2016
29 december 2016 | 
Author 
Pupjes op komst!
Afgelopen vrijdag kreeg ik een telefoontje van Iris Coppee dat Olórin drachtig is. Op de scan waren een groot aantal embryootjes te zien. Ook is Olórin behoorlijk misselijk.
Nu maar hopen dat het goed blijft gaan en dat er rond 21 januari een mooi aantal gezonde pups het levenslicht mogen aanschouwen.
Heeft u interesse in een pupje, neem dan contact op met Iris (tel. 0315-654859).
Calhoun
Eindelijk!
Hier is het dan, Calhoun’s dertigste titel!
Postuum gekregen na een lange strijd maar zo zie je maar, de aanhouder wint!
Vandaag zou hij 9 jaar zijn geworden maar zijn broers Cscarf, in Engeland, Ché in België, zijn zussen Claire en Chimi, beide in Duitsland, vieren wel hun negende verjaardag!
HIEP HIEP HOERA!!!
Wordt Chidish vader???
Op 17 en 18 november heeft Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden Olórin vom Welzerberg gedekt. Als alles naar wens verloopt zullen er rond 20 januari pupjes geboren worden bij Iris Coppee.
Iris zit al ongeveer net zo lang in Deerhounds als ik en heeft al ettelijke Deerhound nesten groot gebracht onder de kennelnaam ‘vom Welzerberg’ die op naam staat van Susanne Ottofülling, fokster van Ierse Wolfshonden en voorheen ook Deerhounds in Duitsland. Ook heeft Iris geshowd en gecourst met haar hounds, ze heeft dus erg veel ervaring met en verstand van het ras.
De pups worden bij haar in huis geboren en blijven ook in huis, bij hun moeder Olórin en tussen de Australische Terriers. Daar Iris een trimsalon heeft komen er regelmatig mensen en kinderen over de vloer. Ook gaan de pups al op zeer jonge leeftijd mee in de auto naar een goed omheind stuk grond waar ze lekker kunnen dollen en rennen. Zodoende worden de pups super goed gesocialiseerd!
Zowel Chidish als Olórin zijn vlak voor de dekking op hun hart onderzocht en goed bevonden. Chidish is ook Factor VII vrij.
Als de genetica ons niet in de steek laat, worden het pups van het werktype, sterk gebouwd met mooie ribwelving en krachtig bone.
De overgrootmoeder aan moeders zijde van Chidish, Cute Coney O’Cockaigne, is een zus van de grootvader van Olórin aan moeders zijde, Chazz O’Cockaigne.
Heeft u interesse in een pupje, neem dan contact op met Iris; tel: 0315-654859 of via de e-mail i.e.coppee@hetnet.nl
Oktober
Op donderdag 29 september vertrok ik met Brandir, Chidish en Cytaugh naar Tüttleben. Ik had C & C aangemeld voor de show en had Sonja toegezegd om te komen helpen met tenten opbouwen en op de hounds te passen als zij en Angelika moesten ‘werken’. Het was een erg gezellig weekend mede omdat de Italianen Jahresausstellung werd gehouden en hierom alles extra aangekle
ed was. Sandra en Lucien waren er ook met een aantal Italianen maar werden deze keer geen BOB.De enige ingeschreven Deerhounds waren van mij en Sonja. Chidish en Cytaugh kregen hun eerste CAC, Cytaugh werd BOB en Vision werd aan het eind van de dag Jüngsten BIS!
*******************
Op vrijdag 14 oktober was de Internationale show te Dortmund. Daar Dagmar Kenis-Pordham keurde, had ik ingeschreven. Er waren 10 Deerhounds gemeld en één jeugdteef was absent. Zij vond Chidish nogal leuk tijdens de Breed Show in april jl. Ook nu vond ze hem wel leuk en maakte hem BOB. Cytaugh kreeg helaas 2U achter iets dat nooit had mogen winnen. Vision stond voor het eerst in de Jugendklas en won deze overtuigend en werd ook Jugend BOB.
Zaterdag hadden we een rust dag. Heerlijk! Een beetje wandelen, luieren en foto’s nemen van Vision, meer hebben we niet gedaan.
Zondag eind van de ochtend moesten we weer in de hallen zijn voor de Bundessieger. Björn Fritz was deze keer de keurmeester en we waren benieuwd wat hij zou doen. Veertien Deerhounds waren er gemeld en dezelfde jeugdteef was weer absent. Chidish werd wederom BOB met de Bundessieger titel en Cytaugh kreeg nu wel 1U. Vision kreeg wederom het JCAC en de titel Bundes Jugendsieger. Het was een zeer geslaagd weekend!
**********************************
Het weekend hierna was de Internationale coursing op RONO-Strand maar helaas konden Cytaugh en Chidish niet meedoen vanwege hun dikke tenen. Erg jammer. Ook Sonja was gekomen met de bedoeling om Vision een stukje te laten lopen maar ook deze kneusde haar teen tijdens het spelen en kon zodoende niet rennen. Bernice heeft wel genoten en liep de sterren van de hemel! Van Sebastiaan Vink hoorde ik dat ze in Roosendaal bij dierenkliniek Visdonk dikke tenen behandelen met laser. Daar moest ik dus achter aan. Na maandag thuis te zijn gekomen heb ik gelijk gebeld voor dat laseren en we konden dinsdag al terecht. Na onderzoek zijn ze alle drie gelaserd en de volgende ochtend zag je al resultaat! Hierna nog ettelijke keren de tenen laten laseren en uiteindelijk waren ze bijna zo dun als ze behoren te zijn. Het werkt dus echt goed!
************************************
Het laatste weekend van oktober waren we weer met CC2000 in Lage Mierde. Een mooi aantal mensen en hounds hadden zich aangemeld en het was weer heerlijk genieten van zalig weer en een enorm lang parcours. Zeer vreemd en spectaculair was de enorme hoeveelheid lieveheersbeestjes. Echt miljoenen vlogen er rond en als je even stil stond zaten er gelijk tientallen op je. Ook in de auto’s en caravans krioelde het van deze diertjes en vele mensen hebben nog dagen lang lieveheersbeestjes uit hun auto gehaald!
Dit was de laatste keer dat Gert-Jan en Jacqueline bij een CC2000 evenement aanwezig waren, we gaan nu verder met Maarten en Monique Colbers. We hopen in het voorjaar weer een leuke coursing voor onze groep liefhebbers te organiseren.
Posted in 2016, Buitenland, Show | 
Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Brandir, Pyefleet Vision | 
Comments Closed
September
Het eerste weekend van september gaan we traditiegetrouw naar de coursing te Lichtenvoorde, of eigenlijk is het Lievelde. Simon zou het parcours uitleggen en ’s morgens draaien, Maarten Colbers zou ’s middags draaien. Er waren zo’n 66 hounds aangemeld. Chidish en Cytaugh konden vrijdagmiddag en zaterdagmiddag een proefloop doen en dat deden ze vol overgave! Je kan er altijd heerlijk wandelen in de omgeving; zand, water en bos wat wil je nog meer?! Het team dat deze coursing organiseert is uiterst prettig en doet altijd zijn stinkenden best. Dit jaar hadden ze ook hele leuke prijzen; windlichten met een kaars erin.
Het gras was wat aan de hoge kant en natuurlijk was hier veel commentaar op. Het liefste laten de mensen hun hounds op biljartlakens lopen waarbij er geen sprietje verkeerd mag staan. Het hele coursen wordt door deze mentaliteit om zeep geholpen omdat de organiserende verenigingen zich steeds maar aanpassen aan het gezeur van de mensen. De velden worden steeds vlakker, hindernissen zijn uit de bozen en greppels al helemaal, een lekker lang parcours is altijd te lang en als een haak minder dan 70 graden is (terwijl 60 is toegestaan) is de b
ocht te scherp en gevaarlijk. Kennelijk hebben de zeurpieten nog nooit een echte haas-coursing meegemaakt want daarbij draaien hazen 360 graden om in volle vaart!
Als ik nog denk aan de Franse Kampioenschappen in Guignicourt, ergens in de vorige eeuw, daar moesten de hounds over een stromend beekje springen van ongeveer drie meter breed en compleet bedekt met keien en kiezels. Vele hounds sprongen in de beek of tegen de oever aan maar er was niemand die er over klaagden. Coursing is nabootsen van de echte hazenjacht en dat gebeurde hier! En zo zou het overal moeten zijn maar het probleem is dat de mensen hun hounds niet trainen. Met uren aan de riem lopen leren ze niet om hun ogen te gebruiken en met hun lichaam om te gaan en dat hebben ze toch echt nodig met coursing! Ik hoop dat de coursing in Frankrijk nog een beetje is van wat het toen was want met mijn twee youngsters sta ik te popelen om “echt” coursing te gaan doen.
Enfin, tijdens de coursing in Lichtenvoorde raakte een Barsoi en Whippet geblesseerd, de Barsoi brak haar voorpoot en de Whippet een middenvoetsbeentje, beide nadat ze in een greppel terecht kwamen. Bij de Whippet was het stomme pech doordat ze de greppel niet zag maar de Barsoi had deze wel kunnen zien maar keek niet goed en sprong niet goed. Ja, en niet goed kijken en niet goed springen is funest bij deze sport. Het nare is alleen dat de draaier er altijd de schuld van krijgt en meestal is dit niet terecht!
Zondag 11 september vertrok ik vroeg in de morgen richting Luxemburg. Ik had op het laatste moment nog besloten om in te schrijven daar Brandir nog een CACIB nodig heeft en Chidish en Cytaugh konden nog net in de Jeugdklas. Op de statistieken had ik gezien dat er nog een reu was ingeschreven in de openklas, dus of Brandir dit IB zou krijgen was nog maar de vraag. Daar aangekomen bleek de reu Fritzens Gunpowder te zijn. Een nog vrij jonge reu die ik tijdens mijn keuring in Bremen een ZG had gegeven in hoofdzaak vanwege het te korte en niet dansende gangwerk. Nou is Brandir’s gangwerk momenteel ook absoluut niet dat wat ik graag zie dus vond ik het toch wel erg spannend. Of het terecht was dat hij won weet ik niet, dat kan je niet vanuit de ring beoordelen maar ik was er wel erg blij mee. Brandir kreeg het CACIB en wordt hiermee Internationaal Kampioen. Tevens is hij nu ook Luxemburgs Kampioen en het bleek dat ook de Benelux Winner kaart werd vergeven, dus ook de titel Benelux Winner Luxemburg had hij. Met de Nederlandse- en Belgische Benelux Winner titel, is Brandir nu dus de eerste Nederlandse Deerhound die ook Benelux Kampioen is! Hij is nu klaar en mag voortaan thuis blijven, alleen nog een beetje clubmatches misschien.
Chidish werd uiteindelijk Beste Reu en BOB met de Luxemburg Jeugd Kampioen’s titel en Benelux Jeugd Winner’16 en ook Cytaugh was Luxemburg’s Jeugd Kampioen en Benelux Jeugd Winner’16 . In de erering kwam Chidish uit tegen een dikke 60 andere jeugdhonden en werd hierbij tot de laatste 6 geselecteerd. Hierna moest hij weer de erering in met rasgroep 10 en werd hij derde! Al met al ging ik naar huis met 8 titels! Niet slecht!
Het weekend erop was het Nederlands Kampioenschap Coursing te Axel. Een relaxed weekendje met heerlijk weer, lekker wandelen en Chidish en Cytaugh hebben lekker een proefloop gelopen.
Vrijdag de 23ste zijn we vertrokken naar Amermont, België. Hier zouden Cytaugh en Chidish hun eerste wedstrijd lopen. Eindelijk konden we weer meedoen en we hadden er zin in! Het was als vanouds; kamperen op een veld waar net de koeien vanaf zijn en alles op z’n dooie akkertje. Het was perfect coursingweer alhoewel het terrein door de voorafgaande droge periode, behoorlijk hard was. De Deerhounds liepen op zaterdag en tot mijn grote verbazing waren er zes Deerhounds gemeld en ook aanwezig, 4 teven en 2 reuen. Dit betekende dat het CACIL vergeven kon worden. Cytaugh en Chidish liepen zeer overtuigend en vooral Cytaugh volgde het haas mooi. Maar na de eerste omloop stond Chidish bovenaan met 265 punten gevolgd door Cytaugh met 263 punten. Kilbourne Norma Jean kreeg een disq. omdat ze niet liep, Laïs Palantiri had 218 punten, Limelight Palantiri 256 en Livingston Palantiri 261. Dat werd nog spannend want konden Chidish en Cytaugh deze plaatsen blijven behouden? In de tweede omloop waren ze dus bij elkaar ingedeeld en liep Cytaugh weer netjes achter het haas terwijl Chidish anticipeerde en hier en daar wat afsneed. Wel toonde Chidish meer passie en kracht. Hij was dan ook als eerste bij de opvang en maakte een mooie flying kill, voor zover dat kan met een
muilkorf op. Begin van de avond was de prijsuitreiking en toen bleek dat Cytaugh voor de tweede omloop het hoogste aantal punten had gekregen, 259. In totaal dus 522 punten en hiermee was ze eerste geworden met het CACBL en CACIL. Chidish had zeer verbazingwekkend het minste aantal punten gekregen, 252, en was hierdoor derde geworden met 517 punten. Livingston was tweede (261 + 257) met het reserve CACBL en reserve CACIL, Limelight was vierde (256 + 257) en Laïs werd vijfde met in totaal 473 punten.
Helaas bleek een dag later dat zowel Chidish als Cytaugh beiden een dikke teen hadden opgelopen. Dat betekent minstens 6 weken rust en dat is goed balen!
Posted in 2016, Buitenland, Lure Coursing, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Brandir | Comments Closed
Augustus
Deerhound Jahresausstellung
Op vrijdag 5 augustus vertrok ik met Brandir, Chidish en Cytaugh richting Gelsenkirchen alwaar op zaterdag de Deerhound Jahresausstellung plaats vond. Sonja kwam van de andere kant en we zouden er een gezellig weekend van maken. Onze keurmeester was mevrouw Ingela Kyrklund uit Zweden. Er waren in totaal 84 Deerhounds gemeld waarvan 29 reuen en 55 teven. 1 reu en 5 teven waren absent. Er werd begonnen met de veteranen en de baby’s, vervolgens de Jüngstenklasse waarin Vision het op moest nemen tegen 4 andere jonge meiden. Ze deed het voorbeeldig en toonde haar super gangwerk optimaal. De keurmeester kon niet om haar heen en plaatste haar als eerste. Hierna moest ze het opnemen tegen de beste 
puppy reu, Fortheringhay’s Gwrtheryrn of Cuna van Cristina Wüger, een prachtig reutje met hele donkere ogen en een hele mooie expressie. Maar Vision stal de show met haar gangwerk en werd Beste Jüngsten!
Hierna ging de keuring verder met de Jugendklasse waarin Chidish het moest opnemen tegen 1 andere reu. Dit won Chidish en hij werd hiermee Jahres Jugendsieger’16.
Brandir had ik gemeld in de kampioensklas. Daar hij de laatste tijd niet veel zin meer heeft in showen, zou Sonja hem voorbrengen, misschien deed hij het dan beter. En ja hoor, het werkte. Hij liep enthousiast mee en toonde zich goed. Hij werd boven verwachting in derde van de 7 kampioenen!
Beste reu werd uiteindelijk wederom Landlord von der Oelmühle van Florent Friedrich.
Vervolgens was het Cytaugh’s beurt. En natuurlijk moest er juist op het moment dat ik Cytaugh moest presenteren een fikse bui vallen. Cytaugh wilde zich gelijk niet meer tonen maar omdat het zo’n grote klas was (12- 1 absent), konden we nog even opdrogen voordat er geplaatst ging worden en gelukkig was het droog voor de eindbeslissing. De keurmeester maakte het wel heel spannend door verschillende malen langs de 11 opgestelde teefjes te lopen, waaronder zich toch hele nette bevonden. 
Wederom was ik zeer verbaasd toen ze uiteindelijk Cytaugh als eerste plaatste. Ze vond gangwerk dus toch wel heel belangrijk. Gelukkig, eindelijk een keurmeester die daar op let!!!
Voor beste teef, moest Cytaugh het opnemen tegen de prachtige Fritzens Celeste. Deze meid heeft ook zo’n gaaf gangwerk. Ik heb de eer gehad om haar te mogen keuren in Denemarken (2014) en heb haar toen 2de BIS gemaakt. Natuurlijk won Celeste en ze werd ook zeer terecht BOB.
Ik vond het wel erg jammer dat mevrouw Kyrklund niet strenger keurde, van de 63 hounds die een kwalificatie konden krijgen kregen er maar 8 een Zeer Goed en de rest een Uitmuntend, terwijl er naar mijn idee toch ettelijke hoogstens een Goed hadden verdiend. Door zoveel hounds een U te geven daalt de waarde hiervan enorm. En mede door het toch altijd maar hoog kwalificeren van de Deerhounds zie je de doorsnee kwaliteit hard achteruit gaan. Met het fokken wordt er niet meer op de rasspecifieke eigenschappen gelet omdat de meeste keurmeesters dit niet meer zo belangrijk vinden en een hound op het missen van deze eigenschappen niet meer afstraffen. Hierdoor komen er steeds meer ‘honden’ in plaats van Deerhounds. Zonde.
************
De week erop waren we op de show in Mechelen. Door omstandigheden hebben Hennie en Clement Bosman Chidish en Cytaugh geshowd. Dit ging perfect en beide mogen zich nu ook Belgisch Jeugdkampioen noemen. Chidish werd BOB en derde in de Jeugd BIS keuring en Cytaugh BOS. Hennie en Clement nogmaals hartstikke bedankt!
************
Op 21 augustus vond de Jongehonden- Veteranen dag plaats te Heteren. Sonja kwam de dag ervoor vanuit Duitsland aanrijden en ook ik was er zaterdagmiddag. Er waren 10 Deerhounds gemeld maar helaas 2 afwezig. Keurmeester was Gerda Halff-van Boven. Vision showde zich weer fantastisch en eerlijk gezegd had zij het beste gangwerk van alle Deerhounds, Chidish was Beste Reu en Cytaugh tweede in haar klas achter Uliana vom Blausteinsee, een mooi en correct teefje van een heel ander type. Beste teef werd Pitlochry’s Octavia maar door haar slordige gangwerk won Chidish van haar en werd BOB. Ondanks het slechte weer, waardoor het binnen werd gehouden, was het een gezellige dag. Na de camper weer op orde te hebben gemaakt en alle spullen en hekjes te hebben opgeruimd, zijn we richting Rijsbergen vertrokken. 
Sonja zou de rest van de week bij ons blijven om op 26 augustus Vision te showen op de Euro Sighthound Show te Brussel. Simon was uitgenodigd om op 27 en 28 augustus een coursing te jureren in Polen en kon dus niet op Brandir, Bernice en Silva passen. Daarom moesten wij alle hounds mee nemen en aangezien er geen 6 Deerhounds in de camper kunnen slapen ging ik met mijn auto zodat Brandir, Chidish en Cytaugh daarin konden overnachten. Donderdag 25 augustus zijn we in de loop van de middag naar Brussel afgereisd. Het was bloed verziekend heet en op de grote parkeerplaats was geen schaduwplekje voorhanden. Ik had bij arriveren al gevraagd of er stroom was maar helaas was dit niet het geval dus de ventilatoren die we mee hadden konden we niet gebruiken. De man die dit mededeelde vond het ook meer dan schandalig dat er geen stroom was voor dat geld wat we per nacht moesten betalen. Gelukkig hadden we genoeg lakens en andere dingen mee genomen om een schaduwplek te creëren. Al gauw bleek dat er ook geen watertappunt en toiletten aanwezig waren! Dat is wel erg vervelend als je alleen maar in je busje overnacht en er vanuit bent gegaan dat er minstens water en toiletten zijn. Dit gaf voor verschillende mensen dus echt problemen. Vrijdag was de Euro Sighthound Show. We hadden Chidish, Cytaugh en Vision gemeld voor keurmeester Jean Jacques Dupas uit Frankrijk. Er waren 5 reuen en 6 teven gemeld. Chidish werd Beste Reu en Beste Jeugdhond, 
Cytaugh BOS Jeugdhond en beide dus Euro Sighthound Junior Winner. Vision was de enige pup en werd dus automatisch Beste Pup. ’s Middags mocht Vision als eerste in de erering verschijnen met zo’n 5 andere pupjes. Ze showde zich geweldig! Wat een gaaf gangwerkje heeft dat ding. De keurmeester Mevr. Andreja Novak was ook duidelijk onder de indruk en maakte haar Puppy BIS! Hierna mocht Chidish voor BIS Jeugdhound strijden tegen ongeveer 15 jeugdhounds en werd als derde geplaatst door de heer Rafael De Santiago! Ook niet verkeerd.
De volgende dag was de Europese en hiervoor had ik alleen Chidish en Cytaugh gemeld. Ze waren na de Ierse Wolfshonden aan de beurt. Tijdens de keuring van de Ieren kreeg ik al een naar gevoel, de keurmeester deed heel rare dingen en de slechtste Ieren werden naar voren gehaald. Toen ik met Chidish aan de beurt was, was eigenlijk overduidelijk dat hij zou moeten winnen. De andere reu in zijn klas had een heel slecht front en kon er ook absoluut niet mee uit de voeten. Ludicova Salamon, onze keurmeester, liet ons nog een keer lopen en wees vervolgens die ander reu aan als winnaar. Mijn broek zakte af en ik ben vervolgens ook niet meer met Cytaugh de ring in gegaan. Ik had geen zin om mijn Cytaugh met haar mooie gangwerk ook af te laten maken door een keurmeester die duidelijk geen verstand van zaken heeft en/of zeer politisch keurde. We zijn ook gelijk weg gegaan, ik heb de eindkeuring van de Deerhounds niet eens afgewacht, de beste zou toch wel niet winnen en zo was het ook. Wat een vreselijke teleurstellende keuring! Het enige voordeel was dat we lekker vroeg naar huis konden en dat deden we dan ook!
Posted in 2016, Buitenland, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Brandir, Pyefleet Vision | Comments Closed
Kort overzicht van het laatste halve jaar.
Op vrijdag 15 april vertrokken Sonja en ik met Chidish en Cytaugh richting Stratford upon Avon alwaar de Breed Show van de Engelse Deerhound Club werd gehouden. We gingen met de camper van Sonja omdat we op de terugweg een pupje mee zouden nemen en dan was de camper wel zo comfortabel. Ik had al begin van het jaar een kamer geboekt in het hotel omdat we toen nog niet wisten dat er een pupje mee terug zou reizen.
Na ons te hebben ingeschreven in het hotel, gingen we met onze spullen naar boven. Het was een heel gesjouw met hondenbedden, kledingzakken en tassen naar onze kamer daar die natuurlijk op de tweede verdieping en aan het einde van een zeer ingewikkelde en lange gang was. Eerst moesten we met de lift, vervolgens een gang door, dan trap op en weer trap af, allerlei hoekjes om en weer een lange gang aflopen. Na een hoop gezucht en gepuf kwamen we bij onze kamer. Het eerste wat ik deed was het gordijn opzij trekken en het raam open zetten, het is altijd te warm in zo’n kamer. Vervolgens hadden we, om de hondenbedden een plaatsje te kunnen geven, de kamer heringericht en toen we eindelijk eens naar het bed keken bleek dit een twijfelaar te zijn! Nou, daar gaan we toch echt niet met z’n tweeën in liggen! Dus Sonja weer naar beneden, naar de receptie en vragen of er geen andere kamer was. Die was er, aan de ander kant van het hotel op de begane grond! Dus wij weer alles op de trolley laden en als laatste sloot ik het raam en wilde ik het gordijn weer dicht doen. Na een klein rukje kwam het hele gordijn naar beneden! Dit begon al goed! Slap van de lach kwamen we beneden en na het gemeld te hebben (het bleek vaker voor te komen) konden we doorlopen naar onze nieuwe kamer; hoekje om, trappetje op en 10 meter de gang in. Het bleek een kamer voor minder valide mensen te zijn,
dus lekker ruim. Sonja waarschuwde me wel dat ik vooral maar nergens aan moest trekken, vooral niet aan die rode koorden die overal waren! Voor de show op zaterdag had ik Chidish in Junior Dog gemeld. Hij stond met 7 anderen in de ring. De keurmeester, Mrs. Dagmar Kenis-Pordham was wel gecharmeerd van Chidish en plaatste hem als eerste! Best Dog werd Pyefleet Tarka en Reserve werd Hyndsight Desperado. Cytaugh stond met 6 andere teefjes eveneens in de Junior klas. Zij werd derde achter twee Neroche zusjes. Beste teef was Killoeter Ralia en Reserve was Kilbourne Pandora to Talorpechie. Voor zondag had ik Chidish en Cytaugh gemeld in de ‘Special not bred by exhibitor’ klas. Een zeer sterke klas met 19 entries. Sonja showde Cytaugh. Hier maakten ze niets onder keurmeester Wendy Cross.
Na deze keuring hebben we onze spullen gepakt en zijn vertrokken richting Brightlingsea alwaar we een pupje voor Sonja zouden ophalen. Mary Girling was nog bezig met het opruimen van de Breed Show in Stratford en zodoende hadden wij de tijd om lekker met de hounds te lopen, de puppen te aanschouwen en het eten voor te bereiden. Ik had mijn oog laten vallen op de kleinste van de twee teven en hoopte ook maar dat deze voor Sonja zou zijn.
Dit bleek het geval en na alle papierenrompslomp te hebben ingevuld en ondertekend zijn we de volgende dag weer richting Nederland vertrokken. De kleine Vision deed het prima onderweg, geen gepiep of gezeur, een wonderkind en eenmaal aangekomen in Rijsbergen bleek al snel dat ze een natuurtalentje voor showen was! 
**********
Een week later zaten Simon en ik met de hounds in Frankrijk bij de clubshow van de RALIE, de Franse Ierse Wolfshonden en Deerhound Club. Ik vond het leuk om Betina Adams, zij keurde de Deerhounds, mijn twee ‘youngsters’ te laten zien vooral omdat Chidish zo ontzettend veel op Cscarf lijkt. Brandir kreeg 1U in de Kampioensklas, Chidish kreeg eveneens 1U en werd Beste Jeugd Deerhound. Beste reu werd Jesus-Maria-Joseph du Triple Bois en reserve werd Infidele-et-Sarrasin du Triple Bois beide van Mari-Eugénie Vinen. Bij de Jeugd teven kreeg Cytaugh ook 1U alhoewel Betina liever twee andere voor haar had gezet maar deze twee wilden zich helemaal niet tonen, ja en dan heb je pech! Beste teef en BOB werd uiteindelijk Garbo of Muma van Gilles Barreda.
Eind april zaten we in Göhlsdorf bij Berlijn. Gert Jan had een draaitoestel gemaakt voor ‘Windhunden-Rennclub Phoenix’ en Simon zou daar de coursing mee draaien. Maar eerst op zaterdag de show. Alleen Chidish en Cytaugh waren gemeld in de Jeugdklas. Chidish kreeg van keurmeester Mevr. Ella Yaschenko uit Moldavië 1U en werd BOB over Cytaugh die ook 1U kreeg. In de Jügend BIS keuring werd Chidish als vierde geplaatst door Olaf Knauber. De volgende dag was de coursing, dit was voor het eerst dat Vision zoiets zag en ze vond het verdraaid interessant!
**********
Donderdag 5 mei was de Deerhound Clubmatch. Keurmeester was Willem Buitenkamp. Brandir werd vijfde van de vijf, Chidish eerste van de twee en Cytaugh derde van de drie. Niet zo’n succes dus. De foto’s vindt u op http://www.deerhoundcllub.nl Ik had in overleg met het bestuur en de Universiteit van Nottingham, georganiseerd dat we DNA zouden afnemen voor de onderzoeken die momenteel lopen in Engeland. Ik was erg blij met onze buitenlandse deelnemers want dezen waren allen bereid om DNA te laten afnemen van hun hounds. Dit in tegenstelling tot de ‘grote’ Nederlandse fokkers. Een voor mij (en vele anderen) onbegrijpelijke instelling.
***********
Op zaterdag 7 mei was ik met Cytaugh en Chidish in Dortmund. Hier keurde de heer Dux de 17 gemelde Deerhounds. Chidish kreeg 1U en werd Beste Jeugd Deerhound en Cytaugh kreeg 2U achter iets dat nooit had mogen winnen. Er werd zeer vreemd gekeurd en menigeen kon zich niet vinden in de uitslagen. Volgende keer toch maar weer naar iemand die uit de windhonden komt.
**********
Woensdag 11 mei vertrokken we naar Tüttleben. Hier vond dit jaar de Saluki Jahresausstellung plaats. Het binnenterrein van de renbaan was mooi aangekleed met een kameel, sjeik en Saluki’s. Voor de show op zaterdag waren 5 Deerhounds gemeld. Chidish was de enige reu, hij kreeg 1U (hiermee werd hij Duits Jeugdkampioen) en werd BOB, Cytaugh kreeg 1U in de Jeugdklas en werd uiteindelijk BOS. Omdat er zo weinig koppels waren aangemeld, meldde ik Chidish en Cytaugh ook aan. Ze liepen prachtig naast elkaar maar het is natuurlijk geen echt koppel, ze lijken niet op elkaar. Maar de keurmeester dacht er anders over en maakte ze eerste. Vervolgens moest Chidish voor Beste Jeugdhond in de ring verschijnen. Ook dit won hij en even later werd hij ook nog eens BIS! Ik vond dit erg gênant. De BOB Saluki was nou ook niet bepaald slecht en had gewoon BIS moeten worden. Voor zijn overwinning kreeg Chidish een prachtig bed maar ik vond het meer geëigend voor Saluki’s dus kreeg de BOB Saluki het alsnog.
Vision was intussen al behoorlijk gegroeid en vond het prachtig om haar kameraadjes weer te zien. Ze hadden lol voor tien zo met z’n drieën. We hebben in Tüttleben altijd een lekker stukje tuin zodat ze er behoorlijk kunnen rauzen maar ze vonden het op dinsdag wel erg lekker om ook even te coursen op het middenterrein. Simon had een spectaculair parcours weggelegd over een greppeltje heen en achterlangs de bomen. Je zag dat de hounds hiervan genoten, het was weer eens wat anders dan op zo’n glad, overzichtelijk veld. Natuurlijk mocht Vision ook een stukje en dat deed ze vol overgave!
Twee weken later zaten we in Nörten-Hardenberg. Simon was in Lichtenvoorde bij de coursing en zodoende overnachtte ik bij Sonja in de camper. Dit ging allemaal prima. Vanaf donderdag tot en met zondag was het ‘European Irish Wolfhound Congress’ met op zaterdag de Jahresausstellung van de Ieren. 250 Ierse Wolfshonden waren er gemeld voor de drie keurmeesters; Gretchen Bernardi (USA), Chris Amoo (UK) en Jan Pain (UK). De uitslagen kunt u vinden op http://www.dwzrv.de
Zondag was de CAC show voor alle windhonden en de heer Peter Friedrich keurde de 15 Deerhounds. Alle Deerhounds kregen een Uitmuntend dus dat zegt wel weer genoeg. Chidish was eerste in zijn klas en werd Beste Reu. Cytaugh kreeg ook 1U en is nu dan ook Duits Jeugdkampioen. BOB werd de Finse teef Brokenwheel Mc Blodeuwedd.
**********
Zaterdag 4 juni waren Chidish en Cytaugh in Tilburg op de show van KC de Baronie. Hier keurde Ricky Lochs-Romans de 5 aanwezige Deerhounds. Chidish kreeg 1U en het reserve CAC en Cytaugh had ook 1U in de Jeugdklas. Met deze U’tjes zijn ze beide Nederlands Jeugdkampioen geworden.
Hierboven ziet u één van de coursingvelden van het EKC in Slowakije. Dit werd gehouden van 17 tot en met 19 juni. We waren van plan om zondagochtend 12 juni te vertrekken maar toen ik zaterdagmiddag van mijn Greyhound keuring in Lelystad naar huis reed, kreeg ik panne. Het was dusdanig ernstig dat de wegenwacht het niet kon repareren en eer een garage dat kon was het natuurlijk maandag! Pas maandagavond tegen achten konden we vertrekken en hebben het eerste stuk tot vlak voor Frankfurt in record tempo gereden. Woensdagavond sloten we ons aan bij de groep op de renbaan bij Wenen en donderdagmiddag waren we in Vel’ké Pole, Slowakije. We hadden geen hounds in de strijd maar Simon was wederom chef d’équipe. Het was allemaal niet zo’n succes; de organisatie liet behoorlijk te wensen over, er werden variabele prijzen voor het eten en drinken gevraagd en er waren geen goede afspraken gemaakt met de verenigingen die de coursings verzorgden. Dat resulteerde in één veld dat al begon met een heel klein rondje renbaan uit te zetten in plaats van een coursing en waar, nadat dit veranderd was, bleek dat twee mensen drie hele dagen dit terrein bemanden. Dit resulteerde weer in fouten van de draaier, spanningen bij de deelnemers en organisatie en uiteindelijk het wegnemen van de Greyhounds op zondagmiddag om te 
voorkomen dat er door draaifouten blessures zouden ontstaan. Op een ander veld draaide op zondag een ander team en deze had geen reserve materiaal bij zich. Dus toen het draaitoestel het begaf aan het begin van de tweede omloop, gaf de Duitse ploeg van een ander veld, hun het reserve toestel maar daar wilde de draaier niet mee draaien. Enfin, de Duitse draaier die he overnam, draaide veel beter dan de eerste en hierdoor kregen de hounds hele andere punten dan de hounds die al gelopen hadden. Dit veroorzaakte een enorme verschuiving in het klassement. Niet leuk allemaal. Voor Brandir, Chidish en Cytaugh was het ook niet echt leuk; je kon er niet goed wandelen, overdag was het af en toe erg warm en ik was toch veel aan het kijken op de ver gelegen velden of met mijn keramiek bezig. Om het goed te maken hadden we een paar dagen vakantie er achteraan gepland maar op de camping waar we in eerste instantie belandden, werden we op zo’n dusdanige manier geattaqueerd door horzels en ander zeer groot rondvliegend tuig dat we de volgende dag gelijk weer zijn vertrokken. Hierna belandden we op een camping in Tsjechië en dat beviel beter. We konden een heel groot stuk ’tuin’ afzetten en zeer goed wandelen in de omgeving. Na drie dagen zijn we weer naar huis gegaan en waren de hounds toch wel weer blij dat ze lekker konden uitrazen op hun eigen terrein.
**********
2 en 3 Juli mocht ik de windhondenspecialty keuren in Finland te Hyvinkää. Op zaterdag had ik de Barsoi’s en op zondag de Deerhounds. De kwaliteit viel me van beide rassen toch wel tegen en aangezien ik streng keur heb ik bij de Barsoi’s (49 aanwezig) maar 10 Excellents vergeven en bij de Deerhounds (39 aanwezig) 4. Vooral de bovenbelijningen waren bij beide rassen erg vlak en de gangwerken echt slecht. Iets wat toch erg belangrijk is voor een Barsoi en Deerhound! Beste Barsoi was Yegorov Morning Haze van Virva Sundberg & Seija Piippo Kokkola en beste Deerhound de mooie teef Kerslake Doreen van Carina Engman.
**********
Op donderdag 21 juli vertrokken we naar Kronenberg nabij Sevenum. Hier was op zaterdag de exterieurkeuring waarvoor we Vision hadden aangemeld. En zoals ik al eerder schreef, ze is een natuurtalentje. Ze showde zich als een volleerde dame aan de keurmeester Willem Buitenkamp.
Cytaugh en Chidish hebben in de middag samen voor hun ‘haasvast’ gelopen. Dit ging prima! De volgende dag heeft ’s morgens Cytaugh met Bernice gelopen en ’s middags Chidish met Bernice. En beide keren ging Bernice gelukkig mee dus nu hebben de twee ‘puppen’ hun ‘haasvast’ en kunnen ze vanaf 22 september officieel meedoen.
En natuurlijk mocht Vision ook een stukje lopen op zaterdag! Wederom deed ze het vol overgave. En na hard werken is het goed troep maken!
Posted in 2016, Buitenland, Lure Coursing, Show | Tags: Cockaigne Chidish van de Meirse Weiden, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Nimloth Bernice, Nimloth Brandir, Pyefleet Vision | Comments Closed
Eindelijk erkenning!!!
Calhoun O’Cockaigne krijgt alsnog zijn CACIL en daarmee de titel Europees Coursing Kampioen 2009!
Op 23 augustus 2010 schrijf ik het onderstaande artikeltje voor het Nederlandse Deerhound Clubblad.
“Het zou je maar gebeuren!
Vorig jaar schreef ik nog vol enthousiasme en trots dat mijn Calhoun O’Cockaigne het Europese Coursing Kampioenschap had gewonnen, op 1 juli dit jaar kreeg ik een brief van de Raad van Beheer dat de FCI zijn titel heeft ingetrokken. Hoe kan dit? Om een lang en lastig verhaal kort te houden komt het hier op neer dat op grond van uitspraken van Frank Schmidt en de heer Martin Haas, beide uit Duitsland, de FCI meent dat Calhoun zijn twee kwalificerende wedstrijden te jong zou hebben gelopen.
Als we de Nederlandse reglementen goed lezen, komen we als eerst belangrijke artikel tegen dat alle windhonden een startlicentie vanaf 15 maanden kunnen krijgen. Dus ook de grote rassen. Zodoende had ook Calhoun met 15 maanden zijn licentie. In Nederland, Duitsland en België staat vervolgens in hun nationale reglement dat de grote rassen vanaf 18 maanden mogen deelnemen aan een wedstrijd (nationaal en internationaal) maar in Frankrijk mogen de grote rassen aan nationale wedstrijden meedoen vanaf 15 maanden. Nergens staat, ook niet in het Internationale Ren- en Coursing Reglement, dat een windhond zijn kwalificerende wedstrijden voor de Europese Kampioenschappen in zijn geboorteland moet lopen of dat het Internationale of Nationale wedstrijden moeten zijn. Ook staat nergens dat een Nederlandse windhond zich ook in het buitenland aan het Nederlandse Nationale Ren- en Coursingreglement moet houden. (Een Franse windhond mag in Nederland ook niet met 15 maanden aan een nationale wedstrijd deelnemen, hij moet dan 18 maanden zijn omdat hij dan via het Nederlandse reglement loopt).
Dus heeft Calhoun met 15 maanden, zijn twee kwalificatie wedstrijden tijdens een nationale PVL in Frankrijk, gelopen, zoals meerdere Nederlandse en Franse windhonden.
Wij vinden het dus zeer onterecht dat de FCI Calhoun’s titel en het CACIL heeft ingetrokken en zijn dan ook bezig dit via een juridische procedure aan te vechten”.
Vanaf dat moment ben ik bezig om via de geëigende kanalen recht te halen maar helaas blijkt dat niet zo gemakkelijk te gaan. Er wordt heel wat heen en weer geschreven en gemaild en uiteindelijk belandt het bij de CdL. Een orgaan dat er nou eigenlijk helemaal niets mee te maken heeft omdat de FCI de titel vergeeft en in dit geval ook heeft ingetrokken. De CdL brengt het twee maal in stemming tijdens vergaderingen maar de meerderheid stemt tegen het terug geven van de titel aan Calhoun. Inmiddels heb ik een advocate, Anne-Greet van der Wal, in de arm genomen en is er wederom een dikke brief richting Raad van Beheer gegaan. Want ja, rechtstreeks contacten met de FCI mag natuurlijk niet. Het dossier groeit uit tot een enorme stapel van eigenlijk allemaal dezelfde brieven, medewerkingsverklaringen van de Raad en vragen om aanvullende gegevens daar het nu toch echt in behandeling is maar … er gebeurt niets. Begin 2016 blijkt dat alles kwijt is en stuurt Anne-Greet het schrijven opnieuw op. En ja hoor …. op vrijdag 25 maart kreeg ik een e-mailtje van mevr. Schrieken van de Raad van Beheer. Ze deelde mede dat ze zojuist bericht had ontvangen van de FCI betreffende Calhoun. De FCI Executive Committee heeft het verzoek om toekenning van het CACIL aan Calhoun opnieuw besproken en zij hadden het volgende besloten:
“It was further agreed to re-confirm the CACIL awarded to Calhoun O’Cockaigne, Deerhound, NHSB 2683124 at the CACIL Coursing of Marianske Lazne (CZ), July 2009. The CACIL award will be sent by post to the RvB in the next days.
The titles of European Coursing Champions are issued by the CMKU or the organizing club of the event”.
Ik heb het schrijven meerdere keren moeten lezen om te kunnen beseffen dat het nu eindelijk, na bijna 6 jaar er voor te hebben gevochten, toch is gelukt!
Een paar weken later mocht ik het CACIL via de post ontvangen. Geen begeleidend schrijven, geen excuses, helemaal niets bijgevoegd van de FCI. Maar ach, het is natuurlijk ook erg moeilijk om toe te geven dat het ontzettend stom was om te luisteren naar twee Duitsers die geen verstand van zaken hebben.
Inmiddels heb ik voor Calhoun ook het Internationaal Coursing Kampioenschap aangevraagd. Hopelijk duurt dat ook niet 6 jaar!! Het is natuurlijk ook wel weer erg moeilijk omdat ze het Internationaal Ren- en Coursingreglement van 2011 moeten hanteren, het jaar waarin Calhoun zijn laatst benodigde CACIL behaalde. We wachten het maar af.
Websites
Afgelopen week ben ik bezig geweest met het verzamelen van (werkende) Deerhoundkennel websites. Er moeten nog veel meer Deerhound websites zijn en ik zou het erg leuk vinden om deze allemaal te kunnen plaatsen. Weet u er één die er nog niet bij staat en ook nog werkt, wilt u dit dan even doorgeven aan mij via o.cockaigne@outlook.com ?
Het vogelhuis.
Hier zijn ze dan, de foto’s van ons prachtige vogelhuis.
De vogels zijn er erg blij mee, het wordt iedere dag druk bezocht door de mezen, roodborstjes, blauwspechten, tortel- en holenduiven, Vlaamse gaaien en eksters. De grote bonte specht durft er nog niet in, de merels en vinken blijven liever op de grond en de dikke houtduiven passen niet. Voor de eekhoorns moet ik nog even een touwladdertje maken want zo kunnen ze er niet in komen. Maar als dat er eenmaal is gaan ze het vast inspecteren, nieuwsgierig als ze zijn.
Het is echt een heel mooi vogelhuis!
Een klein weekje Duitsland.
Begin deze maand was ik weer een klein weekje bij Sonja in Duitsland. We hebben weer heerlijk gewandeld in de omgeving en genoten van onze hounds. Chidish en Cytaugh hebben voor het eerst herten gezien en waren zeer enthousiast. Bernice lag een beetje in de lappenmand, ze had kennelijk een verkeerde beweging gemaakt en had hierdoor goed last van haar rug. Na een behandeling bij de fysiotherapeute ging het al gelijk een stuk beter maar spelen en rennen was er nog niet bij, eerst een paar dagen rust.
Van Sonja kreeg ik een “Deutsches Windhundzuchtbuch” in mijn handen gedrukt. Er stond een zeer interessant artikel in waar ik mij zeer goed in kan vinden. Het is speciaal voor exposanten en keurmeesters geschreven. Ik heb het intussen vertaald en in het bericht hieronder geplaatst. Ook staat het onder “De Deerhound” bij “Interessante artikelen algemeen”.
Vrijdagmiddag kwam ook Simon in Hermannsburg aan nadat hij in Denemarken had gewerkt en in Berlijn een beurs had bezocht. Zaterdagmiddag heeft hij een leuk parcoursje uitgelegd op het kale maisveld zodat de hounds even lekker konden coursen. Het begon natuurlijk met hazen maken en dan wel met een echt konijnenvelletje erin! Dat moesten de hounds natuurlijk wel in de gaten houden.
Vervolgens vertrok Simon met het draaitoestel en de klossen naar de akker, gevolgd door Sonja met de kruiwagen. Wel zo handig, anders blijf je heen en weer lopen met de spullen. Na een dik kwartier reed ik met de auto en alle hounds naar de akker, want om ze nou aan een boom te binden terwijl er een paar aan het coursen zijn, leek ons niet zo handig.
Bernice maakt een flying kill.
Eerst lieten we Bernice en Silva een half parcoursje lopen. Bernice liep als een speer maar was daarna toch wel weer wat stijf. Silva genoot duidelijk maar kon Bernice niet bijhouden en sneed daarom flink af. Groot gelijk!
Hierna mochten Chidish en Cytaugh. Dat was genieten! Chidish en Cytaugh zijn vreselijk fanatiek en lopen ook al echt goed gestrekt. Voor de tweede omloop hebben we Brandir erbij gedaan. Hij startte heel goed maar zag halverwege kennelijk iets in de bosrand, hij stond ineens met z’n oren recht omhoog stil. Vervolgens sneed hij een deel van het parcours af en maakte als eerste de kill.
Dat was genieten!!
Sonja, nogmaals bedankt voor de heerlijke dagen maar vooral voor het geweldige vogelhuis!! Hij wordt komend weekend neer gezet en ik zal dan een paar foto’s maken om te tonen hoe het er uit ziet. Hij is echt prachtig!
Kwalificaties en hun uitwerking op de fokkerij – verantwoording van de keurmeesters.
Onderstaand artikel heb ik vertaald uit het “Deutsches Windhundzuchtbuch” Band XXVII met inschrijvingen van de jaren 1974-1975. Het boek is uitgekomen in 1976 en het artikel is geschreven door de toenmalige voorzitter van de DWZRV en keurmeester, Karl-Heinz Nause.
Het artikel is uit mijn hart gegrepen en ik hoop dat zowel de exposanten als keurmeesters het ter harte willen nemen.
Kwalificaties en hun uitwerking op de fokkerij – verantwoording van de keurmeesters.
Als u besloten heeft om dit artikel te bestuderen en na de inleidende zinnen verder leest, kan ik u nu al verzekeren dat in deze bijdrage een thema van grote kracht maar ook met een grote belangrijkheid behandeld wordt.
Het gaat iedereen aan die met honden te doen heeft: de exposant, de fokker en niet als laatste de dames en heren keurmeesters.
Als men opmerkzaam door een hondententoonstelling loopt, of beter gezegd fokkerij-show, zal men vaststellen dat in de meeste ringen en daarmee bij de meeste competities een overwaardering van de honden plaatsvindt. Dat wil zeggen: het aantal kwalificaties Uitmuntend en Zeer Goed is veel te hoog en staat in geen verhouding tot de werkelijkheid! Goed of zelfs Voldoende zijn bij het vergeven van de kwalificaties een uitgesproken zeldzaamheid.
Ik heb gezegd: bij de meeste competities. Een paar hebben niet meegedaan aan de inflatie van de kwalificaties. De DWZRV behoort helaas niet tot deze prijzenswaardige uitzondering.
Degene die in de ringen de uitslagenborden bekijkt en bij 20 nummers 18 keer de kwalificatie “U” en 2 maal “ZG” leest, of, zoals het niet zelden voorkomt, achter alle nummers de kwalificatie “U’, dan moet het toch iedere objectieve toeschouwer duidelijk worden dat hier iets niet klopt! Om het heel duidelijk te zeggen: we laten onze fokkerij-showen daarmee tot een klucht worden.
Het spreekt geenszins voor de kwaliteit van de keurmeester wanneer hij uit angst, zich het misnoegen van de exposant op de hals te halen of niet zo snel meer een uitnodiging te krijgen om te keuren, zich tot een “U”-uitdeler laat degraderen.
Ik hoor letterlijk de protesten dat ik extreme voorbeelden aanvoer. Toegegeven, ik heb extremen gekozen om mijn bezorgdheid duidelijk te maken. Maar geloof mij, zo zelden zijn deze voorbeelden echt niet! Al is het niet altijd zo kras, de strekking blijft hetzelfde. Zonder meer is het mogelijk, dat de kwaliteit van een klasse werkelijk superieur is en alle honden een “U” verdienen. Vanzelfsprekend zullen dan ook alle honden de hun toekomende kwalificatie bekomen. Maar dat zal de grote uitzondering zijn en niet tot regel worden!
Laten we nog één keer de woordelijke betekenis van de kwalificaties duidelijk maken:
“voldoende” is: Een hond belichaamt de kenmerken van zijn ras in voldoende mate. Hij mag dus enige fouten vertonen.
“goed” is: Alle kenmerken van het ras worden in goede mate belichaamt. Enige gebreken zijn toegestaan. Hier wordt toch duidelijk lof gesproken door te verklaren dat de hond een goede vertegenwoordiger van zijn ras is.
“zeer goed” is: Men spreekt grote lof uit. Alleen nog kleine, onbelangrijke gebreken mogen aanwezig zijn opdat deze beoordeling gerechtvaardigd is.
“uitmuntend” is: De hond moet de kenmerken van zijn ras in voortreffelijke en volmaakte vormen in zich verenigen.
Het voor jachthonden uiterst belangrijke gangwerk heeft in de beoordeling een zeer grote betekenis.
Tot het rasbeeld behoort vanzelfsprekend ook het karakter en dat heeft op het vergeven van de kwalificatie een passende invloed. Daar moet bijzonder veel nadruk op gelegd worden omdat er vaak niet voldoende rekening mee wordt gehouden.
Gebreken in gangwerk en karakter moeten in de kwalificatie tot uitdrukking komen!
Als u de kwalificaties eenmaal vanuit dit gezichtspunt bekijkt, moet u met mij instemmen, dat sinds enige jaren er een voortdurende stijgende inflatie plaatsgevonden heeft. Bevorderd wordt deze tendens door de exposanten, die al een beledigde gelaatsuitdrukking tonen als hun hond maar een “ZG” heeft gekregen, in plaats van dat ze er blij om zijn dat ze een zeer goede hond bezitten. Door deze instelling wordt voor de keurmeester een objectieve beoordeling bemoeilijkt. Keurmeesters zijn ook maar mensen! Het is absoluut niet makkelijk om steeds de nodige strengheid op te brengen.
De kwalificaties hebben een grote betekenis voor de fokkerij. Iedere keurmeester moet zich van de verantwoording bewust zijn, die hij met zijn beoordeling op zich neemt. De ontwikkeling van de rassen ligt in belangrijke mate in de hand van de keurmeester. Natuurlijk worden die honden met de hoogste kwalificaties of titels in het bijzonder voor de fok gebruikt. Neigen de keurmeesters er naar om uitsluitend te hoge kwalificaties te vergeven, en worden deze honden op grond van de overwaardering in de fokkerij genomen, dan worden onvermijdelijk de fouten, die deze honden hebben, niet alleen door gegeven maar ook door het veelvoud aan nakomelingen vermeerderd.
Daar onze fokvoorschriften voor de aankeuring, en daarmee de fok toelatingseisen, minstens de kwalificatie “zeer goed” als één van de voorwaarden voorschrijft, valt dus al een zekere beslissing over een aankeuring op de show. Ook hierover zullen de keurmeesters duidelijk moeten zijn!
Bij het voorbrengen van honden voor een aankeuring, heeft de keurmeester de zwaarwegende taak om te beslissen: Zal de hem voorgestelde hond voor de fokkerij toegelaten moeten worden, ja of nee! Hij zal het moeilijk hebben om een bezitter duidelijk te maken, dat hij zijn hond niet fokwaardig vindt, terwijl de hond van zijn keurmeester collega’s de kwalificatie “ZG” heeft gekregen. De toch wezenlijk kritischere beoordeling van een hond op fokwaardigheid kan zo een beslissing beslist noodzakelijk maken. Daarom zal een keurmeester die bewust is van zijn verantwoording voor de rassen ook voor zo een beslissing niet terug deinzen. De breedte van de bloedbasis bij de meesten van onze jachthondenrassen, staat ons toe om alleen de honden met de beste aanleg voor de fok te gebruiken.
In het bijzonder bij de aankeuring, zal het karakter van de hond op de juiste manier beoordeeld worden.
Voor iedere keurmeester moet het bijeenkomen van meerdere tekortkomingen een grond zijn om de aankeuring van de hond af te wijzen. Als de aankeuring van een hond al eerder door een collega keurmeester is geweigerd, zal de keurmeester zeer opmerkzaam moeten zijn. De grondslag daarvoor is echter, dat de afwijzing van de aankeuring in ieder geval op de rugzijde van de stamboom in de daarvoor voorziene ruimte genoteerd wordt.
Als ik hier niets ontziend de feiten genoemd heb, ziet U in mij dan alstublieft geen muggenzifter die het beter wil weten. Ik heb mij als keurmeester ook door deze trend laten meeslepen. Wanneer we echter de schroeven aandraaien en weer tot de “reële kwalificaties” willen komen, dan is dat alleen mogelijk als wij allemaal, keurmeesters, fokkers en exposanten, in de eerste plaats bereid zijn om de vermeende strengheid er bij te nemen.
Pas als een “ZG” ons weer plezier geeft, hebben we het goede standpunt. Een eerlijke “ZG” zal de fokker alsook de eigenaar meer plezier doen dan een “U” met drie, vier of nog meer opgesomde fouten in het keurverslag.
Laten we hopen, dat wij deze correcte instelling weer vinden, voor het welzijn van onze geliefde windhonden.