2024
Oud leven – nieuw leven.
10 oktober 2024 | 
Author 
Oud leven.
Onze Brandir doet het nog steeds goed. Natuurlijk wordt hij iedere dag een dagje ouder maar het gaat zo langzaam dat het bijna niet opvalt. Hij wandelt nog goed mee, eet goed, staat nog steeds zelf ettelijke keren per dag op, springt nog in de auto (heel soms gaat dat niet meer helemaal vloeiend) en is vrolijk en blij. Hij gaat nog iedere week naar hydrotherapie bij Corinne Somers in Rucphen en eens in de 3 weken krijgt hij acupunctuur en verschillende Chinese kruiden mengsels van Victoire Koperberg-Weijers (Acuvet).
Hier ligt hij lekker in het late middag zonnetje, de mooie kleuren staan voor zijn kleurrijke leven.
Maar het leven gaat verder gewoon door, dus vertrokken we op 6 Augustus richting Hermannsburg alwaar we een paar fijne, doch warme dagen doorbrachten bij Sonja. Sonja had echt niet meer verwacht dat ze Brandir nog zou zien, en had al afscheid van hem genomen in Tüttleben. Zo zie je maar, de wonderen zijn de wereld nog niet uit!!
Op woensdag hebben we een lekkere wandeling gemaakt bij de plassen waar Brandir als jonge Deerhound samen met zijn zus Bernice zoveel lol had. Of hij het herkende weet ik niet maar wonder boven wonder ging hij zelfs het water in, iets wat hij anders nooit doet!
Van Sonja uit gingen we door naar Göhlsdorf waar we al velen jaren de coursing mogen verzorgen. Helaas dit jaar geen show erbij omdat het gelijk viel met Donaueschingen. Heel raar want het ligt zo’n beetje dikke 700 kilometer uit elkaar dus veel concurrentie van elkaar hebben ze niet!! Voor de coursing waren iets meer dan 80 windhonden gemeld waarvan 10 Deerhounds. Het parcour was niet al te lang vanwege het warme weer maar gelukkig stond er een lekker windje zodat het voor de hounds goed te doen was. Charlaigne liep niet lekker en werd achtste, Crumbaugh werd zesde en wonder boven wonder werd Cranston Argyll derde!
Het was weer een heel gezellig en sportief weekend.
Vrijdag 23 augustus vertrokken we, voor het eerst sinds ik denk 13 of 14 jaar, weer eens naar Leek. We hadden “Landgoedcamping Nienoord” gereserveerd wat zo’n beetje om de hoek ligt van het coursingterrein. Het probleem is dat je niet meer op het coursingterrein mag kamperen, zelfs de medewerkers en het bestuur niet, dus je moet op de dag zelf of op de parkeerplaats gaan staan of heen en weer rijden naar een camping. Wij hadden dus voor deze dichtbij gelegen camping gekozen wat ook op een goede loopafstand lag door het bos, zodat ik de hounds na het coursen goed kon uitlopen, terug naar de camping. Ideaal!
De sfeer en algehele beleving van Nienoord is niet meer daar. Alles is veranderd; de omgeving, de mensen, het terrein. Stonden er vroeger altijd gigantische modderplassen op het coursingveld, wat de meest spectaculaire beelden opleverden, nu was het terrein gedraineerd en er was geen plasje te vinden. Erg saai! Maar de hounds hebben lekker gelopen, er lag een mooi parcour en er werd goed gedraaid.
Het vervelende was alleen dat Cranston en Crumbaugh samen liepen en aan het eind van het parcour vlogen ze elkaar in de haren. Cranston heeft een probleempje met Crumbaugh terwijl er bij Crumbaugh geen kwaad in zit maar als Cranston hem pijn doet, laat hij het kaas niet van zijn brood eten. Dus van nu af aan loopt Cranston alleen nog maar trainingen en proeflopen om een knokpartij te voorkomen.
Crumbaugh werd, als vanouds, weer eerste van de drie.
Nieuw leven?
Vlak na Leek werd Charlaigne loops maar de reu die ik in eerste instantie had uitgezocht was niet meer beschikbaar dus moest ik uitwijken naar zijn vader. Eigenlijk niet zo erg, want hij is al 7 jaar oud, heeft prachtige nakomelingen en doet het goed qua langlevendheid. Hij is ook goed op het gebied van Factor VII, Hart en DEPOH.
Na wat heen en weer geschrijf, progesteronbepalingen te hebben gedaan, ben ik op woensdagochtend, 11 september, vertrokken richting Horley in Engeland waar we in de loop van de middag de ‘date’ hadden met Hyndsight Endlessflight.
Na een lange dag belandde ik tegen zevenen weer in “The Black Horse Inn” nabij Maidstone. Wat een heerlijke, gezellige pub is dit toch! Honden zijn van harte welkom en er wordt echt rekening met ze gehouden. Deze keer had ik Charlaigne maar op de kamer gelaten voordat het echt ‘gezellig’ zou worden!
In principe zou ik donderdag nog een keer terug gaan en ik had een leuke route gepland langs het ‘Hever Castle’ waar toevallig ook een ‘Handcraft Fair’ werd gehouden. Je kon er prachtig wandelen rond het meer en in de schitterende tuinen en er waren hele mooie en leuke voorwerpen te bewonderen bij de vele stalletjes van handwerkers. Maar onderweg naar het kasteel kreeg ik een telefoontje van Hector Heathcote dat hij was gestrand op het Isle of Wight en dat het wel vanavond heel laat kon worden eer hij thuis was. Of ik morgen kon. Nee, dat ging niet want mijn trein was geboekt en ik moest vrijdagavond weer thuis zijn. Dus nu maar hopen dat alles goed is gegaan en dat er toch een mooi nestje geboren gaat worden.
Beetje lastig mee te nemen maar deze meer dan levensgrote hazen, gemaakt van kippengaas!, waren wel erg leuk. Het rechter haas van plaatstaal mocht uiteindelijk mee naar huis.
We hebben dik 3 uur rondgesjouwd in de tuinen en tussen de stalletjes bij het Hever Castle, echt een hele mooie locatie om een middagje door te brengen.
Het huis naast The Black Horse Inn heet Turnham Friars en is grotendeels nog in de originele staat. De meeste ramen zijn nog glas in lood en zelfs met allerlei afbeeldingen. Deze vensters zijn toch pareltjes!!
Op de terugreis stond deze prachtige oldtimer naast mij bij de Franse douane van de Eurotunnel.
Op 5 oktober hield OWRV ’t Haasje haar clubkampioenschappen. Cranston liep de training en Crumbaugh en Charlaigne de wedstrijd. Zoals gewoonlijk won Crumbaugh en werd op de gevoelige plaat vastgelegd door Alisha Frijters.
En toen was het 9 oktober, een dag met twee uitersten.
’s Morgens eerst met Charlaigne naar de kliniek voor een echo. Al gauw kwamen de pupjes in beeld. Na verschillende keren tellen kwam de arts op 9 embryootjes waarvan er 1 wel een hartslag had maar er een beetje vreemd uitzag. Dus afwachten maar of dat wat wordt. Maar Charlaigne is in ieder geval drachtig en nu maar hopen dat verder alles goed verloopt.
Voor ’s middags had ik een afspraak met Victoire. Zij behandelt Brandir al jaren o.a. met acupunctuur en sinds zijn diagnose van kanker in zijn lever op 21 juni j.l. (16 weken geleden!!!) ook met Chinese kruiden.
Samen met de hydrotherapie die hij ook al 2 jaar doet bij Corinne, hebben deze therapieën hem goed op de been gehouden. Maar ….. nu is zijn lichaam echt op. Brandir is wat kortademig en heeft pijn, hij is af en toe misselijk en voelt zich niet lekker. Victoire vond het ook zeer zorgelijk en we hebben afgesproken dat we op zeer korte termijn Brandir zijn rust gaan geven. Wanneer is nog niet bekend maar het is een kwestie van dagen.
Eind van de middag hebben we maar een fles bubbels opgetrokken, op Simon’s verjaardag, de pupjes en op Brandir.
Posted in 2024, Buitenland, Deerhound algemeen, Lure Coursing, O'Cockaigne Landgoed | 
Tags: Charlaigne O'Cockaigne, Cranston Argyll O'Cockaigne, Crumbaugh O'Cockaigne, Nimloth Brandir | 
Comments Closed
Het afgelopen half jaar.
Na de laatste update in januari hebben we best wel weer het één en ander meegemaakt. Om te beginnen had Charlaigne een uitnodiging voor de Hond van het Jaar Show gekregen dus togen op 24 februarie bepakt en bezakt naar Dordrecht om een rondje door de ring te rennen en vervolgens weer snel naar huis te gaan. Geen succes.
Op 8 maart vertrokken Charlaigne en ik richting Birmingham.
Daar ik niet al te gehaast heen en weer wilde rijden, hadden we een Inn geboekt in Whitney, Bird in Hand. Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn we eerst een lekker stuk gaan lopen en zijn vervolgens de uiterst sfeervolle pub in gedoken voor een heerlijke pint Bitter en een zalig maal.
De volgende ochtend werden we tijdens de ochtendwandeling, toen we de bocht om kwamen, verrast door een damhert. In eerste instantie keken het hert en Charlaigne elkaar verbaast aan om vervolgens te reageren; het hert rende voor ons uit maar stopte iedere keer om achterom te kijken. Hier werd Charlaigne alleen maar gekker van en ik kon haar ternauwernood houden. Vandaar ook de slechte foto! De rest van de wandeling was niet bepaald relaxed.
Na het ontbijt zijn we op ons gemak vertrokken. Onderweg hebben we nog een mooie wandeling gemaakt in een zeer baggerig losloopgebiedje en een natuurtuin en zijn we vervolgens via een prachtige route binnendoor naar Birmingham gereden.
Zondag Crufts dag. Onze keurmeester was Bryan Doak van de Rosslyn Deerhounds. Hij zocht duidelijk naar het zwaardere type Deerhound maar vond Charlaigne toch goed genoeg voor een vijfde plaats van de 11 aanwezige teven in de Open Class. Niet al te slecht.
Maandagochtend vroeg weer vertrokken naar huis maar al met al waren we dik 10 uur onderweg voor we thuis waren. De volgende trip doen we dat toch maar anders.
Op 28 maart kwam Sonja voor een paar dagen bij ons om vervolgens mee te gaan naar de Deerhound Jahresausstellung in Keulen. Als keurmeester hadden we Brit Schöne-Brodwall uit Noorwegen. Er waren in totaal 51 Deerhounds gemeld waarvan maar 15 reuen! Ik had Cytaugh in de veteranen klas gemeld en van de 5 oude dames werd zij derde. Charlaigne stond in de gebruikshondenklas en werd achter een hond geplaatst die ik zelf niet zou willen hebben. Er werd op z’n zachtst gezegd erg vreemd gekeurd.
18 April vertrokken Charlaigne en ik weer naar Engeland voor de jaarlijkse Breed Show die dit keer in Broughton werd gehouden. Het Forest Pines Hotel is een prachtige locatie met een gigantische golfbaan waar je prachtige wandelingen kan maken. Het enige probleem is dat het er stikt van de eekhoorns die mensen gewend zijn en dus gewoon blijven zitten als je ze benadert. Ook hupte er een groot haas rond wat natuurlijk helemaal een uitdaging was!
Op de vrijdag voorafgaand de eigenlijke Breed Show was de eerste Deerhound Championship Show georganiseerd. Er waren 58 Deerhounds gemeld voor keurmeester Miss Mary Ann Stuart van de Ollandsheart kennel. Charlaigne werd vijfde in Open Bitch. Beste reu en BIS werd Fritzens the Muthaiga Club van Björn Fritz en Klaus Krüger, voorgebracht door Hector Heathcote, en beste teef werd Packway Smackfarthing van Vanessa Lucas.
Op zaterdag hadden we Clare Drew als keurmeester. Zij is opgegroeid tussen de Lealla Deerhounds van haar ouders Tony en Mary Churchill. In totaal waren er 77 Deerhounds gemeld waarvan 24 reuen en 53 teven. Charlaigne werd derde in haar klas. Beste Reu en BIS werd Ormanstar Dark Shadow van Sam Taylor en Beste Teef werd wederom Packway Smackfarthing van Vanessa Lucas.
Na de Champion Parade, die helaas niet meer dat heeft wat het vroeger zo mooi maakte, een echte doedelzakspeler, keurde op zondag Sue Spring-Arnold de verschillende Special Classes. Charlaigne was gemeld in Special Coursing/Lure Chasing en werd hier derde, in de Special Bred By Exhibitor werd ze niet geplaatst.
Mijn dank aan Mark Cannon voor de mooie foto’s!
Na een leuk en gezellig weekend vertrokken we maandag weer richting Folkestone. Maar deze keer hadden we nabij Maidstone een kamer geboekt in “The Black Horse”. Het leek wel een klein vakantie oord en de appartementjes lagen verspreid over het glooiende terrein. Een heerlijke ruime kamer met alles erop en eraan en mooi schoon. De pub was enorm gezellig en toen ik er aan kwam, helemaal afgeladen. Na een heerlijke wandeling in de prachtige omgeving, ging ik terug en was het gelukkig wat rustiger zodat ik met Charlaigne kon genieten van een ontzettend lekker diner. Echt een aanrader deze Inn.
Dit jaar waren we wederom gevraagd om de coursing in Tüttleben te verzorgen. Daar tevens de Saluki Jahresausstellung werd gehouden, waren er veel windhonden gemeld en was de coursing over twee dagen verdeeld. We vertrokken op 15 mei om met één overnachting de 16de aan te komen in Tüttleben zodat de mannen de gehele vrijdag de tijd hadden om een mooi parcour uit te leggen.
Op 29 juli 2012 hebben Sonja en ik, Nimloth Brandir en zijn zus Bernice opgehaald bij Jill en Toby Smith in Engeland en een paar dagen later gingen we weer op pad richting oost Duitsland. Het was Brandir’s eerste uitstapje naar Tüttleben! Nu vierde hij hier op de vrijdag zijn 12de verjaardag!!!
Nimloth Brandir, als pupje met zusje Bernice, en 12 jaar oud!
Cranston, Crumbaugh en Charlaigne waren nog nooit in Tüttleben geweest en vonden het wel erg interessant toen de mannen het coursingparcour aan de overkant van de straat aan het uitleggen waren.
Op zaterdag hadden we de CAC show waar Charlaigne wel het CAC kreeg maar niet goed genoeg was voor BOB daar ze iets stijf liep. Op zondag mocht het jonge spul dan eindelijk coursen. Charlaigne was ingedeeld met Alyesha Under Sharp Hill van Gabriela Klenk. Op de één of andere manier maakte ze een misstap waardoor ze een behoorlijke buiteling maakte. Ze herstelde redelijk snel en zette de achtervolging weer in.
Crumbaugh was ingedeeld met Islay’s Quarterback Jim. Toen na een paar honderd meter het haas door technische storing stil kwam te liggen, en Crumbaugh (onder wit) als tweede bij het haas kwam, bedacht Jim zich niet lang alvorens zich op Crumbaugh te storten met als gevolg een heftige vechtpartij.
Op onderstaande link is duidelijk de verbaasde reactie van Crumbaugh te zien maar hij laat zich niet op zijn kop zitten en gaat in de tegen aanval. Hopelijk heeft dit geen nare gevolgen voor Crumbaugh.
Op 26 mei hadden we een showtje in Wieze alwaar Charlaigne haar laatst benodigde CAC voor het Belgische Kampioenschap behaalde onder keurmeester Doris Getzinger en Beste Gebruikshond werd onder Johan Wulteputte.
Twee weken later op de buitenshow in Geldrop werd ze wederom BOB en tweede in de groep dankzij André van den Broek.
En dan is er nog slecht nieuws en goed nieuws.
Op 21 juni is er bij Brandir een echo gemaakt om te kijken waarom hij niet meer wilde eten en zich misselijk voelde. Het bleek dat er uitzaaiingen in zijn lever zijn van zeer waarschijnlijk een Hemangiosarcoom. Ook zijn milt is vergroot.
Tot nu toe gaat alles nog prima, hij eet goed en wandelt nog iedere wandeling mee maar wij hebben nog maar een paar weken om van hem te genieten en het zo prettig mogelijk voor hem te houden.
Het goede nieuws is dat we hopen op een nestje van Charlaigne. Als alles goed mag gaan verwachten we de pupjes rond half november (hopelijk niet weer een elftal). Duimen maar!!
Posted in 2024, Buitenland, Lure Coursing, Show | Tags: Charlaigne O'Cockaigne, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Cranston Argyll O'Cockaigne, Crumbaugh O'Cockaigne, Nimloth Brandir | Comments Closed
Top of toch niet?
Het afgelopen jaar is Charlaigne O’Cockaigne op 7 Nederlandse en 5 buitenlandse shows uitgebracht waarbij het aantal deelnemende Deerhounds varieerde van 2 tot en met 38.
Op elke Nederlandse show (7) werd Charlaigne Best of Breed en alleen op twee Deense shows werd ze 2de en 3de beste teef. Verder mocht ze op twee buitenlandse windhonden shows Best in Show worden en op de Winner en de Kerstshow 2de in de groepskeuring.
Ze heeft het dus wel heel goed gedaan. Kijken we nu naar de toplijsten van respectievelijk de Raad van Beheer, de WOW competitie, en op de site van Windhondeninfo.nl, bijgehouden door Ron Moerkerken, dan zien we dat ze allebei een andere puntentelling er op na houden.
Als topwindhond staat bij Windhondeninfo Charlaigne boven aan met 197 puntjes en als tweede het Italiaans Windhondje Fiefoerniek’s Falderie van Sandra en Lucien met 182 puntjes uit 10 shows.
Maar kijken we bij de WOW competitie dan zien we dat Falderie met 240 puntjes bovenaan staat en Charlaigne op een mooie tweede plaats met 225 puntjes.
Toch grappig, twee ’top’lijsten!
En wat vindt Charlaigne ervan????
Het zal haar wowrst zijn!!!
Even updaten.
Na mijn laatste update in augustus crashte mijn laptop en na weken weg te zijn geweest kreeg ik hem terug, maar toen deed hij het nog niet! Ook bleek dat er bijna niets op de back-up stond die gemaakt was!! Alles weg! Weer weggebracht en na een maand kregen we te horen dat hij helaas niet meer te repareren was. Al met al duurde het een aantal maanden voordat ik een nieuwe kreeg en toen bleek dat ik niet meer kon inloggen op mijn website!!
Deze week is het eindelijk gelukt en nu kon ik verder waar ik gebleven was. Maar door alle updates van mijn website heb ik de grootste problemen met het vullen van een pagina en duurt het eeuwen voordat het naar mijn zin is. En het is nog steeds niet naar mijn zin, maar ja, ik moet wel!
Laten we gewoon beginnen bij het begin van vorig jaar.
De eerste coursing van het jaar 2023 was op 18 maart op het RONOstrand in Een. Omdat Cranston zwaar geblesseerd was en Cytaugh nog helemaal niet in conditie was, liet ik alleen Crumbaugh en Charlaigne lopen. Was eigenlijk wel zo relaxed want je hebt je handen al vol aan dit stel!
Charlaigne met haar snelle oortjes.
Het weekend daarop, 25 maart, hadden we onze CC2000 coursingdag. De weersvoorspelling was fantastisch maar helaas bleken ze op de dag zelf niet helemaal te kloppen. De regen kwam regelmatig met bakken uit de lucht en in zulke hoeveelheden dat alles één groot moeras werd. Aan het eind van de dag, toen alles was opgeruimd, moest de auto, die beladen was met alle coursing-apparatuur, door een tractor uit de modder worden getrokken. Hij was tot aan zijn assen in de blubber gezakt! Maar de mensen die zich hadden aangemeld waren bijna allemaal aanwezig en hadden ondanks het weer een leuke dag. Hopelijk durven ze de volgende keer weer te komen!
Op 13 april vertrok ik naar Cumbernauld in Schotland om daar te genieten van de Deerhound Breed Show. Dit is altijd een heerlijk weekend met leuke mensen en heel veel Deerhounds, echt genieten!
Vorig jaar, half oktober, begon Brandir met hydrotherapie. We rijden wekelijks naar Rucphen waar Corinne Somers haar praktijk heeft. Aangezien er een duidelijke verbetering in stabiliteit was, en als we een week oversloegen een vermindering, doen we dit zoveel mogelijk elke week. Hij weet nu precies wat de volgorde van behandelingen is; Eerst masseren en eventueel wat manipulatie en dan het bad in om vervolgens 4 x 5 minuten te “zwemmen”. Maar… je kunt veel vragen van een oude Deerhound zolang er maar iets tegenover staat, dit alles kan niet zonder stukjes kaas!
Op 10 mei vertrokken we naar Zweden waar ik de dertiende in Hässleholm moest keuren. Daarna gingen we terug naar Denemarken waar op de 19e de windhondenshow in Vejen was en op de 21e de Euro Dog Show in Herning. Charlaigne showde goed, werd 2e en 3e beste teef maar kwam niet verder.
Ondertussen vierde Brandir op 17 mei zijn 11e verjaardag op camping Flyvesandet in Denemarken. We hadden gehoopt dat we weer op het wad zouden kunnen lopen, maar door de storm die precies op de dagen dat wij er waren woedde, stond het water te hoog. Erg jammer.
Ik heb wel wat foto’s en een video van Brandir gemaakt, maar helaas werd mijn telefoon gestolen in een chique restaurant en ben ik alles kwijt.
Eind juni ging het terug naar Zweden, ditmaal voor het Wereldkampioenschap Coursing in Kristianstad. Op donderdag 29 juni was het de beurt aan de CSS klasse, hiervoor waren Kirjojax Harris, Cranston en Crumbaugh ingeschreven. Crumbaugh kwam als winnaar uit de bus. Hij mag zich nu CSS World Winner noemen.
Op zondag mocht Charlaigne meedoen. Ze was niet in topvorm na haar loopsheid en verspilde vooraf te veel energie, dus maakte ze er een puinhoop van en eindigde ze op de 14e plaats van de 22.
Vanuit Kristianstad vertrokken we via Göteborg met de veerboot naar Frederikshaven in Denemarken waar we een veld moesten verzorgen voor de International Coursing in Nørresundby het weekend na het WK. Op zaterdag 8 juli werd de windhondenshow gehouden waar Charlaigne Deens Kampioen werd en later op de dag BIS. Keurmeester was Agneta Doverholt.
Op zondag de coursing waarvoor alleen Cytaugh, Cranston, Crumbaugh en Charlaigne waren ingeschreven. Na de eerste omloop lag Charlaigne op de eerste plaats, maar opnieuw verprutste ze de tweede omloop en eindigde ze als derde! Ik had Cytaugh na de eerste omloop teruggetrokken vanwege de hitte.
Op 18 augustus vertrokken we naar Arnhem waar dat weekend de Deerhound Clubmatch en de Sighthound Show zouden worden gehouden. Op zaterdag was de clubshow met 23 Deerhounds aangemeld voor keurmeester Carina Ekwall uit Zweden. Charlaigne werd weer BOB en ook op zondag met slechts 8 aanwezige Deerhounds werd ze BOB onder keurmeester Kay Sneath uit Australië. Cytaugh werd beide dagen Beste Gebruikshond en op zondag kreeg ze ook nog eens het Reserve CAC!
Vanuit Arnhem gingen we naar Göhlsdorf, Oost-Duitsland, waar op zaterdag een Nationale Leistungcoursing werd gehouden (verzorgd door CC2000) en op zondag de Jahresausstellung van de Deerhounds.
Er waren 2 reuen en 12 teefjes ingeschreven voor de coursing. Voor de tweede ronde waren er nog 11 over en Charlaigne stond op een gedeelde 2e plaats en Crumbaugh op de gedeelde 3e plaats. Maar Crumbaugh maakte er een puinhoop van en eindigde op de 6e plaats en Charlaigne werd 3e.
Voor de Jahresaustellung waren 25 Deerhounds ingeschreven. De keurmeester was Pascal Thiery uit Frankrijk. Cytaugh behaalde het reserve CAC vanuit de Gebruikshondenklas en Charlaigne werd BOB en later op de dag BIS!
Maar net als haar moeder in 2018, won ze ook de ‘Quodlibet Drambui Trophy’ voor de combinatie van schoonheid en prestatie!
Begin vorig jaar was er een oproep van een Amerikaanse schrijvster voor een foto van een oude Deerhound. Nou, daar heb ik er genoeg van!! Na het bewerken van een kerstfoto met o.a. Amy, stuurde ik het naar de auteur, Sky Blaine, ze was erg enthousiast!
Begin september vloog Simon voor zijn werk naar Amerika en kwam terug met de drie boeken! Amy’s oude snoetje staat op de cover van het derde en laatste boek van de serie.
Het is een fantastisch verhaal en je raakt niet uitgelezen, een echte aanrader!
Eind september vertrokken we naar Bretagne waar Henriëtte een gezellige, kleine gite heeft. We konden de caravan precies op het terrein bij haar parkeren en de honden hadden voldoende ruimte om te rennen en te spelen op het grote veld. Het is een prachtig gebied en er zijn veel leuke plekken om te wandelen en gezellige dorpjes om te bezoeken. Mont Saint Michel ligt ook om de hoek en is natuurlijk erg leuk om naar toe te gaan.
Kijk maar eens op haar website: www.lepetitcoincosy.com
Na wat klusjes te hebben gedaan bij Henriëtte vertrokken we na een paar dagen naar Gesves in België voor de coursing waar Simon moest jureren en de honden konden coursen.
Op 14 oktober organiseerde de Duitse Deerhound Club haar Open Club Show in Wickrath. De keurmeester was Natalie Heathcote en er waren er 38 !! Deerhounds voor haar aangemeld. Charlaigne werd weer BOB.
Het volgende weekend waren we weer terug op RONOstrand. Het was Cytaugh’s laatste officiële coursing. Aangezien Cranston zich al lange tijd niet lekker voelt en dus geen coursing mag doen, werden alleen Charlaigne, Cytaugh en Crumbaugh ingeschreven. En wat te verwachten was, gebeurde, Cytaugh moest alleen lopen in de tweede omloop, vond dat echt niet leuk dus liep niet. Ze eindigde haar coursingcarrière met een ‘afwijzing voor de dag’!!
Charlaigne won en kreeg het CACNL waarmee ze nu ‘Nederlands Kampioen voor Schoonheid en Prestatie’ is. Ze is de derde O’Cockaigne Deerhound (en zij zijn de enige drie) die deze prachtige titel draagt.
Op vrijdag 24 en zondag 26 november vonden in Leeuwarden de Fryslân Cup en de Winner plaats. We hadden een lang weekend een huis gehuurd in Appelscha zodat ik niet twee keer zo ver op en neer hoefde te rijden. Vrijdag hadden we Rob Douma als keurmeester en hij had 5 Deerhounds om te keuren. Charlaigne werd BOB en werd geselecteerd in de groep, maar kwam niet verder.
Zondag hadden we de keurmeester Jose Miguel Doval Sanchez uit Spanje en hij had 7 Deerhounds om te keuren. Hij deed ook de eindkeuring.
Charlaigne was weer BOB en in de erering werd ze uiteindelijk 2e!
En dan het laatste evenement van het jaar; de kerstshow in Gorinchem. André van den Broek keurde de 4 ingeschreven Deerhounds en maakte Charlaigne BOB en in de erering plaatste hij haar tweede!!
Ik was zo trots op mijn kleine meid! Het harde werken aan haar vertrouwen in de showring heeft zijn vruchten afgeworpen. Ze gaat nu graag naar de show en dat maakt het zo leuk.
Voor volgend jaar staan er al een paar spannende, grote dingen op het programma zoals Crufts, de Breed Show in Engeland en het Wereldkampioenschap Coursing in Polen en een heleboel leuke kleinere evenementen. We zullen ons niet vervelen!
Posted in 2024, Lachen met, om en vanwege Deerhounds | Tags: Charlaigne O'Cockaigne, Cockaigne Cytaugh van de Meirse Weiden, Cranston Argyll O'Cockaigne, Crumbaugh O'Cockaigne, Nimloth Brandir | Comments Closed