Author Archive
Cody is weer thuis.
31 oktober 2012 | 
Author 
Cody is weer thuis.
Op de terugweg vanuit Hongarije, 12 juni, kregen we een noodoproep dat Cody dringend opgehaald moest worden. Angelique, de eigenaresse kon door omstandigheden voorlopig niet meer voor hem zorgen. Zodra we thuis waren heb ik Commander Cody, zoals hij officiëel heet, opgehaald.
Cody is een broer van Coney en Caintha en dus ook al dik 9 jaar oud! Toen ik hem ophaalde was hij twee weken ervoor geschoren en zag er dus uit zoals op deze foto. Hij lijkt wel een grote pup en gedraagt, ondanks zijn lichte hartproblemen, zich ook zo. Het was natuurlijk wel weer even wennen voor hem maar na een aantal dagen begon hij te spelen.
Het grappige was dat hij zij oude speelgoed opzocht! Met deze veelkleurige ezel heeft hij als pup, dik 9 jaar geleden, veel gespeeld. Ook wilde hij wel graag met Calhoun spelen maar die durfde dit toch niet aan, spelen met je oude oom?!
Inmiddels zijn we een paar maanden verder en voelt Cody zich helemaal thuis. Hij heeft de logeerkamer opgeeist en ligt daar prinsheerlijk op een gelmatras die ik ooit van Angelique heb gekregen. Het zou zo moeten zijn! Zijn vacht is weer 
behoorlijk gegroeid en hij gaat steeds meer op Cavanaugh lijken, een echte woolly. Hij is alleen veel lichter van kleur en fijner van bouw.
Inmiddels hebben we besloten dat Cody hier blijft. Hij doet het goed en heeft het erg naar z’n zin. Hij geniet van de boswandelingen en vindt het, net als zijn zus Coney, heerlijk om door de grootste baggerplassen te lopen. Hoe viezer, hoe lekkerder!
Ik hoop dat we nog lang mogen genieten van deze lekkere krullenbol.
Posted in 2012, Deerhound algemeen, O'Cockaigne Landgoed | 
Tags: Commander Cody O'Cockaigne | 
Comments Closed
Nieuwe “Scottish Deerhound Primer” van Barbara Heidenreich.
De nieuwe “Scottish Deerhound Primer”.
Sinds vandaag is de nieuwe “Scottish Deerhoun Primer” van Barbara Heidenreich, Fernhill Deerhounds uit Canada, te downloaden. Barbara heeft haar eerste Primer geschreven in 1970 om haar puppy-kopers wegwijs te maken in Deerhoundland. Het is intussen ettelijke malen aangepast en opnieuw uitgebracht en nu is het dus ook aan het digitale tijdperk aangepast zodat iedereen het kan downloaden, uitprinten en vooral lezen.
Ik raad het echt iedereen aan. Er staan ontzettend veel belangrijke Deerhound-specifieke zaken in vermeld, alles geschreven door mensen die ECHT verstand van Deerhounds hebben. Zo staat er bijvoorbeeld een recept in voor de Magic Meetballs, een lekkernij voor Deerhounds die echt niet willen eten of snel opgepept moeten worden na b.v. een operatie. Ook de waarden van het hart staan erin, zodat als u uw Deerhound laat onderzoeken door uw dierenarts u deze waarden kan laten zien zodat er geen misverstanden ontstaan over de afmetingen van het hart daar deze nogal afwijkend zijn van een normaal hondenhart. En zo staat het vol met interessante wetenswaardigheden.
Een echte aanrader dus! Ga gauw naar http://www.fernhill.com/about-deerhounds/your-scottish-deerhound-primer/ en geniet en leer.
Barbara bedankt!!!
En toen stond de klok stil.
Na lang wikken en wegen besloot ik om wederom contact op te nemen met Luc Janssens en hem te vragen of hij Cwillyaigne nog een keer wilde opereren. Ze had toch duidelijk last van haar kaak. Ze schudde vaak met haar hoofd en tijdens het wandelen legde ze vaak haar snoetje in mijn hand, ze kon geen pensstaafjes kauwen of op een koeienhoefje knagen. Ze wilde weer graag spelen met Calhoun en toen Brandir er was vond ze dat geweldig! Maar spelen ging niet, het deed pijn. Langzaam zag ik haar geestelijk achteruit gaan, ze werd steeds minder vrolijk en genieten van een wandeling was er niet meer bij. Heel af en toe liet ik ze nog wel eens los in het bos, begin dit jaar heeft ze ook nog wel eens gejaagd maar de laatste maanden sjokte ze zielig achter me aan. Nee, de lol was er aardig vanaf. Vandaar dat ik tot mijn moeilijke besluit kwam, ik kende de risico’s maar had het volste vertrouwen in het Anubis-team.
Eerst werd er weer een CT-scan gemaakt om te kijken of er geen vreemde veranderingen aan de kaken waren en of het dus sowieso wel kon.
Puppydag te Waalwijk
Brandir leert veel tijdens de puppydag te Waalwijk.
Op 2 september ga ik met Brandir naar de Puppydag van KC Waalwijk. Er zijn meer dan 100 pups aangemeld maar er kunnen er maar 100 deelnemen. Gelukkig was ik nog op tijd met aanmelden want meestal zit zoiets snel vol. Het is een zeer leerzame dag voor een pup in een vrij stressvrije omgeving. Er worden verschillende rondes gehouden waarin 5 tot 6 pupjes worden beoordeeld door 2 keurmeesters. De pups worden geplaatst en afhankelijk van welke ronde gaan de eerste 4 of 5 door naar de volgende ronde. De pups komen dus onder verschillende keurmeesters uit en tussen de rondes is voldoende tijd om te relaxen; oftewel een puppenslaapje te doen. En een Deerhoundpup kan dat zééér goed! Brandir vindt het allemaal prachtig en kijkt zijn ogen uit. Alle pupjes die in zijn buurt komen worden vrolijk door hem begroet en met de Italianen pupjes van Sandra en
Lucien is hij al gauw dikke maatjes. Spelen, slapen en af en toe werken bevallen hem prima.
De eerste twee rondes heeft hij nodig om te leren wat de bedoeling is maar bij de derde ronde gaat het al een heel stuk beter. Hij leert snel. Natuurlijk gaat het allemaal zonder druk en met veel snoepjes, niets forceren en veel knuffelen. Hij is per slot van rekening nog maar 15 weekjes jong! Hij kijkt steeds zeer geïnterresseerd naar de andere pups als die een rondje moeten lopen, eigenlijk zou hij dan wel met ze willen spelen maar helaas…
In de eerste ronde belandt Brandir ex equo op de tweede plaats, dat had ik echt niet verwacht! Verder belandt hij meestal op de eerste of tweede plaats en krijgt vele complimentjes, van zowel de keurmeesters als omstanders. Wat een opsteker! Ik krijg er steeds meer zin in! Uiteindelijk komt hij in de halve finale terecht. Er zij twee groepen van 12 pups, de eerste vier gaan de finale in. Brandir is het intussen zat. Hij is toch wel moe ondanks zijn slaapjes tussendoor. Maar ik ben al dik tevreden met hoe hij zich gedraagt en showt. Hij mag naar de zesde plaats van zijn groep. Ik ben apetrots op mijn kleine ventje! Hij heeft veel geleerd maar bovenal heeft hij getoond dat hij al een echte Deerhound is en daar ben ik nog het meest blije mee!
Brandir en Calhoun
Toen Calhoun klein was kwam hij altijd ’s morgens vroeg, als Simon opstond om naar zijn werk te gaan, bij mij op bed. Dat doet hij nog steeds maar helaas heeft hij nu concurrentie!
O’Cockaigne verrijkt met twee Nimloth puppies!
Ik stel aan u voor…..Nimloth Brandir en zijn zusje Nimloth Bernice.
Na wat heen en weer gemail en nadat Simon er was wezen kijken en foto’s had doorgestuurd, besloten Sonja en ik om op vrijdag 27 juli af te reizen naar Dorset alwaar Gill en Toby Smith met hun Nimloth Deerhounds wonen.
We werden uiterst vriendelijk ontvangen en verdwenen natuurlijk gelijk in de tuin bij de puppies. Dezen kwamen direkt op ons af en zagen er allemaal even gezond en sterk uit. Ze waren op dat moment 10 weken en 1 dag jong.
Eén van de belangrijkste reden tot het nemen van het besluit om uit dit nest iets te willen hebben, zijn de bloedlijnen die in de stamboom verenigd zijn. De kombinatie van top-coursing hounds en top-show hounds was voor ons zeer aantrekkelijk. En … we werden niet teleurgesteld. De vader van de pups is Kilbourne Hector at Oelmuhle en de moeder is Rosslyn Pollie at Nimloth. Read the rest of this entry »
Relaxt weekendje met (misschien) grote gevolgen.
Van donderdag 19 tot maandag 23 juni heb ik samen met Calhoun, een heerlijk relaxt weekendje bij Sonja doorgebracht. We h
adden natuurlijk nog wat verdriet met elkaar te delen en de toekomst te bespreken. Voor Calhoun was het erg vreemd om niet zijn zus aan te treffen maar hij heeft gelukkig wat met Silva kunnen spelen.
Donderdag hebben we Bettina Middendorf bezocht die een zus van Cheytah heeft. We hebben Claire (haar officiële naam is Coquette O’Cockaigne) bewonderd, ze is werkelijk uitgegroeid tot een prachtige teef! Erg jammer dat ze niet geshowed wordt maar ja, dat wist ik van te voren. Na een goed gesprek met Bettina zijn we min of meer overeengekomen dat, als Claire alle gezondheidsonderzoeken goed doorkomt, we in het late najaar/winter een nestje met haar gaan fokken. Ik verheug me hier enorm op!
Vrijdag hebben we een heerlijke grote wandeling gemaakt door de bossen van de Luneberger Heide. Het is alleen jammer dat er zoveel wild zit, hierdoor kon Calhoun niet loslopen en daar baalde hij erg van.
Zaterdag was de Jahresausstellung van de Ierse Wolfshonden in Hannover. Sonja zou hier in de ring werken en we hadden lang geleden al besloten dat ik dan Cheytah en Calhoun zou showen. Helaas was Cheytah er niet meer bij en dat deed toch wel weer even pijn. Er waren 10 Deerhounds ingeschreven, 5 reuen waarvan 1 absent en 5 teven waarvan 2 absent. Calhoun werd eerst beste reu (vanuit de Gebruikshondenklas) en vervolgens Beste van het Ras. Bij de erekeuringen werd hij wel bij de laatste drie geselecteerd maar uiteindelijk won, zoals het eigenlijk hoort als het een goede rasvertegenwoordiger is, de Ierse Wolfshond.
Zondag hebben we de hounds thuis gelaten en zijn ’s middags naar een vogelpark gereden. Het is een heel mooi aangelegd park en ze hebben een enorme selectie vogels, waaronder ook zeer zeldzame. Het was natuurlijk stervens druk vanwege het heerlijke weer en daardoor hebben we de meest vreemde vogels gezien, letterlijk en figuurlijk!
Tussendoor kwamen de puppen die bij Toby en Gill Smith liggen regelmatig ter sprake. Vanaf een paar foto’s hadden we al gezien dat het best wel eens interessant zou kunnen zijn. Ook qua afstamming past het wel in mijn straatje. Simon zou afgelopen week naar Engeland gaan en ze bekijken. Woensdagavond kreeg ik de foto’s door en toen besloten we om direkt aktie te ondernemen. Er zit wel degelijk wat moois tussen en komend weekend gaan Sonja en ik erheen om voor ons beiden een pup uit te zoeken en gelijk mee terug te nemen. Dan hebben we in ieder geval weer iets voor de coursing over een kleine anderhalf jaar! Ik houdt u op de hoogte!
Posted in 2012, Buitenland, O'Cockaigne Landgoed, Show | Tags: Claire/Coquette O'Cockaigne | Comments Closed
NIEUW, O’Cockaigne Deerhounds in de Kunst.
Een nieuwe pagina is toegevoegd, “O’Cockaigne Deerhounds in de Kunst”.
U vindt deze pagina onder O’Cockaigne Deerhounds.
Lachen met Coney!
Een poosje terug liep ik met de hounds een rondje bos. Achter bij het maisveld aangekomen moesten de meiden, Caintha en Coney, even dakken door het 30 centimeter hoge mais. Ik vond dit niet zo’n goed plan en probeerde ze op het pad te krijgen. Goh, wat kunnen Deerhounds toch ongelooflijk slecht luisteren, eigenlijk helemaal niet, als ze plezier hebben. Onze achterbuurman was op zijn stukje grond aan het werk en kwam kijken wat er aan de hand was. Natuurlijk kwamen we tot een praatje en de meiden kwamen tot rust en stonden vast iets erg smerigs boven water (maisveld) te wroeten. Hun neuzen verdwenen steeds dieper in de bagger en hun poten werden steeds zwarter. Op een gegeven moment kwam Coney over het greppeltje en wilde de buurman wel begroeten, dit kon ik gelukkig voorkomen! Maar daar kwam een andere bosbewoner aan met Mo, een Dwerg Schnauzer. Na Mo te hebben begroet was natúúrlijk de eigenaar in zijn witte korte broek aan de beurt, dat kon ik niet voorkomen. Met een zeer enthousiaste zwaai van haar met bagger doordrenkte snoet, porde Coney haar neus in zijn kruis. “Niet doen, ik heb net een schone broek aan!” Met een zo strak mogelijk gezicht mompelde ik mijn excusses en zei dat ik de stomerij kosten wel zou betalen. In gedachten zag ik hem al ’s middags met zijn vrouw (ook zo’n modepoppetje) door het centrum van Breda lopen terwijl hij vergeten zou zijn om een schone broek aan te trekken.
Posted in 2012, Lachen met, om en vanwege Deerhounds | Tags: Caintha O'Cockaigne, Cute Coney O'Cockaigne | No Comments »
Amy is 13 jaar jong!!
Edle Emmy vom Welzerberg,
Amy is 13 jaar!!
Vandaag viert Oma Amy haar dertiende verjaardag! Ze is nog steeds “the leader of the pack” en laat duidelijk merken wie er wel en wie er niet bij haar in de buurt mag komen. Haar lievelingsdochter Cwillyaigne en kleinzoon Calhoun zijn favoriet maar Cody, haar zoon van 9 jaar die sinds kort weer bij ons woont, moet een gepaste afstand bewaren. Een kort maar duidelijk brommetje zegt genoeg.
Erg aktief is Oma Amy niet meer, twee keer per dag een stukje lopen is meer dan genoeg, vindt ze. En zij bepaalt wanneer, waarheen en hoe lang. ’s Morgens heeft ze het vaste ritueel dat ze pas wil gaan lopen als ze haar plakjes kaas heeft gehad. En dan moet het ook 
direkt natuurlijk! Dit gaat als volgt; na het uitlaten van de anderen, krijgen de hounds eerst te eten, vervolgens ga ik ontbijten. Op het moment dat ik alles op tafel leg, gaat Amy’s snoet omhoog en houdt ze me nauwlettend in de gaten. Als ik de kaasschaaf ter hand neem wordt haar nek ineens een stuk langer, vervolgens krijgt ze twee plakjes kaas die ze zonder te kauwen doorslikt. Dan is het even goed. Na twee minuten, als ik mijn eerste stukje brood met kaas heb belegd, begint ze te piepen. “NU” moet ze een plas doen. Ik moet dan alles weer opruimen want sinds kort jat Cwillyaigne alles wat eetbaar is, en ga dan met Amy naar buiten. Cody en Calhoun lopen standaard als lijfwachten van de oude dame mee. Zodra Amy gedaan heeft wat ze moet doen, keert ze om en loopt naar huis. Dan mag ik verder gaan met mijn ontbijt.
De hele dag hoor of zie je haar amper. Als je in haar buurt komt wordt er meestal wel een poot uitgestoken wat inhoudt dat ze even geknuffeld wil worden, ze reageert zelf dan ook heel aanhalig. Vindt ze het genoeg dan blijft ze doodstil liggen of duwt je gewoon weg.
Als mevrouw vindt dat het etenstijd is piept ze, evenzo als zij dorst heeft . Ze moet dan natuurlijk op haar wenken bediend worden en vooral ’s avonds flikt ze het om om de 5 minuten te piepen en dan ook een paar slokjes water te nemen. Ze zal echt niet voor een half uur tegelijk genoeg drinken.
Oma Amy is in de loop der jaren steeds banger van onweer geworden. Als dit ’s avonds laat of ’s nachts gebeurt, wil ze bij ons op bed. En laat ze maar want ze blijft de hele nacht spoken als je het niet toelaat. Het enige probleem is dat ik ze er de volgende ochtend met geen tien paarden meer vanaf krijg!! Ze vindt het echt héééérlijk, zo’n waterbed.
Opstaan voor zo iets onbenulligs als plassen kost altijd veel tijd. Ik moet ze dan wel twintig keer roepen maar heeft ze door dat we met de caravan weg gaan, dan hoef ik haar maar één keer te roepen en staat ze als eerste bij de auto. Ik hoop dat we dat nog erg vaak mogen meemaken!
Van links naar rechts: Cwillyaigne (7 jaar), Caintha (9 jaar), Amy (13 jaar), Calhoun (4 1/2 jaar), Coney en Cody (beide ook 9 jaar).
Cheytah O’Cockaigne is overleden.
Cheytah O’Cockaigne
2-12-2007 – 24-6-2012
Nu, na een dikke week, kan ik het opbrengen om de wereld op de hoogte te brengen van de vreselijke gebeurtenis die ons is overkomen. We hebben zeer plotseling afscheid moeten nemen van Cheytah. Hierdoor is onze wereld stil gevallen. Onze hoop op pupjes van haar is vervlogen. Hieronder kunt u het relaas van Cheytah’s overlijden lezen, geschreven door Sonja.
IN MEMORIAM VAN CHEYTAH
2.12.2007 – 24.06.2012
4,5 jaar gelden was ik ontzettend blij toen ik uit het nest van de zeer succesvolle Multi Ch. Cute Coney O’Cockaigne de mooiste pup kreeg aangeboden, te meer omdat ik wist hoe kieskeurig Caroline is met haar keuze betreffende de nieuwe puppy eigenaren.
Cheytah was de best opgevoede pup die ik ooit gehad heb. Door de vele indrukken uit de “grote wereld” en daarbij die van huize “O’Cockaigne” (waar hondenmelk en honing rijkelijk vloeien) was ze al aardig gevormd.
Van autorijden tot winkelcentrum, van coursingterrein tot kinderspeeltuin, hierdoor trok een goed gesocialiseerde en al zindelijke 3 maanden oude pup bij ons in. Zij charmeerde alle mensen met haar nieuwsgierige, zelfverzekerde en open karakter. Ze was een echt zondagskind!
Het is te veel om op te noemen wat mijn familie, ikzelf, Caroline, Simon en alle vrienden allemaal met haar beleefd en gedaan hebben maar bovenal is ze de laatste 4 jaren waarschijnlijk het belangrijkste in mijn leven geweest.
Op 23 juni, nadat ze haar ochtend wandeling gemaakt had, zakte ze voor haar etensbak in elkaar. Ik reed meteen, met 2 verschillende schoenen aan en zonder autopapieren, naar de dierenarts. Daar kreeg ze de eerste noodzakelijke medische hulp en vervolgens haastte ik me naar een gespecialiseerde kliniek, 90 km verderop gelegen. Ook hier kon men geen exacte diagnose stellen, te meer omdat Cheytah’s ademhaling erg zwak was en men daardoor geen narcose kon geven.
Hierna volgde één van de zwaarste nachten van mijn leven. Ik mocht niet meer bij haar zijn. Ze kreeg inmiddels sterke medicijnen en was nauwelijks aanspreekbaar maar ze was niet alleen.
De volgende dag was de ademhaling wat stabieler maar de pijn-reflex van haar rechter been was helemaal verdwenen, terwijl de andere reflexen ook steeds zwakker werden. Hierdoor moest men Cheytah onder narcose brengen. Er werd een MRI gemaakt en uit de diagnose kwam de mededeling dat ze een ruggenmerg-infarct had gehad over een lengte van 15 cm en hierdoor waren alle functies uitgevallen. De beslissing om haar uit h
aar lijden te verlossen werd hierdoor makkelijker gemaakt.
Helaas was het voor haar en ons niet weggelegd dat ze voort zou leven in haar kinderen. Maar ze zal altijd de grootste plaats in mijn hart behouden.
Haar laatste rustplaats zal op het landgoed van “O’Cockaigne” zijn tezamen bij haar andere 4 benige familie.
Sonja
Ik wil in ieder geval Sonja ook via deze weg heel erg bedanken voor wat zij met Cheytah heeft weten te bereiken en voor de ongelooflijk, vele fijne uren die we samen hebben doorgebracht. Ik hoop dat we nog erg vaak vreugde en helaas ook verdriet mogen delen.
Sonja, bedankt!
Posted in 2012, Deerhound algemeen, O'Cockaigne Landgoed | Tags: Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
Het Europees Cousing Kampioenschap in Hongarije.
Het Europees Coursing Kampioenschap in Hongarije.
Donderdagochtend, 31 mei, vertrekken we, Sonja en wij, richting Tsjechië. Vlak voor de Tsjechische grens slaan we nog 60 kilo vlees in voor de hounds. Het past maar net in de vier vriezertjes die we bij ons hebben maar het moet net voldoende zijn om onze 8 hounds iedere dag van een normale maaltijd te kunnen voorzien. We blijven een aantal dagen op een leuke camping in het plaatsje Červená Řečice, een eindje onder Praag, overnachten. Het is er zeer spannend want het stikt er van het wild. De oudere dames; Coney, Caintha, Lavinia en nog niet 
zo oude Silva kunnen wel los. Als ze wat zien zetten ze de achtervolging in maar stoppen al gauw als het terrein wat te ruw wordt of de afstand te groot. Heerlijke wandelingen hebben we daar gemaakt maar de routes op de wandelkaart klopte niet helemaal. Voetpaden die door een vier meter brede en minstens een meter diepe beek gaan kan men slecht volgen. Tussendoor kregen we een paar heftige regenbuien op onze kop en toen we na wat ronddwalen uiteindelijk de goede weg weer hadden gevonden en doorweekt terug kwamen op de camping, was een goede hete douche na het glas sekt erg lekker. In de loop van de zondag rijden we door naar Lipot, daar zou een mooie camping zijn. Read the rest of this entry »
Posted in 2012, Buitenland, Lure Coursing | Tags: Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
Tüttleben.
Tüttleben
Zondagmiddag 20 mei ben ik weer thuis en begint de voorbereiding voor drie weken caravannen met daarin een lang weekend Tüttleben en vervolgens het EKC in Hongarije. Na in een record tempo de was te hebben gedaan, hounds hebben laten enten, de caravan te hebben in gepakt, de kippen goed verzorgt en de planten water te hebben gegeven vertrekken we woensdagmiddag 23 mei richting Tüttleben. We overnachten in Dortmund op ons vaste plekje. Donderdagmorgen rijden we verder. Na een paar uur worden we gebeld door Katja Pfanmuller, de voorzitter van Windhondenrenvereniging Tüttleben, PANIEK, de keurmeester die was uitgenodigd om op zaterdag de show te keuren en zondag en maandag de coursing te beoordelen, was ziek geworden en kon niet komen. Read the rest of this entry »
Posted in 2012, Lure Coursing, Show | Tags: Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne, Edle Emmy vom Welzerberg | No Comments »
Calhountje, Calhountje …mijn Wereldkampioentje!!! En Coney voor de tweede keer Veteranen Wereld Kampioen!!!
Calhountje, Calhountje mijn Wereldkampioentje!!!
En Coney voor de tweede keer Veteranen Wereld Kampioen!!!
Op woensdag 16 mei vertrek ik vanuit Rijsbergen met Calhoun en zijn moeder, Cute Coney, richting Frankfurt. Sonja vertrekt samen met Cheytah vanuit Hermannsburg naar hetzelfde kleine dorpje, Freigericht, voorbij Frankfurt. Hier woont een oude bekende van Sonja en deze heeft ons uitgenodigd voor het avonddiner. Op de parkeerplaats van de begraafplaats kunnen we goed overnachten, het is er zeer rustig en mijn auto kan er veilig blijven staan terwijl wij met Sonja’s kamper verder reizen naar Oostenrijk. Na een gezellige avond vertrekken we donderdagochtend naar Salzburg, alwaar de Wereldtentoonstelling plaats vindt. Sonja heeft een fijne camping gevonden op 16 kilometer afstand van de tentoonstellingshallen en eind van de middag komen we hier aan. Na de gebruikelijke wandeling hebben we nog tijd om de hounds klaar te maken en van het heerlijke weer te genieten onder het genot van een koud biertje. 
De vrijdagochtend vertrekken we op tijd richting de hallen maar op twee kilometer afstand belanden we in de file. De tijd tikt voorbij maar voortgang maken we nagenoeg niet. Langzaam slaat de paniek toe, om 10.00 uur vangt Dr.Zilli Orietta uit Italië met de Deerhounds aan en het is al half tien geweest! Tijdens het af en toe twee meter naar voren rijden, haal ik mijn tas op wielen met showspullen uit een zijklep van de camper en gooi die in de camper om vervolgens dat er uit te halen dat ik nodig heb om met Calhoun en Cheytah binnen te komen en te kunnen showen. Intussen wordt Sonja gebeld door Eva Petzold die een zeer verontrustend telefoontje van Monika Rhein kreeg waarin deze mede deelde dat aan de andere kant van de weg ongeveer 3 kilometer voor de afrit naar de hallen een vrachtwagen was omgevallen en dat de weg totaal versperd was. Monika staat hier vlak voor en kan geen kant op! Natuurlijk zijn er vele exposanten door dit ongeval zwaar gedupeerd, ook Monika en de Russin Lemyaskina met twee gemelde Deerhounds en zes Ierse Wolfshonden is niet op tijd in de hal. Het zou je maar gebeuren!!! Vreselijk!!! Ik denk dat ik uit de auto was gesprongen en gewoon was gaan lopen, de auto achterlatend. Read the rest of this entry »
Posted in 2012, Buitenland, Deerhound algemeen, Show | Tags: Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne, Cute Coney O'Cockaigne | Comments Closed
Calhoun, Europasieger 2012!
Op donderdag 10 mei vertrek ik met Calhoun naar Dortmund alwaar op vrijdag de Nationale show en op zondag de Europasieger plaatsvindt. Tijdens de Nationale is het ook mogelijk om een Engels CC te bemachtigen dus dat is wel interessant. Sonja en Angelika zijn ook onderweg naar ons vaste overnachtingsplekje op een paar kilometer afstand van de Westfalenhallen. Hier verblijven we de laatste jaren regelmatig, het is er goed toeven en zeer dicht bij een heerlijk groot park met ernaast gelegen dierentuin, heerlijke wandelingen en hertjes kijken is vaste prik. Vrijdagochtend moeten we vroeg opstaan want om 9.00 uur begint Jill Peak (UK) aan de keuring van de Deerhounds. 4 Reuen en 3 teven zijn gemeld en aanwezig. Het wordt ons al gauw duidelijk dat deze keurmeester niet naar de standaard keurt, met name betreffende het gangwerk heeft ze een zeer vreemde smaak. Uiteindelijk wint de reu met het meest steppende en losse gangwerk en de beste teef vertoont een vergelijkbaar gangwerk. Calhoun en een teefje uit de tussenklas krijgen een ZG, de rest een U. Cheytah (Gebruikshondenklas) krijgt 1U en het CAC en Xena (Kampioensklas), van Angelika krijgt het CAC
IB maar niet het Engelse CC!! Terwijl de winnende reu met een veel slechter gangwerk wel het CC krijgt! Ook bij de Saluki’s, die mevrouw Peak na de Deerhounds keurt, krijgt alleen de reu het CC terwijl de beste teef wel een U krijgt. Waarom geeft ze dezen dan geen ZG, als zij ze eigenlijk niet kampioensschapswaardig vindt? Deze keuring moeten we maar gauw vergeten.
Zaterdag hebben we de hele dag vrij, heerlijk genieten van het zalige weer en een grote wandeling gemaakt in Hohensyburg. Hier hebben we anderhalf uur onze kuitspieren flink getraind door een behoorlijk steile heuvel te beklimmen en weer af te dalen. Vervolgens hadden we het plan om bij een restaurantje wat te drinken/ijs te eten. Op weg hier naar toe vroegen we aan een man die naar een zonnebadende adder stond te kijken, hoe ver het nog lopen was, ongeveer 500 meter zei hij. Nou, dat was nog zeker 2 kilometer! Daar aangekomen bleek het gesloten te zijn! Arme Lucille (de oudste Deerhound van Angelika), zij is al tien en een half en had het intussen wel gehad. Toen we terug liepen stond de man nog steeds naar de zonnebadende adder te kijken, we hebben maar niets gezegd over het gesloten restaurant, hij had het misschien niet eens begrepen.
Zondag begint de keuring v
an de Deerhounds om 11.00 uur dus kunnen we op ons gemak ontbijten en de hounds klaar maken voor de show. André van der Broek krijgt 14 Deerhounds te keuren, twee zijn er helaas absent. In de Kampioensklas krijgt Cunamara’s Miles van Eva Petzold 1U en het RCACIB, Stranwith Ebenezer 2U en de winnende reu van vrijdag, Regalflight Tarloch, 3U. Gentom Swan Song krijgt vanuit de openklas 1U en het RCAC en Calhoun wint vanuit de Gebruikshondenklas het CAC, CACIB en wordt Europasieger. De twee teefjes uit de tussenklas krijgen beide een U, Fritzen’s Xena wint de Kampioensklas (3 gemeld, 1 absent) met een RCACIB, Cheytah krijgt 1U en het RCAC vanuit de Gebruikshondenklas en Juma von Blausteinsee wint de openklas (2) met CAC, CACIB, Europasieger en wordt BOB. Daar Cheytah nogal last heeft van haar hormonen en zich absoluut niet wil tonen, zijn we tevreden met het resultaat en nog blijer dat we geen BOB geworden zijn zodat we nog dezelfde middag huiswaarts kunnen keren want woensdag moeten we alweer vertrekken richting Salzburg!
Posted in 2012, Buitenland, Deerhound algemeen, Show | Tags: Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
Cheytah O’Cockaigne flikt het weer!!
Cheytah en Calhoun wederom succesvol tijdens de Jahresausstellung te Landstuhl.
Op 5 mei was de Deerhound Jahresausstellung te Landstuhl met de dag erna een Nationale Coursing. Voor de Jahresausstellung waren 94 Deerhounds gemeld; 30 reuen (2 absent) , 60 teven (3 absent) en 4 pupjes van 4 maanden. Onze keurmeester was Josef Das van de ‘Easy Runner’ Ierse Wolfshonden en Deerhounds uit België.
Het weer zat wederom niet echt mee, regelmatig werden we getrakteerd op een fikse bui, dat was erg jammer want de sfeer is er toch minder door. Maar niet bij ons in de tenten!
Sonja had weer een prachtige advertentie voor mij in elkaar geknutseld, deze was strategisch over twee pagina’s tussen de reuen en teven in geplaatst. “Jammer” dat het de enige kenneladvertentie was, het fleurt zo’n catalogus wel wat op. Sonja, mijn dank voor je fantastische werk!
Bij de reuen kwamen Finrod von Averlon vanuit de Tussenklas (3), Calhoun O’Cockaigne vanuit de Gebruikshondenklas (4) en Landlord von der Oelmühle vanuit de Openklas (8) terug voor het CAC. Deze ging naar Finrod, Calhoun kreeg het reserve CAC. 
Voor beste reu ging de strijd tussen de veteranen reu, Aogh Caoinlan, de reu uit de Kampioensklas, Stranwith Ebenezer en Finrod. Beste reu werd uiteindelijk Aogh, een nog extreem fitte negen jarige reu met een uitermate sound en soepel gangwerk. Werkelijk fantastisch!
Vermeldingswaardig is ook dat 10 van de gemelde reuen (3 van deze reuen zijn Europees Coursing Kampioen!) ook waren gemeld voor de coursing de volgende dag alwaar 12 Deerhoundreuen de strijd met elkaar aan gingen. Hierover straks meer.
Van de 7 veteranen teven waren er 6 die een coursing verleden hebben waaronder twee Europese Kampioenen! De beste veteranen teef was Aiobgraine Caoinlan, een zus van de veteranen reu! Ook weer met een prachtig gangwerk en uitermate fit. Zij werd later ook Veteranen BOB. Coney werd derde in deze klas en Caintha mocht de ring verlaten, wel met een U. 
Ook Oma amy had ik gemeld, in de Buiten Concurentie Klas. Josef werd er helemaal emotioneel van om deze oude dame te mogen zien. Hij schreef een prachtig keurverslag waar je de tranen van in de ogen krijgt. Een waardige afsluiting van Amy’s showcarriëre!
Voor het CAC kwamen Chelsea von der Sillerquelle uit de Tussenklas (3), Carrie Randis Irater vanuit de Openklas (13-3 absent)en Cheytah O’Cockaigne vanuit de Gebuikshondenklas (6) tegen elkaar uit en dit won Cheytah! Hierna werd gestreden voor Beste Teef. Hiervoor kwamen Aiobgraine (veteraan), Fritzens Xena (Kampioensklas) en Cheytah terug en wederom, net als vorig jaar, werd Cheytah Beste Teef.
Posted in 2012, Buitenland, Deerhound algemeen, Lure Coursing, Show | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne, Cute Coney O'Cockaigne, Edle Emmy vom Welzerberg | Comments Closed
Cscarf O’Cockaigne is Engels Kampioen!!!
Cscarf is Engels Kampioen!!
Door alle drukte en het reeds vele onderweg zijn, zou ik bijna vergeten om te melden dat onze Cscarf O’Cockaigne eindelijk Engels Kampioen is geworden.
Kreeg hij op de tentoonstelling van de Scottish Breeds Canine Club op 31 maart nog een reserve CC van David Murray (deze gaf Cscarf vorig jaar de klas (Limit) op Crufts), tijdens het weekend van 27/29 april kreeg Cscarf zijn derde CC van Stella Blackmore tijdens W.E.L.K.S.
Na Wild West v.d. Oelmühle is Cscarf O’Cockaigne de tweede Continentale en eerste Nederlandse Deerhound die Engels Kampioen is geworden.
Wij, en natuurlijk ook zijn eigenaresse Betina Adams, zijn uitermate trots op hem!
Internationale CACIL coursing te Hünstetten 29-4-2012 en nog meer.
Hünstetten en nog meer.
Op donderdag vertrokken we richting de renbaan van Hünstetten daar we het wel lekker vonden om vrijdag een luie dag te hebben. Je kan bij Hünstetten heerlijk wandelen, de renbaan ligt in een zeer bosrijke omgeving waar je iedere dag een andere route kan lopen. Zalig!
Simon was uitgenodigd om twee dagen te komen jureren maar toen op vrijdagmiddag er begonnen werd met het parcours op te bouwen werd Simon al gauw gevraagd om te komen helpen. Hierdoor kwam er uiteindelijk een heel leuk parcours te liggen waarbij de hounds alles konden tonen wat de jury moest beoordelen. In totaal waren er 159 windhonden gemeld waarvan 64 op zaterdag liepen en dus 95 op zondag. Dit kwam doordat er op de zaterdag een aantal andere belangrijke windhonden evenementen in Duitsland waren, zoals de Whippet Jahresausstellung die in eerste instantie op een andere datum zou zijn, wat natuurlijk nadelige gevolgen had voor de inschrijvingen. Het weer was prima, zelfs af en toe te warm als je net een steile helling in het bos aan het beklimmen was. Read the rest of this entry »
Posted in 2012, Buitenland, Lure Coursing | Tags: Calhoun O'Cockaigne, Cwillyaigne O'Cockaigne | Comments Closed
Calhoun O’Cockaigne in Engels Stud Book!
Afgelopen week kreeg ik een certificaat toegestuurd van The Kennel Club in Engeland met een begeleidend schrijven dat ze Calhoun hebben opgenomen in hun Studbook! Dit naar aanleiding van zijn behaalde resultaat op Crufts. Ik denk dat het de eerste Nederlandse Deerhound in Nederlands eigendom is die dit bereikt. Calhoun’s broer, Cscarf, staat er natuurlijk ook in maar die is in Engels bezit.
Ik wordt steeds trotser op mijn ventje.
Nu maar hopen dat er een goede fokker het interessant vindt om hem te gebruiken, ik zou het erg leuk vinden om een pupje van hem te hebben.
Cheytah O’Cockaigne wint Best Of Breed te Hoope.
Cheytah O’Cockaigne wint Best Of Breed te Hoope.
Traditie getrouw, sinds 1998, gaan we met de Paasdagen naar Hoope (Duitsland). De combinatie van show en coursing vinden wij nou eenmaal het toppunt van bezig zijn met de hounds. Het is altijd erg gezellig daar en het weer kan verschillen van sneeuwstormen en -20 tot in je T-shirtje in het zonnetje zitten. Helaas hadden wij besloten vanwege het slechte coursinggedrag van onze Calhoun om dit jaar niet naar Hoope af te reizen. Natuurlijk had ik daar al gauw spijt van. Ook Sonja had Cheytah en Silva afgemeld voor de coursing maar zou wel naar de show gaan. Deze vond plaats op Goede Vrijdag, 6 april. Er waren 25 Deerhounds, 6 reuen en 19 teven, aangemeld voor de Duitse keurmeester Gunther von Lehn. Gelukkig keurde deze keurmeester wat strenger dan doorgaands en 
kregen 11 hounds een Uitmuntend, de rest Zeer Goed wat eigenlijk voor een aantal nog veel te hoog is. Hierover binnenkort meer.
Cheytah was in de Gebruikshondenklas gemeld en won deze. Even later werd ze Beste teef en hierna Beste van het ras. In de eindkeuring werd ze geselecteerd tot bij de laatste vijf. Sonja was in ieder geval niet voor niets naar Hoope afgereisd!
Babenhausen 25 maart 2012
Op vrijdag 23 maart vertrekken we richting Babenhausen (Duitsland). Het is de eerste coursing van dit jaar en gelijk een DWZRV-Sieger coursing. We zijn zeer benieuwd wat Calhoun na de lange winterpauze gaat doen; start hij weer vol enthousiasme of laat hij het weer afweten? Het weer is schitterend, volop zon met een temperatuur van rond de 20 graden. Helaas word ik gepest door een griepje en kan hierdoor niet echt genieten van de prachtige omgeving met z’n vele wandelmogelijkheden. Oma Amy is natuurlijk ook van de partij en geniet weer volop van het uitje. Ze legt ettelijke kilometers af per dag en vindt het weer heerlijk om iedereen en alles te begroeten en te besnuffelen.
Zoals verwacht is Caintha vanaf de eerste ochtend al aan het piepen en hoe vaak we het haar ook zeggen dat ze niet mag lopen, ze blijft het doen. Vooral zondagochtend, als de Deerhounds aan de beurt zijn, heeft ze het moeilijk.
Op zondag lopen dus de Deerhounds. Er zijn er 18 gemeld en 16 aanwezig waarvan 2 reuen: Cunamara’s Miles van Eva Petzold en Calhoun. Ze lopen in de derde course. Calhoun toont zich zoals gewoonlijk zeer enthousiast maar als ik hem los laat bij de start loopt hij de eerste 50 meter zeer twijfelachtig. Daarna geeft hij gas en loopt fantastisch, Miles heeft het nakijken. Read the rest of this entry »
Posted in 2012, Buitenland, Lure Coursing | Tags: Caintha O'Cockaigne, Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne | Comments Closed
Uiterst succesvolle Crufts voor O’Cockaigne!!!
Uiterst succesvolle Crufts voor O’Cockaigne!!!
Op vrijdag 9 maart vertrekken Sonja Hansen en ik samen met Calhoun en Cheytah O’Cockaigne richting Birmingham. We logeren net als voorgaande keren bij Betina Adams in haar stacaravan. Betina is de eigenaresse van Cscarf, de broer van Calhoun en Cheytah. De zaterdag besteden we aan het klaarmaken van de hounds voor Crufts, wat foto’s nemen, een goede wandeling en lekker relaxen.
Zondagochtend vroeg uit de veren, hounds verzorgen en snel richting Birmingham. Voordat de Deerhounds aan de beurt zijn worden er Finse Spitsen in dezelfde ring gekeurd. Dit geeft ons mooi de tijd om nog even met die en gene te praten en ons goed voor te bereiden. Cscarf en Calhoun zijn beiden in de Open Dog gemeld met een entry van 11. Het is een sterke klas met verschillende Engelse Kampioenen erin. Vooraf hadden we besloten dat Sonja Cscarf zou voorbrengen, haar beenlengte past beter bij de snelheid die Cscarf ontwikkelt en zodoende konden zowel Betina als ik van Cscarf genieten terwijl hij zijn fantastische gangwerk toonde.
Al gauw zien we dat de keurmeester Mrs. E.A. MacDonald wel gescharmeerd is van Cscarf en Calhoun maar dat zegt nog niets. Na nogmaals te hebben gelopen gaat ze tot plaatsing over en pakt als nummer één Cscarf!
Ik kan wel een gat in de lucht springen maar mijn vreugde kent geen grenzen als ze daarna mijn Calhoun als tweede aanwijst!
Twee Nederlandse Deerhounds, twee O’Cockaigne broertjes, als eerste twee geplaatst, wie had dat gedacht!
Maar we zijn er nog niet, Cscarf moet natuurlijk terug komen voor beste reu, waarvan er 50 gemeld en aanwezig zijn! Na vele rondjes lopen kan Mrs. MacDonald er toch niet omheen, ze maakt Cscarf Beste Reu en hiermee wint hij het CC!!
Dit is zijn tweede, een derde voor zijn Engels Kampioenschap, zal niet zo moeilijk meer zijn.
Cheytah is eveneens in de Open Class gemeld. Hierin staan 9 teven waarvan 7 Engels Kampioen! Een zeer sterke klas dus. Cheytah laat zich goed door mij showen en ik zie dat Mrs. MacDonald regelmatig naar haar kijkt. Hopelijk worden we geplaatst!
En ja hoor, wij mogen naar de derde plaats! Wat ben ik hier blij mee!!
Beste teef wordt Ch.Drawing Down The Moon to Cusidh van Claire en Elise Cartmell. Deze teef was vorig jaar BOB!
De verkiezing van BOB is daarom ook zeer spannend en boven onze verwachting wordt uiteindelijk onze Cscarf als Beste van het ras aan gewezen.
Tot zover wij weten is tot op heden nog nooit een continentale Deerhound Beste Deerhound op Crufts geworden en dat maakt het extra speciaal!
Betina showt Cscarf in de erering. Vanuit deze enorme Hound Group wordt hij wel geselecteerd bij de laatste 10 maar dan houdt het sprookje op.
Als op een wolk rijden we terug naar Pershore alwaar de Champagne voor “je weet maar nooit” al stiekem koud stond maar zo’n enorm succes hadden we echt nóóit verwacht!!!
Na zo’n lange en emotionele dag is het volgens Calhoun goed rusten op een echt bed!
Een enorme DANKUWEL voor de keurmeester Mrs. E.A. MacDonald voor haar oprechte keuring en Marc Goetstouwers voor de prachtige foto’s.
Posted in 2012, Buitenland, Deerhound algemeen, Show | Tags: Calhoun O'Cockaigne, Cheytah O'Cockaigne, Cscarf O'Cockaigne | Comments Closed
Bekvechten.
Prudence zit links en Lennon rechts.
Aanvankelijk hadden ze allebei een tennisbal, … toen moesten ze allebei die ene hebben maar vervolgens liep het uit op een potje bekvechten.
Betrapt!!
“Oeps”
Een zeer jonge Naughty Prudence denkt lekker te kunnen gaan liggen op haar schapenvachtje.
“Maar wat is daar toch”?
“Oh, daar komt ’t”.
“Ach, het is Gizmo maar”.
De oudere Deerhound: gebaseerd op onze oude Amy.
De oudere Deerhound: gebaseerd op onze oude Amy. 
Amy is nu twaalf en een half jaar oud en voor haar leeftijd is ze nog behoorlijk fit. Grote wandelingen met de andere hounds gaat natuurlijk niet meer en daarom loop ik apart met haar. Het is natuurlijk erg belangrijk dat ze regelmatig beweegt daarom verplichten wij haar om twee keer per dag een stukje te wandelen. Meestal is dit zo ongeveer 20 minuten, soms langer. Hiernaast scharrelt ze af en toe nog wat over ons terrein. Soms geeft ze aan dat ze “veel“ wil lopen en soms is ze moe, dan keert ze direct nadat ze haar behoefte heeft gedaan om en gaat naar huis. Tijdens het lopen zet ze af en toe haar achtervoetjes niet goed meer neer, ze staat dan op de bovenkant van haar teentjes in plaats van op haar kussentjes. Daarom probeer ik haar zoveel mogelijk door zand of blad te laten lopen en vooral rustig maar als ze de kolder in d’r kop heeft en sneller wil dan ze kan, gaat het af en toe fout. Vooraf haar achterhand en voetjes lekker masseren helpt wel enigszins.
Qua vachtverzorging gaat er ook meer tijd inzitten. Hoe ouder Amy wordt hoe meer haar ze creëert en hoe langer het wordt. Minstens 1 keer per week moet ze heel goed gekamd worden om haar wollige ondervacht en lange dode haren te verwijderen. Ik kam haar terwijl ze ligt, want zo lang stil staan is wel erg veel gevraagd. De ene dag de ene kant, de volgende dag de andere. Er komt dan steevast een flinke baal haar van iedere kant af. Lange haren op lastige plaatsen knip ik kort, zoals onder haar staart. Tevens controleer ik dan haar vetbultjes en kan eventuele ongewenste zaken constateren.
Sinds vorig jaar heeft ze af en toe last van verstopte traanbuisjes, soms erg soms haast niet. Als ze last heeft maak ik minstens vier keer per dag haar oogjes schoon. Bij haar ontstaan gelukkig geen rode traanstrepen, dat vind ik zo lelijk, maar propjes die je er zo uitwipt met een stukje keukenrol. En af en toe een nat lapje over haar snoetje geeft haar weer een fris gezicht. Haar oren heb ik eigenlijk nog nooit hoeven te reinigen, die worden niet vies. Haar gebit vraagt ook nauwelijks aandacht, het is intussen wat geler geworden maar tandsteen heeft ze niet dankzij de vers vlees voeding. Dat oudere honden op een senioren dieet moeten is onzin, zolang de organen nog goed functioneren kunnen ze gewoon hetzelfde eten als voorheen en dat krijgt Amy dus ook nog steeds.
Ongeveer anderhalf jaar geleden vond ik dat ze wat hijgerig en moe was dus nam ik ze mee naar een hartspecialist. Deze constateerde dat het linker klepje niet helemaal meer sloot maar er waren absoluut nog geen medicijnen voor nodig, zo gering was het. Ik was het hier niet mee eens omdat Amy zich er niet lekker bij voelde. In overleg met mijn eigen dierenarts ben ik toen twee keer daags Vetmedin gaan geven en na een aantal dagen was er duidelijk verbetering te constateren. Toen het wat warmer werd kreeg ze het weer wat benauwder en weer in overleg met mijn dierenarts kreeg ze er één Fortekortje bij. Toen ging het weer helemaal super! Het Fortekortje zorgt ervoor dat de hartslag niet te hoog wordt maar als het nodig is staat het wel een verhoogde hartslag toe. En geloof me, bij Oma Amy is dat echt nog nodig! Met Vetmedin heb ik een hele goede en langdurige ervaring bij Cinéad en Prudence gehad, die hebben er beiden zeer veel profijt van gehad. Het ondersteunt de werking van de hartspier zodanig dat deze weinig in kracht verliest en niet of nauwelijks vergroot.
Om er zeker van te zijn dat Amy dat krijgt wat ze nodig heeft, ga ik zo af en toe met haar naar de Holistische Praktijk voor Dieren “Den Hoek” in de Bilt. Hier kunnen ze precies meten wat er aan schort en wat ze nodig heeft. Tot nu toe ben ik erg tevreden over deze natuurlijke geneeswijze en Amy is daar ook min of meer een bewijs van. Zo constateerden zij de artrose. In vele teentjes, beide polsjes, de rechter hak en inmiddels vast op nog meer plaatsen heeft Amy, net als vele andere oudere hounds, artrose. Om dit te verlichten krijgt ze 4 tabletten Cosequin per dag, dit spul is echt fantastisch! Ook de andere ex-sporters krijgen het en lopen er prima op. Ook smeer ik iedere avond Amy’s knieën, hakken, polsen en alle teentjes in met Omni Gel. Wordt het een paar keer vergeten dan merken we dat gelijk aan haar zin om te lopen. Om haar spieren op kracht te houden krijgt ze Muscle Support, een poedertje dat ’s avonds door haar eten gaat. Ook L-Carnitine is goed voor haar spieren. De laatste tijd drinkt Amy iets meer en moet zo ook wat vaker een plas doen. Ik dacht natuurlijk gelijk aan haar nieren en dat ze misschien een bepaald dieet zou moeten hebben. Maar onlangs heeft een van de dierenartsen van “Den Hoek”, via een foto van Amy geconstateerd dat ze een lichte vorm van blaasontsteking en een te lage nier-energie heeft. Hier zijn haar holistische 
druppeltjes nu op aangepast en na een aantal dagen ging het al een stuk beter.
Toen Amy een dik jaar geleden ineens midden op het terrein een beetje om zich heen stond te blaffen wist ik dat het tijd werd om iets tegen dementie te geven. Via “Den Hoek”, kreeg ik Cholodin. Eerst 1 tablet per dag en inderdaad, na korte tijd was Amy weer helder. Inmiddels krijgt ze 2 tabletten per dag en doet ze het er nog steeds uitstekend op.
Ze kan heel goed aangeven als ze iets wil. Opstaan om te gaan drinken vindt ze onzin, ze piept gewoon even en weet dan dat ik er wel aankom met de drinkbak. Soms ligt ze niet lekker, een achterpoot die teveel onder haar ligt kan ook een piepconcert opleveren. Af en toe heeft ze dan zelf niet de kracht om ‘m onder zich uit te duwen, dat kan ik veel beter. Vlak na het overlijden van Craffitsh had ze moeite om overeind komen. Ik moest haar toen helpen door haar achter haar hoofd te pakken en langzaam omhoog te trekken. Stond ze eenmaal dan ging het weer prima, een beetje de achterhandspieren masseren en lopen maar. Inmiddels gaat het gelukkig weer een stuk beter. Ik denk dat het toch een reactie op Craffitsh ’s heengaan was. Wel hebben we intussen behoorlijk wat stukken vloerkleed en matten in huis gelegd zodat ze niet uit kan glijden want ze wordt toch wel wat onstabieler op haar pootjes.
Gelukkig is ons huis gelijkvloers, hierdoor kan ik altijd horen of Amy iets wil, al is het midden in de nacht. Ik slaap er ook echt op en het kleinste piepje laat me al uit bed springen, want ook ’s nachts moet ze wel eens nodig naar buiten.
Al met al is een oudere hound een hele zorg maar het is de moeite waard!