen, dat vind ik zo lelijk, maar propjes die je er zo uitwipt met een stukje keukenrol. En af en toe een nat lapje over haar snoetje geeft haar weer een fris gezicht. Haar oren heb ik eigenlijk nog nooit hoeven te reinigen, die worden niet vies. Haar gebit vraagt ook nauwelijks aandacht, het is intussen wat geler geworden maar tandsteen heeft ze niet dankzij de vers vlees voeding. Dat oudere honden op een senioren dieet moeten is onzin, zolang de organen nog goed functioneren kunnen ze gewoon hetzelfde eten als voorheen en dat krijgt Amy dus ook nog steeds.

Ongeveer anderhalf jaar geleden vond ik dat ze wat hijgerig en moe was dus nam ik ze mee naar een hartspecialist. Deze constateerde dat het linker klepje niet helemaal meer sloot maar er waren absoluut nog geen medicijnen voor nodig, zo gering was het. Ik was het hier niet mee eens omdat Amy zich er niet lekker bij voelde. In overleg met mijn eigen dierenarts ben ik toen twee keer daags Vetmedin gaan geven en na een aantal dagen was er duidelijk verbetering te constateren. Toen het wat warmer werd kreeg ze het weer wat benauwder en weer in overleg met mijn dierenarts kreeg ze er één Fortekortje bij. Toen ging het weer helemaal super! Het Fortekortje zorgt ervoor dat de hartslag niet te hoog wordt maar als het nodig is staat het wel een verhoogde hartslag toe. En geloof me, bij Oma Amy is dat echt nog nodig! Met Vetmedin heb ik een hele goede en langdurige ervaring bij Cinéad en Prudence gehad, die hebben er beiden zeer veel profijt van gehad. Het ondersteunt de werking van de hartspier zodanig dat deze weinig in kracht verliest en niet of nauwelijks vergroot.

Om er zeker van te zijn dat Amy dat krijgt wat ze nodig heeft, ga ik zo af en toe met haar naar de Holistische Praktijk voor Dieren “Den Hoek” in de Bilt. Hier kunnen ze precies meten wat er aan schort en wat ze nodig heeft. Tot nu toe ben ik erg tevreden over deze natuurlijke geneeswijze en Amy is daar ook min of meer een bewijs van. Zo constateerden zij de artrose. In vele teentjes, beide polsjes, de rechter hak en inmiddels vast op nog meer plaatsen heeft Amy, net als vele andere oudere hounds, artrose. Om dit te verlichten krijgt ze 4 tabletten Cosequin per dag, dit spul is echt fantastisch! Ook de andere ex-sporters krijgen het en lopen er prima op. Ook smeer ik iedere avond Amy’s knieën, hakken, polsen en alle teentjes in met Omni Gel. Wordt het een paar keer vergeten dan merken we dat gelijk aan haar zin om te lopen. Om haar spieren op kracht te houden krijgt ze Muscle Support, een poedertje dat ’s avonds door haar eten gaat. Ook L-Carnitine is goed voor haar spieren. De laatste tijd drinkt Amy iets meer en moet zo ook wat vaker een plas doen. Ik dacht natuurlijk gelijk aan haar nieren en dat ze misschien een bepaald dieet zou moeten hebben. Maar onlangs heeft een van de dierenartsen van “Den Hoek”, via een foto van Amy geconstateerd dat ze een lichte vorm van blaasontsteking en een te lage nier-energie heeft. Hier zijn haar holistische druppeltjes nu op aangepast en na een aantal dagen ging het al een stuk beter.  

Toen Amy een dik jaar geleden ineens midden op het terrein een beetje om zich heen stond te blaffen wist ik dat het tijd werd om iets tegen dementie te geven. Via “Den Hoek”, kreeg ik Cholodin. Eerst 1 tablet per dag en inderdaad, na korte tijd was Amy weer helder. Inmiddels krijgt ze 2 tabletten per dag en doet ze het er nog steeds uitstekend op.

Ze kan heel goed aangeven als ze iets wil. Opstaan om te gaan drinken vindt ze onzin, ze piept gewoon even en weet dan dat ik er wel aankom met de drinkbak. Soms ligt ze niet lekker, een achterpoot die teveel onder haar ligt kan ook een piepconcert opleveren. Af en toe heeft ze dan zelf niet de kracht om ‘m onder zich uit te duwen, dat kan ik veel beter. Vlak na het overlijden van Craffitsh had ze moeite om overeind komen. Ik moest haar toen helpen door haar achter haar hoofd te pakken en langzaam omhoog te trekken. Stond ze eenmaal dan ging het weer prima, een beetje de achterhandspieren masseren en lopen maar. Inmiddels gaat het gelukkig weer een stuk beter. Ik denk dat het toch een reactie op Craffitsh ’s heengaan was. Wel hebben we intussen behoorlijk wat stukken vloerkleed en matten in huis gelegd zodat ze niet uit kan glijden want ze wordt toch wel wat onstabieler op haar pootjes.

Gelukkig is ons huis gelijkvloers,  hierdoor kan ik altijd horen of Amy iets wil, al is het midden in de nacht. Ik slaap er ook echt op en het kleinste piepje laat me al uit bed springen, want ook ’s nachts moet ze wel eens nodig naar buiten.

                                                  Al met al is een oudere hound een hele zorg maar het is de moeite waard!