Alweer de laatste dag van het jaar. Wat is dat toch weer snel gegaan! Vorig jaar zaten we rond deze tijd in Frankrijk in de sneeuw, het vuurwerk ontvluchten. Nu hoeft dat niet, Brandir vindt het niet leuk maar is niet echt van streek. Chidish en Cytaugh hebben er tot nu toe nog niet op gereageerd en schijnen er dus geen last van te hebben. Hopelijk blijft dat zo! Zonet nog een grote wandeling gemaakt met de hounds in het Pannehoef, normaal kunnen ze bepaalde stukken wel los lopen maar vanwege het mooie weer was het zó druk dat ze grotendeels aan de lijn moesten blijven. Balen maar ja, dan rennen ze hier nog maar een rondje, op vijfduizend vierkante meter kan je je ook uitleven.

Voor dit jaar had ik weer eens ingeschreven voor de Winner. Gelukkig bood Sonja aan om te komen en mee te gaan, ik had ze alle drie gemeld dus goede hulp kon ik wel gebruiken en Simon’s hobby is het niet! Dus zondag de dertiende vertrokken we vroeg in de ochtend bepakt en bezakt richting Amsterdam. Chidish en Cytaugh gedroegen zich voorbeeldig, echt Deerhound waardig.

Chidish showde ook keurig maar Cytaugh maakte er een potje van, die moet echt van te voren even ‘ingeshowd’ worden. Ze kregen beide een Veel Belovend van Willem Buitenkamp. Brandir toonde zich van geen kanten, hij heeft er duidelijk geen lol meer in en ja, dan kan je beter met een zak aardappels de ring in gaan, die is dan nog handelbaarder. Hij kreeg het reserve CAC en reserve CACIB. Na het showen is het altijd goed rusten, vooral als je lekker veilig bij je vader kan liggen.

Daar Chidish zijn zus versloeg bij de strijd om Beste Pup moest hij ’s middags in de erering verschijnen. Dit was een goede ervaring voor hem, grote ring, veel mensen, luide muziek en veel andere honden. Hij was wel even onder de indruk maar liet zich redelijk goed showen. Cytaugh had het intussen helemaal gehad en wilde alleen nog maar naar huis. Dus zodra ik uit de erering kwam, waar Chidish natuurlijk niet was geselecteerd, pakten we ons boeltje weer bijeen en liepen richting uitgang. Cytaugh, die de hele dag, ondanks verschillende verzoeken, geen plas had gedaan, kon het niet meer ophouden en deed vlak voor de uitgang, midden in de hal, een grote plas op de schone, glimmende, marmeren vloer! Dan moeten ze maar zorgen dat de uitlaatplaatsen net zo schoon zijn, zou ze gedacht hebben. En gelijk heeft ze!

Het weekend erna mocht ik keuren in Cuijk. De kwaliteit van de hounds viel me zwaar tegen, iets wat mij en vele andere windhondenkeurmeesters de laatste jaren al sterk is opgevallen. Veel fouten zijn; te weinig of juist te veel ribwelving (Italiaanse Windhondjes!), veel minder adel in de hoofden door hoge voorhoofden en niet parallellen lijnen, te weinig lendewelving, korte staarten, te steil op de polsen en natuurlijk een slecht gangwerk. En als je dan een ZG geeft omdat het betreffende houndje een wel hele storende fout heeft of bij elkaar zoveel fouten heeft dat een U echt niet kan, wordt je als keurmeester boos aangekeken. De mensen moesten eens wat meer het kwalificatie-reglement en de standaard van hun ras lezen, dan zouden ze het wel begrijpen. Maar leuk keuren is het niet als je wacht op het moment dat je winnaar de ring in stapt en dat gebeurt niet! Enfin, hopelijk wordt het de komende jaren weer wat beter met de kwaliteit.

Nog een paar uur en we glijden het nieuwe jaar weer in. Wat gaat het ons brengen?

Ik wens; dat de mensen wat meer rekening met elkaar gaan houden, wat minder agressief op elkaar reageren, gewoon wat socialer en vriendelijker tegen elkaar zullen zijn. Dat maakt het leven al een stuk fijner!

Happy New Year!!!